1 Ioan 2:3-11
1 Ioan 2:3-11 beibl.net 2015, 2024 (BNET)
Dyma sut mae bod yn siŵr ein bod ni’n ei nabod e ac yn perthyn iddo – drwy fod yn ufudd iddo. Mae’r bobl hynny sy’n dweud, “Dw i’n ei nabod e,” ond ddim yn gwneud beth mae e’n ei ddweud yn dweud celwydd, a dŷn nhw ddim yn ffyddlon i’r gwir. Ond os ydy rhywun yn ufudd i beth mae Duw’n ddweud, mae’n amlwg fod cariad Duw yn llenwi bywyd y person hwnnw. Dyma sut mae bod yn siŵr ein bod ni’n perthyn iddo: rhaid i bwy bynnag sy’n honni perthyn iddo fyw fel oedd Iesu’n byw. Ffrindiau annwyl, dw i ddim yn sôn am ryw orchymyn newydd. Mae’n hen un! Dyma gafodd ei ddweud o’r dechrau cyntaf. Dyma’r hen orchymyn glywoch chi o’r dechrau. Ac eto mewn ffordd mae beth dw i’n ysgrifennu amdano yn newydd. Mae i’w weld ym mywyd Iesu Grist ac ynoch chithau hefyd. Achos mae’r tywyllwch yn diflannu ac mae’r golau go iawn wedi dechrau disgleirio. Mae’r rhai sy’n dweud eu bod nhw’n credu’r gwir ond sy’n bod yn gas at frawd neu chwaer yn dal yn y tywyllwch go iawn. Y rhai sy’n caru eu cyd-Gristnogion sy’n aros yn y golau, a does dim byd fydd yn gwneud iddyn nhw faglu. Ond mae’r rheiny sy’n gas at Gristion arall yn y tywyllwch. Ydyn, maen nhw ar goll yn llwyr yn y tywyllwch. Does ganddyn nhw ddim syniad ble maen nhw’n mynd, am fod y tywyllwch yn eu gwneud nhw’n gwbl ddall.
1 Ioan 2:3-11 Beibl Cymraeg Newydd Diwygiedig 2004 (BCND)
Dyma sut yr ydym yn gwybod ein bod yn ei adnabod ef, sef ein bod yn cadw ei orchmynion. Y sawl sy'n dweud, “Rwyf yn ei adnabod”, a heb gadw ei orchmynion, y mae'n gelwyddog, ac nid yw'r gwirionedd ynddo; ond pwy bynnag sy'n cadw ei air ef, yn hwnnw, yn wir, y mae cariad at Dduw wedi ei berffeithio. Dyma sut yr ydym yn gwybod ein bod ynddo ef: dylai'r sawl sy'n dweud ei fod yn aros ynddo ef rodio ei hun yn union fel y rhodiodd ef. Gyfeillion annwyl, nid gorchymyn newydd yr wyf yn ei ysgrifennu atoch, ond hen orchymyn, un sydd wedi bod gennych o'r dechrau; y gair a glywsoch yw'r hen orchymyn hwn. Eto, yr wyf yn ysgrifennu atoch orchymyn newydd, rhywbeth sydd yn wir ynddo ef ac ynoch chwithau; oherwydd y mae'r tywyllwch yn mynd heibio, a'r gwir oleuni eisoes yn tywynnu. Y sawl sy'n dweud ei fod yn y goleuni, ac yn casáu ei gydaelod, yn y tywyllwch y mae o hyd. Y mae'r sawl sy'n caru ei gydaelod yn aros yn y goleuni, ac nid oes dim ynddo i faglu neb. Ond y sawl sy'n casáu ei gydaelod, yn y tywyllwch y mae, ac yn y tywyllwch y mae'n rhodio, ac nid yw'n gwybod lle y mae'n mynd, am fod y tywyllwch wedi dallu ei lygaid.
1 Ioan 2:3-11 Beibl William Morgan - Argraffiad 1955 (BWM)
Ac wrth hyn y gwyddom yr adwaenom ef, os cadwn ni ei orchmynion ef. Yr hwn sydd yn dywedyd, Mi a’i hadwaen ef, ac heb gadw ei orchmynion ef, celwyddog yw, a’r gwirionedd nid yw ynddo. Eithr yr hwn a gadwo ei air ef, yn wir yn hwn y mae cariad Duw yn berffaith: wrth hyn y gwyddom ein bod ynddo ef. Yr hwn a ddywed ei fod yn aros ynddo ef, a ddylai yntau felly rodio, megis ag y rhodiodd ef. Y brodyr, nid gorchymyn newydd yr wyf yn ei ysgrifennu atoch, eithr gorchymyn hen yr hwn oedd gennych o’r dechreuad. Yr hen orchymyn yw’r gair a glywsoch o’r dechreuad. Trachefn, gorchymyn newydd yr wyf yn ei ysgrifennu atoch, yr hyn sydd wir ynddo ef, ac ynoch chwithau: oblegid y tywyllwch a aeth heibio, a’r gwir oleuni sydd yr awron yn tywynnu. Yr hwn a ddywed ei fod yn y goleuni, ac a gasao ei frawd, yn y tywyllwch y mae hyd y pryd hwn. Yr hwn sydd yn caru ei frawd, sydd yn aros yn y goleuni, ac nid oes rhwystr ynddo. Eithr yr hwn sydd yn casáu ei frawd, yn y tywyllwch y mae, ac yn y tywyllwch y mae yn rhodio; ac ni ŵyr i ba le y mae yn myned, oblegid y mae’r tywyllwch wedi dallu ei lygaid ef.