ពាក្យ​លំនាំ
លោក​យ៉ូហាន ជា «សិស្ស​ដែល​ព្រះ‌យេស៊ូវ​ស្រឡាញ់» ជា​កូន​របស់​លោក​សេ‌បេដេ និង​ជា​ប្អូន​របស់​លោក​យ៉ាកុប។ លោក​បាន​រៀប‌រៀង​កណ្ឌ​គម្ពីរ​នេះ ក្នុង​គ.ស. ៩០-៩៥។
គោល​បំណង​របស់​លោក​យ៉ូហាន
លោក​មាន​បំណង​បក​ស្រាយ​អត្ថន័យ​ដ៏​លាក់​កំបាំង​អំពី​កិច្ច‌ការ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ព្រះ‌យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ ដើម្បី​ពង្រឹង​ជំនឿ​របស់​គ្រីស្ទ‌បរិស័ទ។ លោក​រៀបរាប់​តែ​ព្រឹត្ដិ‌ការណ៍​ខ្លះ​ដែល​ជា​ទី​សម្គាល់ បង្ហាញ​អំពី​ឋានៈ​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូវ​ជា​ព្រះ‌គ្រីស្ទ និង​ជា​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ។
ពាក្យ​ពេចន៍
លោក​យ៉ូហាន​បាន​ពន្យល់​អត្ថន័យ​នៃ​ជីវ‌ប្រវត្ដិ​ព្រះ‌យេស៊ូវ ដោយ​ប្រើ​ពាក្យ​ពេចន៍​ដក​ស្រង់​ពី​ព្រះ‌គម្ពីរ​សញ្ញា​ចាស់ និង​ទស្សន‌វិជ្ជា​ក្រិក​ជំនាន់​នោះ។ ឧបមា​ថា៖
ព្រះ​បន្ទូល គឺ​ព្រះ‌យេស៊ូវ។ ព្រះ‌អង្គ​ជា​ព្រះ‌រាជ‌បុត្រា​របស់​ព្រះ‌វរបិតា ទ្រង់​បាន​បង្កើត​អ្វីៗ​ទាំង​អស់ ទ្រង់​ជ្រាប ព្រះ‌តម្រិះ​របស់​ព្រះ‌វរបិតា​សព្វ​គ្រប់ ហើយ​ទ្រង់​ប្រសូត​មក​ជា​មនុស្ស ដើម្បី​បង្ហាញ​ឲ្យ​មនុស្ស​យើង​ស្គាល់​ព្រះ‌វរបិតា។
ព្រះ‌នាម សំដៅ​ទៅ​លើ​ឫទ្ធា‌នុភាព និង​អំណាច​របស់​ព្រះ។
សិរី‌ល្អ គឺ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​មេត្ដា​ករុណា​របស់​ព្រះ‌វរបិតា។ លោក​យ៉ូហាន​មាន​បំណង​ពន្យល់​ថា៖ ព្រះ‌យេស៊ូវ​បង្ហាញ​ព្រះ‌ហឫ‌ទ័យ​មេត្ដា​ករុណា​របស់​ព្រះ‌វរបិតា​គ្រប់​ពេល​វេលា ជា​ពិសេស នៅ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​សោយ​ទិវង្គត។
ពេល​កំណត់ ជា​ពេល​ដែល​ព្រះ‌យេស៊ូវ​សម្តែង​សិរី‌ល្អ គឺ​ពេល​ព្រះ‌អង្គ​សោយ​ទិវង្គត​នៅ​លើ​ឈើ​ឆ្កាង។
ជីវិត​ឬ​ជីវិត​អស់​កល្ប​ជា‌និច្ច គឺ​ព្រះ‌ជន្ម​របស់​ព្រះ‌វរបិតា​ផ្ទាល់ ដែល​ព្រះ‌យេស៊ូវ​ប្រោស​ប្រទាន​ឲ្យ​អស់​អ្នក​ជឿ​សង្ឃឹម​លើ​ព្រះ‌អង្គ។ លោក​យ៉ូហាន​ប្រើ​ពាក្យ «ជីវិត» មាន​ន័យ​ប្រហាក់​ប្រហែល​នឹង​ពាក្យ «ព្រះរាជ្យ​របស់​ព្រះ» ដែល​លោក​ម៉ាថាយ លោក​ម៉ាកុស និង​លោក​លូកា​និយម​ប្រើ។
សេចក្ដី​ពិត ឬ​សេចក្ដី​ពិត​ប្រាកដ​តែ​មួយ គឺ​ព្រះ​ដែល​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​ដ៏​ពេញ​លក្ខណៈ។ ព្រះ‌យេស៊ូវ សម្តែង​សេចក្ដី​ពិត​ឲ្យ​មនុស្ស​លោក​ស្គាល់ គឺ​ព្រះ‌អង្គ​សម្តែង​ឲ្យ​ស្គាល់​ព្រះ‌វរបិតា។ អ្នក​ជឿ​ទទួល​សេចក្ដី​ទាំង​ប៉ុន្មាន ដែល​ព្រះ‌យេស៊ូវ​សម្តែង​ប្រាប់ ហើយ​ចូល​រួម​ជា​មួយ​ព្រះ‌អង្គ។
រីឯ​ហេតុ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​មនុស្ស​ឃ្លាត​ចាក​ពី​ព្រះ លោក​យ៉ូហាន​ហៅ​ថា សេចក្ដី​ភូត‌ភរ ឬ​សេចក្ដី​កុហក។ ដូច្នេះ អារក្ស‌សាតាំង ជា​មេ​ភូត‌ភរ ឬ​អ្នក​សម្លាប់ ព្រោះ​វា​នាំ​មនុស្ស​ឲ្យ​ឃ្លាត​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ​ដែល​ជា​ប្រភព​នៃ​ជីវិត និង​ជា​សេចក្ដី​ពិត។
ស្មរបន្ទាល់ គឺ​អ្នក​ផ្ដល់​សក្ខី‌ភាព​អំពី​សេចក្ដី​ពិត អ្នក​ស្គាល់​ហេតុ‌ការណ៍​ដែល​កើត​មាន​មក និង​ពន្យល់​អត្ថន័យ​ផង។ ព្រះ‌វរបិតា ព្រះ‌វិញ្ញាណ លោក​យ៉ូហាន-បាទីស្ទ សាវក​យ៉ូហាន ពួក​សិស្ស និង​កិច្ច‌ការ​ទាំង​ប៉ុន្មាន​ដែល​ព្រះ‌យេស៊ូវ​បាន​ធ្វើ​សុទ្ធ​តែ​ជា​បន្ទាល់ បញ្ជាក់​អំពី​ឋានៈ​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូវ។
ពន្លឺ និង​សេចក្ដី​ងងឹត ពន្លឺ គឺ​ព្រះ‌ជន្ម​ផ្ទាល់​របស់​ព្រះ និង​របស់​ព្រះ‌គ្រីស្ទ។ រីឯ​សេចក្ដី​ងងឹត​សំដៅ​ទៅ​លើ​អំពើ​បាប ឬ​ចិត្ដ​អាក្រក់ ដែល​បណ្ដាល​ឲ្យ​មនុស្ស​វៀរ​ចាក​ឆ្ងាយ​ពី​ព្រះ ពុំ​អាច​ទទួល​ព្រះ‌ជន្ម​របស់​ព្រះ‌អង្គ។
ពិភព​លោក លោកីយ៍ មនុស្ស​លោក ឬ​លោក ពាក្យ​នេះ​មាន​អត្ថន័យ​ផ្សេងៗ ជួន​កាល​មាន​ន័យ​ថា​មនុស្ស​ដែល​រស់​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ ជួន​កាល​សំដៅ​ទៅ​លើ​សេចក្ដី​អាក្រក់​គ្រប់​បែប​យ៉ាង​ដែល​មាន​នៅ​ក្នុង​ចិត្ដ​គំនិត​មនុស្ស ជា​ពិសេស​ចិត្ដ​រឹង​រូស​របស់​អ្នក​ដែល​មិន​ព្រម​ទទួល​ស្គាល់​ព្រះ‌គ្រីស្ទ។
ស្គាល់ មាន​ន័យ​ថា​ជឿ​ផង ស្រឡាញ់​ផង។
«ដំណឹង​ល្អ​តែង​ដោយ​លោក​យ៉ូហាន» ស្រួល​អាន តែ​មាន​អត្ថន័យ​ជ្រៅ​ជាង​គេ។ ត្រូវ​អាន​មួយៗ ជា​ច្រើន​ដង ដោយ​រិះ​គិត​ពិចារណា ជា​ពិសេស​ត្រូវ​ទូល​អង្វរ​ព្រះ‌វិញ្ញាណ សូម​ទ្រង់​បំភ្លឺ​ចិត្ដ​គំនិត​ឲ្យ​យល់។ «ព្រះ‌វិញ្ញាណ​ណែ​នាំ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ឲ្យ​ស្គាល់​សេចក្ដី​ពិត​គ្រប់​ជំពូក» (១៦.១៣)។
គម្រោង​គម្ពីរ​យ៉ូហាន៖
• បុរេកថា (១.១-១៨)។
• លោក​យ៉ូហាន-បាទីស្ទ និង​សិស្ស​ដើម​ដំបូង​បង្អស់​របស់​ព្រះ‌យេស៊ូវ (១.១៩-៥១)។
• ព្រះ‌យេស៊ូវ​បំពេញ​ព្រះ‌បរម‌កិច្ច​របស់​ព្រះ‌អង្គ ក្នុង​ចំណោម​ប្រជា‌ជន (២.១-១២.៥០)។
• ព្រះ‌យេស៊ូវ​នៅ​ក្រុង​យេរូ‌សាឡិម និង​ភូមិ​ជុំ​វិញ (១៣.១-១៩.៤២)។
• ព្រះ‌យេស៊ូវ​មាន​ព្រះ‌ជន្ម​រស់​ឡើង​វិញ និង​បង្ហាញ​ខ្លួន​ឲ្យ​ពួក​សិស្ស​ឃើញ (២០.១-៣១)។
• អវសានកថា ព្រះ‌យេស៊ូវ​មក​ជួប​ពួក​សិស្ស​នៅ​ស្រុក​កាលី‌ឡេ (២១.១-៣៥)។

Lyt til យ៉ូហាន ពាក្យ​លំនាំ

Lyt til យ៉ូហាន ពាក្យលំនាំ