Հայաստանի Աստվածաշնչային Ընկերություն, 2018 Bible Society of Armenia, 2018

Ե ւ յարուցեալ ամենայն բազմութիւնն նոցա, ածին զնա առ Պիղատոս։ Եւ սկսան չարախօս լինել զնմանէ եւ ասել. Գտաք զսա զի թիւրէր զազգս մեր, եւ արգելոյր ի տալոյ հարկս կայսեր, եւ ասէր զանձնէ եթէ Քրիստոսն իցէ թագաւոր։ Իսկ Պիղատոս եհարց զնա եւ ասէ. Դո՞ւ ես թագաւորն Հրէից։ Նա պատասխանի ետ նմա եւ ասէ. Դու ասացեր։ Ասէ Պիղատոս ցքահանայապետսն եւ ցժողովուրդսն. Չգտանեմ ինչ վնաս յառնս յայսմիկ։ Եւ նոքա պնդէին եւ ասէին եթէ՝ Խռովէ զժողովուրդս, ուսուցանէ ընդ ամենայն Հրէաստան՝ սկսեալ ի Գալիլէէ մինչեւ ցայսր։ Իսկ Պիղատոս իբրեւ լուաւ զԳալիլէէ, եհարց եթէ Գալիլեացի՞ է այրն։ Եւ իբրեւ գիտաց թէ յիշխանութենէ Հերովդի է, ետ տանել զնա առ Հերովդէս. քանզի եւ նա յԵրուսաղէմ էր յաւուրսն յայնոսիկ։ Եւ Հերովդէս իբրեւ ետես զՅիսուս, ուրախ եղեւ յոյժ, զի ցանկայր ի բազում ժամանակաց տեսանել զնա. քանզի լսէր բազում անգամ զնմանէ, եւ ակն ունէր նշան ինչ լիեալ տեսանել ի նմանէ։ Հարցանէր զնա բանիւք բազմօք. եւ նա ոչինչ ետ նմա պատասխանի։ Կային քահանայապետքն եւ դպիրք եւ պնդագոյնս չարախօսէին զնմանէ։ Արհամարհեաց զնա եւ Հերովդէս հանդերձ իւրովք զօրականօքն, եւ այպն արարեալ՝ արկ զնովաւ հանդերձս սպիտակս, եւ ետ տանել անդրէն առ Պիղատոս։ Եւ եղեն բարեկամք Պիղատոս եւ Հերովդէս յաւուր յայնմիկ, քանզի յառաջ թշնամիք էին միմեանց։
Կոչեաց Պիղատոս զքահանայապետսն եւ զիշխանս եւ զժողովուրդն, եւ ասէ ցնոսա. Ածէք մատուցէք ինձ զայրս զայս իբրեւ զխոտորեցուցիչ ժողովրդեանն. եւ ահաւասիկ առաջի ձեր դատեցայ, եւ վնաս ինչ ոչ գտի յառնս յայսմիկ՝ զորոց դուք չարախօսէքդ զդմանէ։ Այլ եւ ոչ Հերովդէս, քանզի ետու տանել զդա առ նա՝՝. եւ արդ ոչինչ մահու արժանի է գործեալ դորա. խրատեցից զդա եւ արձակեցից։ Զի հարկ էր մի մի ըստ տօնի արձակել նոցա։ Եւ նոքա աղաղակէին ամենայն բազմութեամբն եւ ասէին. Բարձ զդա եւ արձակեա մեզ զԲարաբբա։ Որ էր վասն խռովութեան իրիք եղելոյ ի քաղաքին եւ սպանութեան մտեալ ի բանտ։ Դարձեալ Պիղատոս սկսաւ խօսել, քանզի կամէր արձակել զՅիսուս։ Եւ նոքա անդրէն աղաղակէին եւ ասէին. Ի խաչ հան՝՝ զդա։ Եւ նա երիցս ասէ ցնոսա. Զի՞նչ չար արար սա. ոչինչ վնաս մահու գտի ի սմա, խրատեցից զսա եւ արձակեցից։ Եւ նոքա ստիպէին մեծաձայն եւ խնդրէին զնա ի խաչ հանել, եւ զօրանային բարբառք նոցա եւ քահանայապետիցն։ Եւ Պիղատոս հաւանեցաւ առնել զհայցուածս նոցա։ Արձակեաց նոցա զԲարաբբայն՝ զոր վասն խռովութեան եւ սպանութեան արկեալ էր ի բանտ, զոր եւ խնդրէինն իսկ, եւ զՅիսուս մատնեաց կամաց նոցա։
Իբրեւ առին գնացին զնա, ըմբռնեցին զոմն Սիմովն Կիւրենացի որ գայր յանդէ, եդին ի վերայ նորա զխաչն բերել զկնի Յիսուսի։ Եւ երթայր զհետ նորա բազմութիւն ժողովրդեանն եւ կանանց որ կոծէին եւ աշխարէին զնա։ Դարձաւ Յիսուս եւ ասէ ցնոսա. Դստերք Երուսաղեմի, մի՛ լայք ի վերայ իմ, այլ լացէք ի վերայ անձանց եւ ի վերայ որդւոց ձերոց։ Զի եկեսցեն աւուրք, յորս ասիցեն թէ՝ Երանի ամլոց եւ որովայնից որ ոչ ծնան, եւ ստեանց՝ որ ոչ դիեցուցին։ Յայնժամ սկսանիցին ասել լերանց թէ՝ Անկերուք ի վերայ մեր, եւ բլրոց թէ՝ Ծածկեցէք զմեզ։ Զի եթէ ընդ փայտ դալար զայս առնեն, ընդ չորն զի՞նչ լինիցի։
Ածին եւ այլ երկուս, չարագործս, սպանանել ընդ նմա։ Իբրեւ չոգան ի տեղին կոչեցեալ Գագաթն, անդ հանին զնա ի խաչ, եւ զչարագործսն, զոմն ընդ աջմէ եւ զոմն ընդ ձախմէ խաչեցին։ Եւ Յիսուս ասէ. Հայր, թող դոցա, զի ոչ գիտեն զինչ գործեն։ Եւ ի բաժանել զհանդերձս նորա արկին վիճակս։ Եւ կայր ժողովուրդն հայեցեալ. անգոսնէին զնա իշխանքն հանդերձ նոքօք եւ ասէին. Զայլս ապրեցոյց, ապրեցուսցէ եւ զանձն, եթէ դա է Քրիստոս Որդի Աստուծոյ ընտրեալն՝՝։ Այպն առնէին զնա եւ զինուորքն, եկեալ առաջի՝ մատուցանէին նմա քացախ, եւ ասէին. Եթէ դու ես թագաւորն Հրէից, փրկեա զանձն քո։ Եւ էր գիր գրեալ ի վերայ նորա Յունարէն եւ Դաղմատերէն եւ Եբրայեցերէն գրով թէ՝ Սա է արքայն Հրէից։
Իսկ մի ոմն ի կախելոց չարագործացն հայհոյէր զնա եւ ասէր. Ո՞չ դու ես Քրիստոսն, փրկեա զանձն քո եւ զմեզ։ Պատասխանի ետ ընկերն սաստելով նմա եւ ասէ. Չերկնչի՞ս դու յԱստուծոյ, զի ի նմին պատժի կաս։ Եւ մեք յիրաւի, զի արժանի որոց գործեցաքն՝ առնումք զհատուցումն. եւ սա ապիրատ ինչ ոչ գործեաց։ Եւ ասէ ցՅիսուս. Յիշեա զիս, Տէր, յորժամ գայցես արքայութեամբ քով։ Եւ ասէ ցնա Յիսուս. Ամէն ասեմ քեզ. Այսօր ընդ իս իցես ի դրախտին։
Եւ էր իբրեւ վեցերորդ ժամ. եւ խաւար եղեւ ի վերայ ամենայն երկրի մինչեւ ցիններորդ ժամն. խաւարեցաւ արեգակն։ Եւ հերձաւ վարագոյր տաճարին ընդ մէջ։ Եւ կարդաց Յիսուս ի ձայն մեծ եւ ասէ. Հայր, ի ձեռս քո աւանդեմ զհոգի իմ։ Զայս իբրեւ ասաց, եհան զոգի։
Եւ տեսեալ հարիւրապետին զոր ինչ եղեւն՝ փառաւոր արար զԱստուած եւ ասէ. Արդարեւ այրս այս արդար էր։ Եւ ամենայն ժողովուրդքն որ եկեալ էին, եւ տեսանէին զտեսիլն զայն եւ զգործ, բախէին զկուրծս եւ դառնային։ Կային եւ ամենայն ծանօթքն նորա ի հեռաստանէ, եւ կանայք որ եկեալ էին զհետ նորա ի Գալիլէէ՝ տեսանէին զայն։
Եւ ահա այր մի անուն Յովսէփ, որ էր նախարար, այր բարեգործ եւ արդար. (սա չէր միաբանեալ ընդ խորհուրդս եւ ընդ գործս նոցա,) յԱրիմաթեայ քաղաքէ Հրէից, որ եւ ինքն իսկ ակն ունէր արքայութեան Աստուծոյ։ Սա մատուցեալ առ Պիղատոս՝ խնդրեաց զմարմինն Յիսուսի. եւ իջուցեալ զնա՝ պատեաց պաստառակալաւ, եւ եդ ի կռածոյ գերեզմանի ուր չէր բնաւ զոք եդեալ։ Եւ օրն էր ուրբաթ եւ շաբաթ լուսանայր։
Եւ երթային զհետ նորա կանայք որ եկեալ էին ընդ նմա ի Գալիլէէ, տեսին զգերեզմանն, եւ որպէս եդաւ մարմին նորա։ Դարձան եւ պատրաստեցին խունկս եւ եւղս եւ ի շաբաթուն հանդարտեցին վասն պատուիրանին։

Lyt til ԱՒԵՏԱՐԱՆ ԸՍՏ ՂՈՒԿԱՍՈՒ Գլուխ ԻԳ