ЛУКАША 22
22
Лк 22
1Набліжалася сьвята праснакоў, якое называлася Пасхаю;
2і намышлялі першасьвятары і кніжнікі, як бы загубіць Яго, бо баяліся народу.
3І ўвайшоў сатана ў Юду, празванага Іскарыётам, аднаго зь ліку дванаццацёх,
4і ён пайшоў і гутарыў зь першасьятарамі і начальнікамі, як Яго выдаць ім.
5Яны ўзрадаваліся і згадзіліся даць яму грошай;
6і ён абяцаўся, і шукаў зручнага часу, каб выдаць Яго ім ня прылюдна.
7І настаў дзень праснакоў, у які трэба было закалоць пасхальнае ягня;
8і паслаў Ісус Пятра і Яна, сказаўшы: ідзеце, прыгатуйце нам есьці пасху.
9А яны сказалі Яму: дзе скажаш нам прыгатаваць?
10Ён сказаў ім: вось, пры ўваходзе вашым у горад сустрэнецца з вамі чалавек, які нясьціме збанок вады; ідзеце сьледам за ім у дом, у які ўвойдзе ён,
11і скажэце гаспадару дома: Настаўнік кажа табе: дзе пакой, у якім бы Мне есьці пасху з вучнямі Маімі?
12І ён пакажа вам сьвятліцу вялікую засланую; там прыгатуйце.
13Яны пайшлі і знайшлі, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху.
14І калі настала гадзіна, Ён узьлёг, і дванаццаць апосталаў зь Ім,
15і сказаў ім: вельмі хацеў Я есьці з вамі гэтую пасху раней Маіх пакутаў,
16бо кажу вам, што ўжо ня буду есьці яе, пакуль яна ня ўчыніцца ў Царстве Божым.
17І ўзяўшы чару і падзякаваўшы, сказаў: прымеце яе і падзялеце паміж сабою;
18бо кажу вам, што ня буду піць ад плоду вінаграднага, пакуль ня прыйдзе Царства Божае.
19І ўзяўшы хлеб і падзякаваўшы, пераламаў і падаў ім, кажучы: гэта ёсьць Цела Маё, якое за вас аддаецца; гэта выконвайце на ўспамін пра Мяне.
20Таксама і чару пасьля вячэры, кажучы: гэтая чара ёсьць новы запавет у Маёй Крыві, якая за вас праліваецца;
21і вось, рука прадажніка Майго са Мною за сталом;
22у астатнім, Сын Чалавечы ідзе, як прадвызначана; але гора таму чалавеку, якім Ён выдаецца.
23І яны пачалі пытацца адзін у аднаго, хто б зь іх быў той, які гэта зробіць.
24А была і спрэчка паміж імі, хто зь іх павінен уважацца за большага.
25Ён жа сказаў ім: цары валадараць над народамі і ўлады іхнія дабрадзеямі называюцца;
26а вы ня так: але хто з вас большы, будзь як меншы, і начальнік будзь, як слуга.
27Бо хто большы: той, хто ўзьлягае, ці хто слуга? Ці ня той, хто ўзьлягае? А Я сярод вас, як слуга.
28Але вы трывалі са Мною ў гаротах Маіх,
29і Я запавядаю вам, як запавядаў Мне Айцец Мой, Царства,
30каб елі і пілі на бяседзе Маёй у Царстве Маім, і каб селі на пасадах судзіць дванаццаць каленаў Ізраілевых.
31І сказаў Гасподзь: Сымоне! Сымоне! вось, сатана прасіў, каб сеяць вас як пшаніцу;
32але Я маліўся за цябе, каб не зьмізарнела вера твая; і ты некалісь, навярнуўшыся, умацуй братоў тваіх.
33Ён адказваў: Госпадзе! з Табою я гатовы і ў цямніцу і на сьмерць ісьці.
34Але Ён сказаў: кажу табе, Пётр, не засьпявае певень сёньня, як ты тройчы зрачэшся, што ня ведаеш Мяне.
35І сказаў ім: калі я пасылаў вас безь мяшка і бяз торбы і без абутку, ці мелі вы ў чым нястачу? Яны адказвалі: ні ў чым.
36Тады Ён сказаў ім: але цяпер, хто мае мяшок, той вазьмі яго, таксама і торбу; а ў каго няма, прадай вопратку сваю і купі меч;
37бо маўляю вам, што мусіць збыцца на Мне і гэтае напісанае: «і да зладзеяў залічаны». Бо тое, што пра Мяне, канчаецца.
38Яны сказалі: Госпадзе! вось, тут два мечы. Ён сказаў ім: досыць.
39І выйшаўшы пайшоў як звычайна на гару Аліўную; за Ім сьледам пайшлі і вучні Ягоныя.
40А прыйшоўшы на месца, сказаў ім: малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.
41І Сам адышоў ад іх - як кінуць каменем, і, схіліўшы калені, маліўся,
42кажучы: Войча! о, калі б Ты дабраволіў пранесьці чару гэтую міма Мяне! зрэшты, не Мая воля, а Твая хай будзе.
43І зьявіўся Яму анёл зь нябёсаў і мацаваў Яго.
44І ў змаганьні ўнутраным руплівей маліўся; і быў пот Ягоны, як кроплі крыві, што падалі на зямлю.
45Устаўшы з малітвы, Ён прыйшоў да вучняў, і застаў іх у сьне ад смутку,
46і сказаў ім: што вы сьпіце? устаньце і малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.
47Калі Ён яшчэ казаў гэта, паявіліся людзі, а наперадзе іх ішоў адзін з дванаццацёх, называны Юда, і ён падышоў да Ісуса, каб пацалаваць Яго. Бо ён такі даў ім знак: каго я пацалую, Той і ёсьць.
48А Ісус сказаў яму: Юда ці цалаваньнем выдаеш Сына Чалавечага?
49Тыя, што былі зь Ім, бачачы, да чаго ўсё ідзе, сказалі Яму: Госпадзе! ці ня ўдарыць нам мечам?
50І адзін зь іх ударыў раба першасьвятаровага і адсек яму правае вуха.
51Тады Ісус сказаў: пакіньце, даволі. І дакрануўшыся да вуха ягонага, загоіў яго.
52А першасьвятарам і начальнікам храма і старэйшынам, якія сабраліся супроць Яго, сказаў Ісус: быццам на разбойніка выйшлі вы зь мечамі і каламі, каб узяць Мяне!
53Кожны дзень бываў Я з вамі ў храме, і вы не падымалі на Мяне рук, а цяпер - ваш час і ўлада цемры.
54Узяўшы Яго, павялі і прывялі ў дом першасьвятара. А Пётр ішоў сьледам зводдаль.
55Калі яны расклалі агонь сярод двара і селі разам, сеў і Пётр паміж імі.
56Адна служанка, убачыўшы яго каля агню і ўгледзеўшыся ў яго, сказала: гэты быў зь Ім.
57Але ён адрокся ад Яго, сказаўшы жанчыне: я ня ведаю Яго.
58Неўзабаве потым другі, убачыўшы яго, сказаў: і ты зь іх. Але Пётр сказаў гэтаму чалавеку: не.
59Прайшло з гадзіну часу, яшчэ нехта настойліва казаў: сапраўды, і гэты быў зь Ім, бо ён Галілеянін.
60Але Пётр сказаў таму чалавеку: ня ведаю, што ты кажаш. І адразу, калі яшчэ гаварыў ён, засьпяваў певень.
61Тады Гасподзь, абярнуўшыся, паглядзеў на Пятра; і Пётр згадаў слова Госпада, як Ён сказаў яму: перш чым засьпявае певень, адрачэшся ад Мяне тройчы.
62І выйшаўшы вонкі, горка заплакаў.
63Людзі, якія трымалі Ісуса, зьдзекі чынілі зь Яго і білі Яго;
64і накрыўшы Яго, білі Яго па твары і пыталіся ў Яго: скажы, хто выцяў Цябе?
65І шмат іншай кляцьбы вымаўлялі супраць Яго.
66І як настаў дзень, сабраліся старэйшыны народу, першасьвятары і кніжнікі, і ўвялі Яго ў свой сынедрыён,
67і сказалі: ці Ты Хрыстос? скажы нам. Ён сказаў ім: калі скажу вам, вы не паверыце;
68калі ж і спытаюся ў вас, ня будзеце адказваць Мне і не адпусьціце Мяне;
69ад сёньня Сын Чалавечы сядзе праваруч сілы Божай.
70І сказалі ўсе: дык Ты Сын Божы? Ён адказваў ім: вы кажаце, што Я.
71А яны сказалі: якое яшчэ трэба нам сьведчаньне? бо мы самі чулі з вуснаў Ягоных!
Valgt i Øjeblikket:
ЛУКАША 22: ББЛ
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
Alesya Semukha
ЛУКАША 22
22
Лк 22
1Набліжалася сьвята праснакоў, якое называлася Пасхаю;
2і намышлялі першасьвятары і кніжнікі, як бы загубіць Яго, бо баяліся народу.
3І ўвайшоў сатана ў Юду, празванага Іскарыётам, аднаго зь ліку дванаццацёх,
4і ён пайшоў і гутарыў зь першасьятарамі і начальнікамі, як Яго выдаць ім.
5Яны ўзрадаваліся і згадзіліся даць яму грошай;
6і ён абяцаўся, і шукаў зручнага часу, каб выдаць Яго ім ня прылюдна.
7І настаў дзень праснакоў, у які трэба было закалоць пасхальнае ягня;
8і паслаў Ісус Пятра і Яна, сказаўшы: ідзеце, прыгатуйце нам есьці пасху.
9А яны сказалі Яму: дзе скажаш нам прыгатаваць?
10Ён сказаў ім: вось, пры ўваходзе вашым у горад сустрэнецца з вамі чалавек, які нясьціме збанок вады; ідзеце сьледам за ім у дом, у які ўвойдзе ён,
11і скажэце гаспадару дома: Настаўнік кажа табе: дзе пакой, у якім бы Мне есьці пасху з вучнямі Маімі?
12І ён пакажа вам сьвятліцу вялікую засланую; там прыгатуйце.
13Яны пайшлі і знайшлі, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху.
14І калі настала гадзіна, Ён узьлёг, і дванаццаць апосталаў зь Ім,
15і сказаў ім: вельмі хацеў Я есьці з вамі гэтую пасху раней Маіх пакутаў,
16бо кажу вам, што ўжо ня буду есьці яе, пакуль яна ня ўчыніцца ў Царстве Божым.
17І ўзяўшы чару і падзякаваўшы, сказаў: прымеце яе і падзялеце паміж сабою;
18бо кажу вам, што ня буду піць ад плоду вінаграднага, пакуль ня прыйдзе Царства Божае.
19І ўзяўшы хлеб і падзякаваўшы, пераламаў і падаў ім, кажучы: гэта ёсьць Цела Маё, якое за вас аддаецца; гэта выконвайце на ўспамін пра Мяне.
20Таксама і чару пасьля вячэры, кажучы: гэтая чара ёсьць новы запавет у Маёй Крыві, якая за вас праліваецца;
21і вось, рука прадажніка Майго са Мною за сталом;
22у астатнім, Сын Чалавечы ідзе, як прадвызначана; але гора таму чалавеку, якім Ён выдаецца.
23І яны пачалі пытацца адзін у аднаго, хто б зь іх быў той, які гэта зробіць.
24А была і спрэчка паміж імі, хто зь іх павінен уважацца за большага.
25Ён жа сказаў ім: цары валадараць над народамі і ўлады іхнія дабрадзеямі называюцца;
26а вы ня так: але хто з вас большы, будзь як меншы, і начальнік будзь, як слуга.
27Бо хто большы: той, хто ўзьлягае, ці хто слуга? Ці ня той, хто ўзьлягае? А Я сярод вас, як слуга.
28Але вы трывалі са Мною ў гаротах Маіх,
29і Я запавядаю вам, як запавядаў Мне Айцец Мой, Царства,
30каб елі і пілі на бяседзе Маёй у Царстве Маім, і каб селі на пасадах судзіць дванаццаць каленаў Ізраілевых.
31І сказаў Гасподзь: Сымоне! Сымоне! вось, сатана прасіў, каб сеяць вас як пшаніцу;
32але Я маліўся за цябе, каб не зьмізарнела вера твая; і ты некалісь, навярнуўшыся, умацуй братоў тваіх.
33Ён адказваў: Госпадзе! з Табою я гатовы і ў цямніцу і на сьмерць ісьці.
34Але Ён сказаў: кажу табе, Пётр, не засьпявае певень сёньня, як ты тройчы зрачэшся, што ня ведаеш Мяне.
35І сказаў ім: калі я пасылаў вас безь мяшка і бяз торбы і без абутку, ці мелі вы ў чым нястачу? Яны адказвалі: ні ў чым.
36Тады Ён сказаў ім: але цяпер, хто мае мяшок, той вазьмі яго, таксама і торбу; а ў каго няма, прадай вопратку сваю і купі меч;
37бо маўляю вам, што мусіць збыцца на Мне і гэтае напісанае: «і да зладзеяў залічаны». Бо тое, што пра Мяне, канчаецца.
38Яны сказалі: Госпадзе! вось, тут два мечы. Ён сказаў ім: досыць.
39І выйшаўшы пайшоў як звычайна на гару Аліўную; за Ім сьледам пайшлі і вучні Ягоныя.
40А прыйшоўшы на месца, сказаў ім: малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.
41І Сам адышоў ад іх - як кінуць каменем, і, схіліўшы калені, маліўся,
42кажучы: Войча! о, калі б Ты дабраволіў пранесьці чару гэтую міма Мяне! зрэшты, не Мая воля, а Твая хай будзе.
43І зьявіўся Яму анёл зь нябёсаў і мацаваў Яго.
44І ў змаганьні ўнутраным руплівей маліўся; і быў пот Ягоны, як кроплі крыві, што падалі на зямлю.
45Устаўшы з малітвы, Ён прыйшоў да вучняў, і застаў іх у сьне ад смутку,
46і сказаў ім: што вы сьпіце? устаньце і малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.
47Калі Ён яшчэ казаў гэта, паявіліся людзі, а наперадзе іх ішоў адзін з дванаццацёх, называны Юда, і ён падышоў да Ісуса, каб пацалаваць Яго. Бо ён такі даў ім знак: каго я пацалую, Той і ёсьць.
48А Ісус сказаў яму: Юда ці цалаваньнем выдаеш Сына Чалавечага?
49Тыя, што былі зь Ім, бачачы, да чаго ўсё ідзе, сказалі Яму: Госпадзе! ці ня ўдарыць нам мечам?
50І адзін зь іх ударыў раба першасьвятаровага і адсек яму правае вуха.
51Тады Ісус сказаў: пакіньце, даволі. І дакрануўшыся да вуха ягонага, загоіў яго.
52А першасьвятарам і начальнікам храма і старэйшынам, якія сабраліся супроць Яго, сказаў Ісус: быццам на разбойніка выйшлі вы зь мечамі і каламі, каб узяць Мяне!
53Кожны дзень бываў Я з вамі ў храме, і вы не падымалі на Мяне рук, а цяпер - ваш час і ўлада цемры.
54Узяўшы Яго, павялі і прывялі ў дом першасьвятара. А Пётр ішоў сьледам зводдаль.
55Калі яны расклалі агонь сярод двара і селі разам, сеў і Пётр паміж імі.
56Адна служанка, убачыўшы яго каля агню і ўгледзеўшыся ў яго, сказала: гэты быў зь Ім.
57Але ён адрокся ад Яго, сказаўшы жанчыне: я ня ведаю Яго.
58Неўзабаве потым другі, убачыўшы яго, сказаў: і ты зь іх. Але Пётр сказаў гэтаму чалавеку: не.
59Прайшло з гадзіну часу, яшчэ нехта настойліва казаў: сапраўды, і гэты быў зь Ім, бо ён Галілеянін.
60Але Пётр сказаў таму чалавеку: ня ведаю, што ты кажаш. І адразу, калі яшчэ гаварыў ён, засьпяваў певень.
61Тады Гасподзь, абярнуўшыся, паглядзеў на Пятра; і Пётр згадаў слова Госпада, як Ён сказаў яму: перш чым засьпявае певень, адрачэшся ад Мяне тройчы.
62І выйшаўшы вонкі, горка заплакаў.
63Людзі, якія трымалі Ісуса, зьдзекі чынілі зь Яго і білі Яго;
64і накрыўшы Яго, білі Яго па твары і пыталіся ў Яго: скажы, хто выцяў Цябе?
65І шмат іншай кляцьбы вымаўлялі супраць Яго.
66І як настаў дзень, сабраліся старэйшыны народу, першасьвятары і кніжнікі, і ўвялі Яго ў свой сынедрыён,
67і сказалі: ці Ты Хрыстос? скажы нам. Ён сказаў ім: калі скажу вам, вы не паверыце;
68калі ж і спытаюся ў вас, ня будзеце адказваць Мне і не адпусьціце Мяне;
69ад сёньня Сын Чалавечы сядзе праваруч сілы Божай.
70І сказалі ўсе: дык Ты Сын Божы? Ён адказваў ім: вы кажаце, што Я.
71А яны сказалі: якое яшчэ трэба нам сьведчаньне? бо мы самі чулі з вуснаў Ягоных!
Valgt i Øjeblikket:
:
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
Alesya Semukha