Eoin 11
11
Caibidil XI
Tógann Críost Lasair ó’n bhás. Tá rún ag na h-uachtaráin é chur chun báis.
1Agus bhí duine áirithe tinn, Lasair ó Bhetánia, baile Mháire agus Mharta, a deirbhshiúir.
2(Agus b’í Máire an té úd a d’ung an Tighearna le h-ungadh, agus a thriomuigh a chosa le n-a gruaig:#Mait. 26, 7; Lúc. 7, 37. agus a raibh a dearbhráthair Lasair tinn).
3Ar an adhbhar sin, chuir a dheirbhsheathracha scéala chuige, ag rádh: a Thighearna, féach, tá an té is ionmhuin leat tinn.
4Agus nuair a chuala Íosa sin dubhaírt sé leo: Ní chun báish an tinneas seo, acht chun glóire Dé, ionnas go bhfaghadh Mac Dé glóir tríd.
5Agus bhí grádh ag Íosa do Mharta, agus do Mháire, a deirbhshiúir, agus do Lasair.
6Nuair a chuala sé, ar an adhbhar sin, go raibh sé tinn, annsin d’fhan sé dhá lá, mar sin féin, san áit chéadna.
7Annsin ina dhiaidh sin dubhairt sé le n-a dheisciobail: Téighimís go n-Iudaia arís.
8Deir na deisciobail leis: A Rabbi, is anois féin a bhí faoi na h-Iúdaigh gabháil do chlocha ionnat, agus an bhfuil tú ag dul annsin arís?
9D’fhreagair Íosa: Nach bhfuil dhá uair dhéag san lá? Má shiubhlann duine san lá, ní thruisligheann sé, óir tchí sé solus an tsaoghail seo:
10Acht má shiubhlann sé san oidhche, truisligheann sé, mar nach mbíonn an solus ann.
11Dubhairt sé na neithe seo, agus ina dhiaidh sin, dubhairt sé leo: Tá ár gcaraid Lasair ina chodladh: acht tá mé ag dul chun é mhuscladh as a chodladh.
12Dubhairt a dheisciobail, dá bhrígh sin: A Thighearna, má tá sé ina chodladh, béidh sé slán.
13Acht ba ar a bhás a labhair Íosa: acht shíl siad-san gurbh ar shuan an chodalta a labhair sé.
14Annsin dubhairt Íosa go soiléir leo, dá bhrígh sin: Fuair Lasair bhás:
15Agus mar gheall oraibh-se, chun go gcreididh sibh, is maith liom nach raibh mé ann, acht téighimís chuige.
16Ar an adhbhar sin, dubhairt Tomás, dá ngoirtear Didimus, le n-a chóimhdheisciobail: Téighimís-ne fosta, go bhfaghamuid bhás i n-aoinfheacht leis.
17Tháinic Íosa, mar sin: agus fuair sé é, agus é ceithre lá cheana féin san tuamba.
18Agus bhí Betánia tuairim agus cúig stáid déag i n-aice le h-Ierusalem.
19Agus bhí mórán de na h-Iúdaigh i ndiaidh a theacht chuig Máire agus Marta, le cian a thógáil díobh fá n-a ndearbhráthair.
20Nuair a chuala Marta, ar an adhbhar sin, go raibh Íosa ag teacht, chuaidh sí ina airicis: acht d’fhan Máire ina suidhe san tigh.
21Dubhairt Marta, dá bhrígh sin, le h-Íosa: A Thighearna, dá mbéitheá annseo, ní bhéadh mo dhearbhráthair marbh;
22Acht anois féin tá a fhios agam, cibé nídh a iarrfas tusa ar Dhia, go dtabharfaidh Dia duit é.
23Deir Íosa léi: Éireochaidh do dhearbhráthair arís.
24Deir Marta leis: Tá a fhios agam go n-éireochaidh sé arís san eiséirghe#Lúc. 14, 14. ar an lá deireannach.
25Dubhairt Íosa léi: Is mise an eiséirghe, agus an bheatha: an té a chreideas ionnam-sa, dá bhfaghadh sé bás féin, béidh sé beo:
26Agus gach aoinneach atá beo, agus a chreideas ionnam-sa, ní fhuighidh sé bás a choidhche. An gcreideann tú seo?
27Deir sí leis: Go dearbhtha, a Thighearna, tá sé creidthe agam gur tusa an Críost, Mac an Dé Bí, a tháinic ar an tsaoghal seo.
28Agus nuair a dubhairt sí na neithe sin, d’imthigh sí agus ghoir sí a deirbhshiúir Máire i gcogar, ag rádh: Tá an Máighistir annseo, agus tá sé do iarraidh.
29Ar a chluinstin sin díthe-se, éirigheann sí go tapaidh, agus tig sí chuige.
30Óir ní tháinic Íosa isteach san bhaile go fóill: acht bhí sé i gcómhnaidhe san áit sin i n-ar casadh Marta air.
31Na h-Iúdaigh, ar an adhbhar sin, a bhí i bhfochair Máire san tigh, agus ag tabhairt sóláis dí, nuair a chonnaic siad í ag éirghe fá dheifre, agus ag imtheacht amach, lean siad í, ag rádh: Is ag dul chun an tuamba atá sí, le caoineadh a dhéanamh ann.
32Nuair a tháinic Máire, dá bhrígh sin, mar a raibh Íosa, agus chonnaic sí é, chaith sí í féin ag a chosa, agus deir sí leis: A Thighearna, dá mbéitheá annseo, ní bhéadh mo dhearbhráthair marbh.
33Ar an adhbhar sin, nuair a chonnaic Íosa í ag gol, agus na h-Iúdhaigh a tháinic léi ag gol, rinne sé osna ina spiorad, agus chuir sé buaidhreamh air féin.
34Agus dubhairt: Cár chuir sibh é? Deir siad leis: Tar, a Thighearna, agus feic.
35Agus ghoil Íosa.
36Dubhairt na h-Iúdaigh, dá bhrígh sin: Féach, cad é an cion a bhí aige air.
37Acht dubhairt cuid acu: Nárbh fhéidir dó seo, a d’fhoscail súla an té a rugadh dall, an duine seo a chongbháil gan bás d’fhagháil?
38Ar an adhbhar sin, tig Íosa, agus é arís ag osnaighil ann féin, go dtí an tuamba: agus ba uamhach é: agus bhí cloch curtha ós a cionn.
39Deir Íosa: Tógaigidh an chloch. Deir Marta, deirbhshiúir an mharbhánaigh leis: A Thighearna, tá droch-bholadh as anois, óir tá sé ceithre lá marbh.
40Deir Íosa léi: Nár dhubhairt mé leat, má chreideann tú, go bhfeicfidh tú glóir Dé?
41Ar an adhbhar sin, thóg siad an chloch: agus ar thógáil suas na súl do Íosa, dubhairt sé: A Athair, bheirim buidheachas duit ar son gur éist tú liom.
42Acht bhí a fhios agam go n-éisteann tú liom i gcómhnaidhe, acht is mar gheall ar na daoine atá ina seasamh thart annseo, a dubhairt mé é: chun go gcreideadh siad gur tusa a chuir uait mé.
43Nuair a dubhairt sé sin, scairt sé de ghuth árd: A Lasair, tar amach.
44Agus ar an bhomaite tháinic an té a bhí marbh amach, na cosa agus na lámha ceangailte aige le h-éadaighe báis, agus bhí a aghaidh ceangailte le h-éadach lámh. Dubhairt Íosa leo: Scaoiligidh é, agus leigigidh dó imtheacht.
45Dhá bhrígh sin, mórán de na h-Iúdaigh a tháinic chuig Máire agus Marta, agus a chonnaic na neithe a rinne Íosa; chreid siad ann.
46Acht d’imthigh cuid acu chuig na Fairisínigh, agus d’innis siad dóibh cad é rinne Íosa.
47Ar an adhbhar sin, chruinnigh na h-árdshagairt agus na Fairisínigh cómhairle, agus dubhairt siad: Cad é tá dá dhéanamh againne, óir is iomdha míorbhail a ghní an duine seo?
48Má leigimíd leis mar seo, creidfidh an uile dhuine ann, agus tiocfaidh na Rómhánaigh, agus scriosfaidh siad ár n-áit agus ár gcineadh.
49Acht duine acu, darbh ainm Caiphas, mar gurbh é árdshagart na bliadhna sin é, dubhairt sé leo: Ní thuigeann sibh-se rud ar bith,
50Ná ní dhearcann sibh go bhfóireann díbh go bhfaghadh duine amháin bás ar son an phobail, agus nach scriostaí an cineadh go léir.
51Acht níorbh uaidh féin a dubhairt sé sin: acht mar gurbh é árdshagart na bliadhna sin é, thairngir sé go bhfuigheadh Íosa bás ar son an chinidh;
52Agus ní amháin ar son an chinidh, acht chun go gcruinnigheadh sé i gcionn a chéile clann Dé a bhí scaptha.
53Ó’n lá sin amach, dá bhrígh sin, bhí siad ag breathnughadh slighe chun é chur chun báis.
54Ar an adhbhar sin, níor shiubhal Íosa feasta go puiblidhe imeasc na n-Iúdach, acht d’imthigh sé go dtí an ceanntar atá i n-aice an fhásaigh, go cathair dá ngoirtear Ephrem, agus chómhnuigh sé annsin i gcuideachta a dheisciobal.
55Agus bhí Cáisc na n-Iúdach ar na gaobhair: agus chuaidh mórán as an tír suas go h-Ierusalem roimh an Cháisc, chun iad féin a naomhughadh.
56Dá bhrígh sin, bhí siad ag cuartughadh Íosa; agus bhíodh siad ag cómhrádh eatortha féin, agus iad ina seasamh san teampall: Cad é is dóigh libh, nach bhfuil sé ag teacht chuig lá na féile? Agus thug na h-árdshagairt agus na Fairisínigh órdughadh, dá mbéadh a fhios ag aoinneach cá raibh sé, é d’innse, chun go mbeireadh siad air.
Valgt i Øjeblikket:
Eoin 11: ASN1943
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Eoin 11
11
Caibidil XI
Tógann Críost Lasair ó’n bhás. Tá rún ag na h-uachtaráin é chur chun báis.
1Agus bhí duine áirithe tinn, Lasair ó Bhetánia, baile Mháire agus Mharta, a deirbhshiúir.
2(Agus b’í Máire an té úd a d’ung an Tighearna le h-ungadh, agus a thriomuigh a chosa le n-a gruaig:#Mait. 26, 7; Lúc. 7, 37. agus a raibh a dearbhráthair Lasair tinn).
3Ar an adhbhar sin, chuir a dheirbhsheathracha scéala chuige, ag rádh: a Thighearna, féach, tá an té is ionmhuin leat tinn.
4Agus nuair a chuala Íosa sin dubhaírt sé leo: Ní chun báish an tinneas seo, acht chun glóire Dé, ionnas go bhfaghadh Mac Dé glóir tríd.
5Agus bhí grádh ag Íosa do Mharta, agus do Mháire, a deirbhshiúir, agus do Lasair.
6Nuair a chuala sé, ar an adhbhar sin, go raibh sé tinn, annsin d’fhan sé dhá lá, mar sin féin, san áit chéadna.
7Annsin ina dhiaidh sin dubhairt sé le n-a dheisciobail: Téighimís go n-Iudaia arís.
8Deir na deisciobail leis: A Rabbi, is anois féin a bhí faoi na h-Iúdaigh gabháil do chlocha ionnat, agus an bhfuil tú ag dul annsin arís?
9D’fhreagair Íosa: Nach bhfuil dhá uair dhéag san lá? Má shiubhlann duine san lá, ní thruisligheann sé, óir tchí sé solus an tsaoghail seo:
10Acht má shiubhlann sé san oidhche, truisligheann sé, mar nach mbíonn an solus ann.
11Dubhairt sé na neithe seo, agus ina dhiaidh sin, dubhairt sé leo: Tá ár gcaraid Lasair ina chodladh: acht tá mé ag dul chun é mhuscladh as a chodladh.
12Dubhairt a dheisciobail, dá bhrígh sin: A Thighearna, má tá sé ina chodladh, béidh sé slán.
13Acht ba ar a bhás a labhair Íosa: acht shíl siad-san gurbh ar shuan an chodalta a labhair sé.
14Annsin dubhairt Íosa go soiléir leo, dá bhrígh sin: Fuair Lasair bhás:
15Agus mar gheall oraibh-se, chun go gcreididh sibh, is maith liom nach raibh mé ann, acht téighimís chuige.
16Ar an adhbhar sin, dubhairt Tomás, dá ngoirtear Didimus, le n-a chóimhdheisciobail: Téighimís-ne fosta, go bhfaghamuid bhás i n-aoinfheacht leis.
17Tháinic Íosa, mar sin: agus fuair sé é, agus é ceithre lá cheana féin san tuamba.
18Agus bhí Betánia tuairim agus cúig stáid déag i n-aice le h-Ierusalem.
19Agus bhí mórán de na h-Iúdaigh i ndiaidh a theacht chuig Máire agus Marta, le cian a thógáil díobh fá n-a ndearbhráthair.
20Nuair a chuala Marta, ar an adhbhar sin, go raibh Íosa ag teacht, chuaidh sí ina airicis: acht d’fhan Máire ina suidhe san tigh.
21Dubhairt Marta, dá bhrígh sin, le h-Íosa: A Thighearna, dá mbéitheá annseo, ní bhéadh mo dhearbhráthair marbh;
22Acht anois féin tá a fhios agam, cibé nídh a iarrfas tusa ar Dhia, go dtabharfaidh Dia duit é.
23Deir Íosa léi: Éireochaidh do dhearbhráthair arís.
24Deir Marta leis: Tá a fhios agam go n-éireochaidh sé arís san eiséirghe#Lúc. 14, 14. ar an lá deireannach.
25Dubhairt Íosa léi: Is mise an eiséirghe, agus an bheatha: an té a chreideas ionnam-sa, dá bhfaghadh sé bás féin, béidh sé beo:
26Agus gach aoinneach atá beo, agus a chreideas ionnam-sa, ní fhuighidh sé bás a choidhche. An gcreideann tú seo?
27Deir sí leis: Go dearbhtha, a Thighearna, tá sé creidthe agam gur tusa an Críost, Mac an Dé Bí, a tháinic ar an tsaoghal seo.
28Agus nuair a dubhairt sí na neithe sin, d’imthigh sí agus ghoir sí a deirbhshiúir Máire i gcogar, ag rádh: Tá an Máighistir annseo, agus tá sé do iarraidh.
29Ar a chluinstin sin díthe-se, éirigheann sí go tapaidh, agus tig sí chuige.
30Óir ní tháinic Íosa isteach san bhaile go fóill: acht bhí sé i gcómhnaidhe san áit sin i n-ar casadh Marta air.
31Na h-Iúdaigh, ar an adhbhar sin, a bhí i bhfochair Máire san tigh, agus ag tabhairt sóláis dí, nuair a chonnaic siad í ag éirghe fá dheifre, agus ag imtheacht amach, lean siad í, ag rádh: Is ag dul chun an tuamba atá sí, le caoineadh a dhéanamh ann.
32Nuair a tháinic Máire, dá bhrígh sin, mar a raibh Íosa, agus chonnaic sí é, chaith sí í féin ag a chosa, agus deir sí leis: A Thighearna, dá mbéitheá annseo, ní bhéadh mo dhearbhráthair marbh.
33Ar an adhbhar sin, nuair a chonnaic Íosa í ag gol, agus na h-Iúdhaigh a tháinic léi ag gol, rinne sé osna ina spiorad, agus chuir sé buaidhreamh air féin.
34Agus dubhairt: Cár chuir sibh é? Deir siad leis: Tar, a Thighearna, agus feic.
35Agus ghoil Íosa.
36Dubhairt na h-Iúdaigh, dá bhrígh sin: Féach, cad é an cion a bhí aige air.
37Acht dubhairt cuid acu: Nárbh fhéidir dó seo, a d’fhoscail súla an té a rugadh dall, an duine seo a chongbháil gan bás d’fhagháil?
38Ar an adhbhar sin, tig Íosa, agus é arís ag osnaighil ann féin, go dtí an tuamba: agus ba uamhach é: agus bhí cloch curtha ós a cionn.
39Deir Íosa: Tógaigidh an chloch. Deir Marta, deirbhshiúir an mharbhánaigh leis: A Thighearna, tá droch-bholadh as anois, óir tá sé ceithre lá marbh.
40Deir Íosa léi: Nár dhubhairt mé leat, má chreideann tú, go bhfeicfidh tú glóir Dé?
41Ar an adhbhar sin, thóg siad an chloch: agus ar thógáil suas na súl do Íosa, dubhairt sé: A Athair, bheirim buidheachas duit ar son gur éist tú liom.
42Acht bhí a fhios agam go n-éisteann tú liom i gcómhnaidhe, acht is mar gheall ar na daoine atá ina seasamh thart annseo, a dubhairt mé é: chun go gcreideadh siad gur tusa a chuir uait mé.
43Nuair a dubhairt sé sin, scairt sé de ghuth árd: A Lasair, tar amach.
44Agus ar an bhomaite tháinic an té a bhí marbh amach, na cosa agus na lámha ceangailte aige le h-éadaighe báis, agus bhí a aghaidh ceangailte le h-éadach lámh. Dubhairt Íosa leo: Scaoiligidh é, agus leigigidh dó imtheacht.
45Dhá bhrígh sin, mórán de na h-Iúdaigh a tháinic chuig Máire agus Marta, agus a chonnaic na neithe a rinne Íosa; chreid siad ann.
46Acht d’imthigh cuid acu chuig na Fairisínigh, agus d’innis siad dóibh cad é rinne Íosa.
47Ar an adhbhar sin, chruinnigh na h-árdshagairt agus na Fairisínigh cómhairle, agus dubhairt siad: Cad é tá dá dhéanamh againne, óir is iomdha míorbhail a ghní an duine seo?
48Má leigimíd leis mar seo, creidfidh an uile dhuine ann, agus tiocfaidh na Rómhánaigh, agus scriosfaidh siad ár n-áit agus ár gcineadh.
49Acht duine acu, darbh ainm Caiphas, mar gurbh é árdshagart na bliadhna sin é, dubhairt sé leo: Ní thuigeann sibh-se rud ar bith,
50Ná ní dhearcann sibh go bhfóireann díbh go bhfaghadh duine amháin bás ar son an phobail, agus nach scriostaí an cineadh go léir.
51Acht níorbh uaidh féin a dubhairt sé sin: acht mar gurbh é árdshagart na bliadhna sin é, thairngir sé go bhfuigheadh Íosa bás ar son an chinidh;
52Agus ní amháin ar son an chinidh, acht chun go gcruinnigheadh sé i gcionn a chéile clann Dé a bhí scaptha.
53Ó’n lá sin amach, dá bhrígh sin, bhí siad ag breathnughadh slighe chun é chur chun báis.
54Ar an adhbhar sin, níor shiubhal Íosa feasta go puiblidhe imeasc na n-Iúdach, acht d’imthigh sé go dtí an ceanntar atá i n-aice an fhásaigh, go cathair dá ngoirtear Ephrem, agus chómhnuigh sé annsin i gcuideachta a dheisciobal.
55Agus bhí Cáisc na n-Iúdach ar na gaobhair: agus chuaidh mórán as an tír suas go h-Ierusalem roimh an Cháisc, chun iad féin a naomhughadh.
56Dá bhrígh sin, bhí siad ag cuartughadh Íosa; agus bhíodh siad ag cómhrádh eatortha féin, agus iad ina seasamh san teampall: Cad é is dóigh libh, nach bhfuil sé ag teacht chuig lá na féile? Agus thug na h-árdshagairt agus na Fairisínigh órdughadh, dá mbéadh a fhios ag aoinneach cá raibh sé, é d’innse, chun go mbeireadh siad air.
Valgt i Øjeblikket:
:
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
rights held by the Bible Society in Northern Ireland