Seònd Matìe 11
11
1E avìnd Jèsu finìd d’ inscuelà ju siei dòdis discèpui, al lè indenànt par là a insegnà, e a prediçhà in tes lor citàds.
2Zuan po avìnd sintùdis, stand in presòn, lis òperis di Crist, al mandà doi dai siei discèpui
3A dìji: Sèstu tu chell, che tu âs di vignì, o an spietìno un àltri?
4E rispuindìnd Jèsu ur disè: Làit, e ripuartàit a Zuan cè, che o’ vês sintùd, e viodùd.
5Ju vuarbs viòdin, ju zuèts çhamìnin, ju levrôs si smondèin, ju sords sìntin, ju muarts rissùscitin, ju pùars son inscuelàds tal vanzèli:
6E l’ è beàd chell, cu no sarà scandalizàd di me.
7Cuand po che chèi lèrin vie, Jèsu scomenzà a discòri di Zuan a lis tùrbis: Ce sèso làds a viòdi tal desèrt? ùne çhàne sçhassàde dal vint?
8Ma ce sèso làds a viòdi? un om vistùd cun delicatèzze? Eco chèi, che vièstin delicatamèntri, e’ stan tai palàzz dai rès.
9Ma ce sèso làds a viòdi? un profète? Si, us dis, ànçhe plùi che un profète.
10Chest l’ è chell propriamèntri, di cùi l’ è scritt: Eco jo màndi prìme de to compàrse lu miò àgnul, ch’ al prepararà le to stràde devànt di te.
11In veretàd us dis: Fra ju nassùds des fèminis non d’ è un, ch’ al sèvi plùi grand di Zuan Batìste: ma lu plùi pìzzul, cu sèi tal règno dal cîl, l’ è plùi grand di lui.
12Dai timps po di Zuan Batìste infìn cumò, lu règno dal cîl si acuìste cu le fuàrze, e ju violènts lu puàrtin vie.
13Parcechè duçh ju profètis, e le lezz infìn a Zuan e’ àn profetizàd:
14E se volês intìndile, lui al è chell’ Elìe, ch’ al dovève vignì.
15Cùi, cu à orèlis di sintì, ch’ al sìnti.
16Ma a cùi diràijo sìmil stê ràzze di int? E jè sìmil a chèi frutàzz sentàds in plàzze, che vòsin ai lor compàgns,
17E dìsin: O’ us vìn sunàd, e no vês balàd: o’ si vìn lamentàds, e no vês vajùd.
18Parcechè al è vignùd Zuan, che nol mangiàve, ne al bevève, e disèvin: Al è indemoneàd.
19Al è vignùd lu Fi dal om, ch’ al mànge, e ch’ al bev, e dìsin: Eco un mangiòn, e un bevòn, amì dai publicàns e dai peçhadòrs. E le sapiènze jè stàde justificàde dai siei fîs.
20In chê vòlte al scomenzà a rimproverà lis citàds, dulà cu jèrin stads fats la plùi part dai siei miràcui, che no vèssin fàte penitìnze.
21Guài a te, Coròzain, guài a te Betsàide: parcechè, se in Tìro, e in Sidòn e’ fossin stads fats chèi miràcui, che là di vo’ àltris son stads fats, zà da gran timp varèssin fàte penitìnze in tal cilìci, e in te’ cinìse.
22Ma pur jo us dis: Tiro, e Sidòn saràn tratàdis cun plùi remissiòn di vo’ àltris nel dì dal judìzi.
23E tu, Cafàrnao, ti alzaràstu fuàrs fin al cîl? ti sprofondarâs fin tal infièr: parcechè, se in Sòdome e’ fòssin stads fats chèi miràcui, che son stads fats là di te, fuàrs e’ sarèss restàde in pîds fin al dì di uè.
24Ma pur us dis, che le tière di Sòdome e’ sarà tratàde cun mànco rigòr di te nel dì dal judìzi.
25In chê vòlte Jèsu si metè a dì: O’ ti ringràzii, o Pàri, Signòr dal cîl e de’ tière, parchè tu âs scuindùdis chèstis çhòssis ai sàvis e ai prudènts, e tu lis âs fàtis cognòssi ai pìzzui.
26Cussì è, o Pàri: parcechè cussì ti à plasùd.
27Dùtis lis çhòssis mi son stàdis dàdis da gno Pàri. E nissùn cognòss lu Fi, fûr dal Pàri: e nissùn cognòss lu Pàri fûr dal Fi, e fûr di chell, a cùi lu Fi al à volùd pàndilu.
28Vignìt a me duçh vo’ àltris, ch’ o’ sês sfadijàds, e agravàds, e jo us ristorarài.
29Çhòlit sòre di vo’ àltris lu gno jôv, e imparàit di me, ch’ o’ soi mansuètt e ùmil di cûr, e o’ çhatarês ripôs a lis vuèstris ànimis.
30Parcechè lu gno jôv al è soàv, e lu gno pês lizèr.
Valgt i Øjeblikket:
Seònd Matìe 11: FUR1860
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
First published in London in 1860.
Seònd Matìe 11
11
1E avìnd Jèsu finìd d’ inscuelà ju siei dòdis discèpui, al lè indenànt par là a insegnà, e a prediçhà in tes lor citàds.
2Zuan po avìnd sintùdis, stand in presòn, lis òperis di Crist, al mandà doi dai siei discèpui
3A dìji: Sèstu tu chell, che tu âs di vignì, o an spietìno un àltri?
4E rispuindìnd Jèsu ur disè: Làit, e ripuartàit a Zuan cè, che o’ vês sintùd, e viodùd.
5Ju vuarbs viòdin, ju zuèts çhamìnin, ju levrôs si smondèin, ju sords sìntin, ju muarts rissùscitin, ju pùars son inscuelàds tal vanzèli:
6E l’ è beàd chell, cu no sarà scandalizàd di me.
7Cuand po che chèi lèrin vie, Jèsu scomenzà a discòri di Zuan a lis tùrbis: Ce sèso làds a viòdi tal desèrt? ùne çhàne sçhassàde dal vint?
8Ma ce sèso làds a viòdi? un om vistùd cun delicatèzze? Eco chèi, che vièstin delicatamèntri, e’ stan tai palàzz dai rès.
9Ma ce sèso làds a viòdi? un profète? Si, us dis, ànçhe plùi che un profète.
10Chest l’ è chell propriamèntri, di cùi l’ è scritt: Eco jo màndi prìme de to compàrse lu miò àgnul, ch’ al prepararà le to stràde devànt di te.
11In veretàd us dis: Fra ju nassùds des fèminis non d’ è un, ch’ al sèvi plùi grand di Zuan Batìste: ma lu plùi pìzzul, cu sèi tal règno dal cîl, l’ è plùi grand di lui.
12Dai timps po di Zuan Batìste infìn cumò, lu règno dal cîl si acuìste cu le fuàrze, e ju violènts lu puàrtin vie.
13Parcechè duçh ju profètis, e le lezz infìn a Zuan e’ àn profetizàd:
14E se volês intìndile, lui al è chell’ Elìe, ch’ al dovève vignì.
15Cùi, cu à orèlis di sintì, ch’ al sìnti.
16Ma a cùi diràijo sìmil stê ràzze di int? E jè sìmil a chèi frutàzz sentàds in plàzze, che vòsin ai lor compàgns,
17E dìsin: O’ us vìn sunàd, e no vês balàd: o’ si vìn lamentàds, e no vês vajùd.
18Parcechè al è vignùd Zuan, che nol mangiàve, ne al bevève, e disèvin: Al è indemoneàd.
19Al è vignùd lu Fi dal om, ch’ al mànge, e ch’ al bev, e dìsin: Eco un mangiòn, e un bevòn, amì dai publicàns e dai peçhadòrs. E le sapiènze jè stàde justificàde dai siei fîs.
20In chê vòlte al scomenzà a rimproverà lis citàds, dulà cu jèrin stads fats la plùi part dai siei miràcui, che no vèssin fàte penitìnze.
21Guài a te, Coròzain, guài a te Betsàide: parcechè, se in Tìro, e in Sidòn e’ fossin stads fats chèi miràcui, che là di vo’ àltris son stads fats, zà da gran timp varèssin fàte penitìnze in tal cilìci, e in te’ cinìse.
22Ma pur jo us dis: Tiro, e Sidòn saràn tratàdis cun plùi remissiòn di vo’ àltris nel dì dal judìzi.
23E tu, Cafàrnao, ti alzaràstu fuàrs fin al cîl? ti sprofondarâs fin tal infièr: parcechè, se in Sòdome e’ fòssin stads fats chèi miràcui, che son stads fats là di te, fuàrs e’ sarèss restàde in pîds fin al dì di uè.
24Ma pur us dis, che le tière di Sòdome e’ sarà tratàde cun mànco rigòr di te nel dì dal judìzi.
25In chê vòlte Jèsu si metè a dì: O’ ti ringràzii, o Pàri, Signòr dal cîl e de’ tière, parchè tu âs scuindùdis chèstis çhòssis ai sàvis e ai prudènts, e tu lis âs fàtis cognòssi ai pìzzui.
26Cussì è, o Pàri: parcechè cussì ti à plasùd.
27Dùtis lis çhòssis mi son stàdis dàdis da gno Pàri. E nissùn cognòss lu Fi, fûr dal Pàri: e nissùn cognòss lu Pàri fûr dal Fi, e fûr di chell, a cùi lu Fi al à volùd pàndilu.
28Vignìt a me duçh vo’ àltris, ch’ o’ sês sfadijàds, e agravàds, e jo us ristorarài.
29Çhòlit sòre di vo’ àltris lu gno jôv, e imparàit di me, ch’ o’ soi mansuètt e ùmil di cûr, e o’ çhatarês ripôs a lis vuèstris ànimis.
30Parcechè lu gno jôv al è soàv, e lu gno pês lizèr.
Valgt i Øjeblikket:
:
Markering
Del
Kopiér
Vil du have dine markeringer gemt på tværs af alle dine enheder? Tilmeld dig eller log ind
First published in London in 1860.