Eoin 14
14
Caibidil XIV
Cainnt Ċríost i ndiaiḋ a ṡuipéir ḋeireannaiġ.
1Ná bíoḋ buaiḋreaṁ ar bur gcroiḋe. Creideann siḃ i nDia; creidigiḋ ionnam-sa fosta.
2Is iomḋa árus i dtiġ m’Aṫar; dá mba naċ mbéaḋ, d’innseoċainn díḃ: óir tá mé ag dul ċun áit a ċur fá réir díḃ.
3Agus má ṫéiġim, agus áit a ċur fá réir díḃ, tá mé ag teaċt arís, agus glacfaiḋ mé ċugam féin siḃ, ċun go raiḃ siḃ-se mar a mbím-se.
4Agus tá a ḟios agaiḃ cá ḃfuil mé ag dul, agus tá eolas na sliġe agaiḃ.
5Deir Tomás leis: A Ṫiġearna, ní ḟuil a ḟios againn cá ḃfuil tú ag dul: agus cad é mar is féidir dúinn eolas na sliġe a ḃeiṫ againn?
6Deir Íosa leis: Is mise an tsliġe, an ḟírinne, agus an ḃeaṫa. Ní ṫig aoinneaċ ċuig an Aṫair, aċt tríom-sa.
7Dá mbéaḋ aiṫne agaiḃ orm-sa, is cinnte go mbéaḋ aiṫne agaiḃ ar m’Aṫair fosta: aċt béiḋ aiṫne agaiḃ air feasta, agus ċonnaic siḃ é.
8Deir Pilip leis: A Ṫiġearna, taisbeán an t-Aṫair dúinn, agus is leor dúinn sin.
9Deir Íosa leis: An ḃfuil mé an fad seo aimsire i ḃur measc, agus gan aiṫne agaiḃ orm? A Ṗilip, an té atċí mise, tċí sé an t-Aṫair fosta. Cad é mar deir tusa: Taisbeán an t-Aṫair dúinn.
10An é naċ gcreideann siḃ go ḃfuil mise san Aṫair, agus an t-Aṫair ionnam-sa. Na briaṫra a laḃraim-se liḃ, ní uaim féin a laḃraim iad. Aċt an t-Aṫair atá ina ċóṁnaiḋe ionnam, is é a ġní na h-oibreaċa.
11Naċ gcreideann siḃ go ḃfuil mise san Aṫair, agus an t-Aṫair ionnam-sa?
12Nó munab é sin, creidigiḋ mar ġeall ar na h-oibreaċa féin. Amén, amén adeirim liḃ, an té a ċreideas ionnam-sa, ḋéanfaiḋ seisean fosta na h-oibreaċa a ġním-se, agus ḋéanfaiḋ sé oibreaċa is mó ná iad: de ḃríġ go ḃfuil mise ag dul ċuig an Aṫair.
13Agus cibé ar biṫ níḋ a iarrfas siḃ ar an Aṫair i m’ainm-se, ḋéanfaiḋ mise sin#Mait. 7, 7, agus 21, 22; Marc. 11, 24.: ċun go ḃfaġaiḋ an t-Aṫair glóir san Ṁac.
14Má iarrann siḃ aon níḋ orm-sa i m’ainm féin, ḋéanfaiḋ mé sin.
15Má tá gráḋ agaiḃ daṁ, coiṁéadaigiḋ m’aiṫeanta.
16Agus guiḋfiḋ mise an t-Aṫair, agus ḃéarfaiḋ sé cóṁḟurtuiġṫeoir#14, 16 Cóṁḟurtuiġṫeoir. Is é sin, sólásaiḋe: nó fosta, eadar-ġuiḋṫeoir: óir, ġár spreagaḋ ċun urnaiġe dó, guiḋeann sé ionnainn, mar déarfá, agus ar ár son. eile díḃ le fanaċt agaiḃ go deo#14, 16 Go deo. Is léir ó na focla seo gur geallaḋ Spiorad na fírinne ní aṁáin do na h-Abstail iad féin, aċt dá gcóṁarbaí fosta go deireaḋ an tsaoġail.,
17Spiorad na fírinne, naċ féidir do’n tsaoġal a ġlacaḋ, mar naċ ḃfeiceann sé é, agus naċ n-aiṫneann sé e; aċt aiṫneoċaiḋ siḃ-se é: óir fanfaiḋ sé agaiḃ, agus béiḋ sé ionnaiḃ.
18Ní ḟágfaiḋ mé i ḃur ndíleaċtaí siḃ: tiocfaiḋ mé ċugaiḃ.
19Tamall beag eile, agus ní ḟeiceann an saoġal mé níos mó. Aċt tċí siḃ-se mé: óir tá mise beo, agus béiḋ siḃ-se beo.
20An lá sin béiḋ a ḟios agaiḃ go ḃfuil mise i m’Aṫair, agus siḃ-se ionnam-sa, agus mise ionnaiḃ-se.
21An té a ḃfuil m’aiṫeanta aige, agus a ċoiṁéadas iad, is é sin an té a mbíonn gráḋ aige daṁ. Agus an té a mbíonn gráḋ aige daṁ, béiḋ gráḋ ag m’Aṫair dó-san, agus béiḋ gráḋ agam-sa dó: agus foillseoċaiḋ mé mé féin dó.
22Deir Iúdas leis, ní h-é an t-Iscariot úd: A Ṫiġearna, cad é mar ṫárla go ḃfoillseoċaiḋ tú ṫú féin dúinne, agus naċ ḃfoillseoċaiḋ do’n tsaoġal?
23D’ḟreagair Íosa, agus duḃairt leis: Má ġráḋuiġeann duine ar biṫ mise, congḃóċaiḋ sé mo ḃriaṫar, agus gráḋóċaiḋ m’Aṫair é, agus tiocfamuid ċuige, agus ḋéanfamuid cóṁnaiḋe aige:
24An té naċ mbíonn gráḋ aige daṁ, ní ċongḃuiġeann sé mo ḃriaṫra. Agus an briaṫar a ċuala siḃ, ní liom-sa é: aċt leis an Aṫair a ċuir uaiḋ mé.
25Duḃairt mé na neiṫe seo liḃ, agus mé i bur gcuideaċta.
26Aċt an Cóṁḟurtuiġṫeoir, an Spiorad Naoṁ, a ċuirfeas an t-Aṫair uaiḋ i m’ainm-se, ḃéarfaiḋ sé teagasc na n-uile neiṫe#14, 26 Teagasc na n-uile neiṫe. Gealltar an Spiorad Naoṁ annseo do na h-Abstail agus dá gcóṁarbaí, ċun gaċ fírinne a ṫeagasc dóiḃ, agus iad a ċongḃáil ó earráid. díḃ, agus cuirfiḋ sé i gcuiṁne díḃ gaċ uile níḋ dá mbéiḋ ráiḋte agam-sa liḃ.
27Fágaim síoṫċám agaiḃ, ḃeirim mo ṡíoṫċam díḃ: ní mar ḃeir an saoġal a ḃeirim-se díḃ. Ná bíoḋ buaiḋreaṁ ar ḃur gcroiḋe, agus ná bíoḋ eagla ann.
28Ċuala síḃ gur ḋuḃairt mé liḃ: Imṫiġim, agus tigim ċugaiḃ. Dá mbéaḋ gráḋ agaiḃ daṁ, is cinnte go mbéaḋ áṫas oraiḃ, de ḃríġ go dtéiġim ċuig an Aṫair: óir is mó an t-Aṫair ná mise#14, 28 Óir is mó an t-Aṫair ná mise. Is léir go laḃrann Críost ár dTiġearna air féin annseo san ṁéid gur duine é: óir, mar Ḋia, tá sé cóiṁionann leis an Aṫair. (Pilib, ii.) Cibé deacraċt atá i dtuigḃeáil na ḃfocal seo, imṫiġeann sí nuair a ḋearcamuid ar an ṁéid a ṫéid leo, agus a leanas iad. Óir ó bí Críost le bás u’ḟulang gan ṁoill, ḃí sé ag cur a nádúra daonna i n-iúl dá Abstail leis na briaṫra seo: óir mar Ḋia níonḃ ḟéidir dó bás d’ḟaġáil. Dá ḃríġ sin, mar gur Ḋia agus duine i n-aoinḟeaċt é, ba léir gur mar ḋuine a ċaiṫfeaḋ sé bás d’ḟaġáil, rud atċífeaḋ agus a ċreidfeaḋ na h-Abstail gan ṁoill, mar a deir sé i ḃéarsa a 29. “Agus d’innis mé díḃ anois é sul a dtigiḋ sé ċun críċe: ċun go gcneidiḋ siḃ, nuair a ṫiocfas sé ċun críċe.”.
29Agus d’innis mé díḃ anois é sul a dtigiḋ sé ċun críċe: ċun go gcreidiḋ siḃ, nuair a ṫiocfas sé ċun críċe.
30Ní laḃarfaiḋ mé mórán liḃ anois. Óir tá prionnsa an tsaoġail seo ag teaċt, agus ní ḟuil níḋ ar ḃiṫ aige ionnam-sa.
31Aċt ċun go raiḃ a ḟios ag an tsaoġal go ngráḋuiġim an t-Aṫair, agus do réir mar ṫug an t-Aṫair aiṫne daṁ,#Gníoṁ. 2, 23. is aṁlaiḋ a ġním. Éiriġigiḋ, téiġimís as seo.
Zur Zeit ausgewählt:
Eoin 14: ASN1943G
Markierung
Teilen
Kopieren
Möchtest du deine gespeicherten Markierungen auf allen deinen Geräten sehen? Erstelle ein kostenloses Konto oder melde dich an.
rights held by the Bible Society in Northern Ireland
Eoin 14
14
Caibidil XIV
Cainnt Ċríost i ndiaiḋ a ṡuipéir ḋeireannaiġ.
1Ná bíoḋ buaiḋreaṁ ar bur gcroiḋe. Creideann siḃ i nDia; creidigiḋ ionnam-sa fosta.
2Is iomḋa árus i dtiġ m’Aṫar; dá mba naċ mbéaḋ, d’innseoċainn díḃ: óir tá mé ag dul ċun áit a ċur fá réir díḃ.
3Agus má ṫéiġim, agus áit a ċur fá réir díḃ, tá mé ag teaċt arís, agus glacfaiḋ mé ċugam féin siḃ, ċun go raiḃ siḃ-se mar a mbím-se.
4Agus tá a ḟios agaiḃ cá ḃfuil mé ag dul, agus tá eolas na sliġe agaiḃ.
5Deir Tomás leis: A Ṫiġearna, ní ḟuil a ḟios againn cá ḃfuil tú ag dul: agus cad é mar is féidir dúinn eolas na sliġe a ḃeiṫ againn?
6Deir Íosa leis: Is mise an tsliġe, an ḟírinne, agus an ḃeaṫa. Ní ṫig aoinneaċ ċuig an Aṫair, aċt tríom-sa.
7Dá mbéaḋ aiṫne agaiḃ orm-sa, is cinnte go mbéaḋ aiṫne agaiḃ ar m’Aṫair fosta: aċt béiḋ aiṫne agaiḃ air feasta, agus ċonnaic siḃ é.
8Deir Pilip leis: A Ṫiġearna, taisbeán an t-Aṫair dúinn, agus is leor dúinn sin.
9Deir Íosa leis: An ḃfuil mé an fad seo aimsire i ḃur measc, agus gan aiṫne agaiḃ orm? A Ṗilip, an té atċí mise, tċí sé an t-Aṫair fosta. Cad é mar deir tusa: Taisbeán an t-Aṫair dúinn.
10An é naċ gcreideann siḃ go ḃfuil mise san Aṫair, agus an t-Aṫair ionnam-sa. Na briaṫra a laḃraim-se liḃ, ní uaim féin a laḃraim iad. Aċt an t-Aṫair atá ina ċóṁnaiḋe ionnam, is é a ġní na h-oibreaċa.
11Naċ gcreideann siḃ go ḃfuil mise san Aṫair, agus an t-Aṫair ionnam-sa?
12Nó munab é sin, creidigiḋ mar ġeall ar na h-oibreaċa féin. Amén, amén adeirim liḃ, an té a ċreideas ionnam-sa, ḋéanfaiḋ seisean fosta na h-oibreaċa a ġním-se, agus ḋéanfaiḋ sé oibreaċa is mó ná iad: de ḃríġ go ḃfuil mise ag dul ċuig an Aṫair.
13Agus cibé ar biṫ níḋ a iarrfas siḃ ar an Aṫair i m’ainm-se, ḋéanfaiḋ mise sin#Mait. 7, 7, agus 21, 22; Marc. 11, 24.: ċun go ḃfaġaiḋ an t-Aṫair glóir san Ṁac.
14Má iarrann siḃ aon níḋ orm-sa i m’ainm féin, ḋéanfaiḋ mé sin.
15Má tá gráḋ agaiḃ daṁ, coiṁéadaigiḋ m’aiṫeanta.
16Agus guiḋfiḋ mise an t-Aṫair, agus ḃéarfaiḋ sé cóṁḟurtuiġṫeoir#14, 16 Cóṁḟurtuiġṫeoir. Is é sin, sólásaiḋe: nó fosta, eadar-ġuiḋṫeoir: óir, ġár spreagaḋ ċun urnaiġe dó, guiḋeann sé ionnainn, mar déarfá, agus ar ár son. eile díḃ le fanaċt agaiḃ go deo#14, 16 Go deo. Is léir ó na focla seo gur geallaḋ Spiorad na fírinne ní aṁáin do na h-Abstail iad féin, aċt dá gcóṁarbaí fosta go deireaḋ an tsaoġail.,
17Spiorad na fírinne, naċ féidir do’n tsaoġal a ġlacaḋ, mar naċ ḃfeiceann sé é, agus naċ n-aiṫneann sé e; aċt aiṫneoċaiḋ siḃ-se é: óir fanfaiḋ sé agaiḃ, agus béiḋ sé ionnaiḃ.
18Ní ḟágfaiḋ mé i ḃur ndíleaċtaí siḃ: tiocfaiḋ mé ċugaiḃ.
19Tamall beag eile, agus ní ḟeiceann an saoġal mé níos mó. Aċt tċí siḃ-se mé: óir tá mise beo, agus béiḋ siḃ-se beo.
20An lá sin béiḋ a ḟios agaiḃ go ḃfuil mise i m’Aṫair, agus siḃ-se ionnam-sa, agus mise ionnaiḃ-se.
21An té a ḃfuil m’aiṫeanta aige, agus a ċoiṁéadas iad, is é sin an té a mbíonn gráḋ aige daṁ. Agus an té a mbíonn gráḋ aige daṁ, béiḋ gráḋ ag m’Aṫair dó-san, agus béiḋ gráḋ agam-sa dó: agus foillseoċaiḋ mé mé féin dó.
22Deir Iúdas leis, ní h-é an t-Iscariot úd: A Ṫiġearna, cad é mar ṫárla go ḃfoillseoċaiḋ tú ṫú féin dúinne, agus naċ ḃfoillseoċaiḋ do’n tsaoġal?
23D’ḟreagair Íosa, agus duḃairt leis: Má ġráḋuiġeann duine ar biṫ mise, congḃóċaiḋ sé mo ḃriaṫar, agus gráḋóċaiḋ m’Aṫair é, agus tiocfamuid ċuige, agus ḋéanfamuid cóṁnaiḋe aige:
24An té naċ mbíonn gráḋ aige daṁ, ní ċongḃuiġeann sé mo ḃriaṫra. Agus an briaṫar a ċuala siḃ, ní liom-sa é: aċt leis an Aṫair a ċuir uaiḋ mé.
25Duḃairt mé na neiṫe seo liḃ, agus mé i bur gcuideaċta.
26Aċt an Cóṁḟurtuiġṫeoir, an Spiorad Naoṁ, a ċuirfeas an t-Aṫair uaiḋ i m’ainm-se, ḃéarfaiḋ sé teagasc na n-uile neiṫe#14, 26 Teagasc na n-uile neiṫe. Gealltar an Spiorad Naoṁ annseo do na h-Abstail agus dá gcóṁarbaí, ċun gaċ fírinne a ṫeagasc dóiḃ, agus iad a ċongḃáil ó earráid. díḃ, agus cuirfiḋ sé i gcuiṁne díḃ gaċ uile níḋ dá mbéiḋ ráiḋte agam-sa liḃ.
27Fágaim síoṫċám agaiḃ, ḃeirim mo ṡíoṫċam díḃ: ní mar ḃeir an saoġal a ḃeirim-se díḃ. Ná bíoḋ buaiḋreaṁ ar ḃur gcroiḋe, agus ná bíoḋ eagla ann.
28Ċuala síḃ gur ḋuḃairt mé liḃ: Imṫiġim, agus tigim ċugaiḃ. Dá mbéaḋ gráḋ agaiḃ daṁ, is cinnte go mbéaḋ áṫas oraiḃ, de ḃríġ go dtéiġim ċuig an Aṫair: óir is mó an t-Aṫair ná mise#14, 28 Óir is mó an t-Aṫair ná mise. Is léir go laḃrann Críost ár dTiġearna air féin annseo san ṁéid gur duine é: óir, mar Ḋia, tá sé cóiṁionann leis an Aṫair. (Pilib, ii.) Cibé deacraċt atá i dtuigḃeáil na ḃfocal seo, imṫiġeann sí nuair a ḋearcamuid ar an ṁéid a ṫéid leo, agus a leanas iad. Óir ó bí Críost le bás u’ḟulang gan ṁoill, ḃí sé ag cur a nádúra daonna i n-iúl dá Abstail leis na briaṫra seo: óir mar Ḋia níonḃ ḟéidir dó bás d’ḟaġáil. Dá ḃríġ sin, mar gur Ḋia agus duine i n-aoinḟeaċt é, ba léir gur mar ḋuine a ċaiṫfeaḋ sé bás d’ḟaġáil, rud atċífeaḋ agus a ċreidfeaḋ na h-Abstail gan ṁoill, mar a deir sé i ḃéarsa a 29. “Agus d’innis mé díḃ anois é sul a dtigiḋ sé ċun críċe: ċun go gcneidiḋ siḃ, nuair a ṫiocfas sé ċun críċe.”.
29Agus d’innis mé díḃ anois é sul a dtigiḋ sé ċun críċe: ċun go gcreidiḋ siḃ, nuair a ṫiocfas sé ċun críċe.
30Ní laḃarfaiḋ mé mórán liḃ anois. Óir tá prionnsa an tsaoġail seo ag teaċt, agus ní ḟuil níḋ ar ḃiṫ aige ionnam-sa.
31Aċt ċun go raiḃ a ḟios ag an tsaoġal go ngráḋuiġim an t-Aṫair, agus do réir mar ṫug an t-Aṫair aiṫne daṁ,#Gníoṁ. 2, 23. is aṁlaiḋ a ġním. Éiriġigiḋ, téiġimís as seo.
Zur Zeit ausgewählt:
:
Markierung
Teilen
Kopieren
Möchtest du deine gespeicherten Markierungen auf allen deinen Geräten sehen? Erstelle ein kostenloses Konto oder melde dich an.
rights held by the Bible Society in Northern Ireland