Altai, Southern - 2013 Edition (NT)

Иисус кӧрзӧ, байзыҥда акча-јӧӧжӧниҥ кайырчагына бай улус сый салгылап турды. Анайда ок оноор эки оок јес акча тӱжӱрип ийген тул ӱй кижини кӧрӧлӧ, Ол айтты:
– Чынын айдадым слерге: бу јокту тул ӱй кижи ончозынаҥ кӧп салды. Сый эдип, ончозы артыкташканын салган, ол дезе, андый јокту бойы, курсак алатан калганчы акчазын салган.


Кезик ӱренчиктер байзыҥды ајыктап, оны туткан кеен-јараш таштар, оны кееркеткен баалу-чуулу сыйлар керегинде эрмектежип турарда, Иисус айтты:
– Слердиҥ мында кӧрӱп турганыгардаҥ таш ӱстине таш артпас кӱндер келер. Ончозы јемирилип-сайалар.
– Ӱредӱчи, бу качан болор? – деп, Оноҥ сурадылар. – Мыныҥ темдеги кандый болор?
Ол айтты:
– Ајарыҥкай болыгар, бойыгарды астыртпагар. Кӧп улус Мениҥ адымды аданган келер, «Мен – Христос!» эмезе: «Ӧй јуук!» – деер. Олорды ээчий барбагар! Јуу-чак ла тӱймеендер керегинде угар болзогор, чочыбагар: бу озо болор учурлу, је учы ол тарый болбос.
Иисус оноҥ айтты:
– Калык калыкка, каандык каандыкка удура туруп чыгар. Алыстап тыҥ јерсилкиништер, ачана-торо, оору-јобол, коркымчылу немелер болор, теҥеридеҥ улу билдилер кӧрӱнер. Је озо баштап Мениҥ адым учун слерди истежип тудар, сӱрер, синагогаларга апарып јаргылаар, тӱрмелеп койор, каандардыҥ, бийлердиҥ алдына апарып тургускылаар. Олорго кере эдип, слерле андый болор. Кӧксигерде тудуп јӱреер: бойыбысты корулап, нени айдарыбыс деп, кӱн-эртеде шӱӱбегер. Мен слерге айдатан сӧс лӧ ойгорлык берерим. Ӧштӱлеригердиҥ бирӱзи де ого удурлажып та, удура сӧс тӧ айдып болбос. Слерди керек дезе ада-энелеригер, ага-карындаштарыгар, тӧрӧӧндӧригер, најыларыгар ӧштӱлерге берип ийер, кезигерди дезе ӧлтӱрип койор. Слерди Мениҥ адым учун ончозы јаман кӧрӧр. Је бажыгардаҥ кыл да јылыйбас. Чыдамкай болуп, јӱрӱмигерди аргадап алыгар.


Иерусалимди черӱ курчап алганын кӧрӧр болзогор, оныҥ ээн калар ӧйи јууктап келди деп билигер. Ол тушта Иудейде јӱргендер кырларга качсын, Иерусалимде јӱргендер оноҥ чыгып барзын, оныҥ тыштында јӱргендер ого кирбезин, нениҥ учун дезе бу кӱндер бичилгени ончозы бӱтсин деп, кезедетен кӱндер болор. Ол кӱндерде барлуларга, бала эмискендерге ачу-корон! Јердиҥ ӱстине улу тӱбек тӱжер, бу калыкка Кудай чугулданар. Кезиги кылыш мизинеҥ ӧлгӱлеер, кезигин ӧскӧ калыктарга олјого апаргылаар. Кара јаҥдулар, бойыныҥ ӧйи тӱгенгенче, Иерусалимди будыла тепсегилеер.


Кӱнде, айда, јылдыстарда билдилер болор, талай кӱӱлеп, толкулар шуултынаҥ јердеги калыктар тӱймеп, алаҥ кайкап калган јӱрер. Јерге келип јатканды сакып, оноҥ коркып, ӧлгӱлеер, нениҥ учун дезе теҥериниҥ кӱчтери косколонор. Ол тушта теҥериниҥ булудында улу кӱчтӱ ле макту келип јаткан Кижи Уулын кӧргӱлеп ийер. Мыныҥ ончозы бӱдӱп баштаза, сыныгарды тӱзедигер, бажыгарды кӧдӱригер, – јайымыгар јууктап келеткени ол болор – дейле, Иисус олорго укаа сӧс айтты: – Смоквага ла ончо агаштарды кӧригер: бӱрлене бергенде, мыны кӧрӱп, јай јууктап келди деп, бойыгар билип јадыгар. Анайып ок слер де: мыныҥ ончозы бӱдӱп турганын кӧрӧр болзогор, Кудайдыҥ Каандыгы јуук деп билигер. Чынын айдадым слерге: мыныҥ ончозы бу ӱйе баргалакта болор.
Теҥери ле јер јастыгар, је Мениҥ сӧстӧрим јастыкпас! Бойыгарды тудуныгар, калаҥы ла эзирик болоры, јадын-јӱрӱмниҥ сурактары јӱрегерди олјолоп јоботпозын. Оноҥ башка ол кӱн јер-ӱстинде јаткандардыҥ ончозына сакыбаган јанынаҥ келип, олорго тузак ошкош болор. Келип јаткан ончо тӱбектеҥ кыйып ӧдӧргӧ, Кижи Уулыныҥ алдына турарга, јаантайын сергек болуп, мӱргип јӱрӱгер.
Иисус тӱште байзыҥда ӱреткен, тӱндерди дезе, оноҥ чыгып, Елеон кырда ӧткӱрип турган. Улус Оны угарга, эртен турадаҥ ала байзыҥга келип тургандар.

Ακρόαση Лука 21