Thai, Northern - 2017 Lanna Bible (Non-Drama NT)

เมื่อ​เหตุก๋ารณ์​หมู่​นั้น​ล่วง​ป๊น​ไป​แล้ว พระเยซู​ก็​ตั้ง​สาวก​แหม​เจ็ด​สิบ​สอง​คน​ ใจ๊​เขา​ออก​ไป​เป๋น​กู้﻿ๆ หื้อ​ล่วงหน้า​ไป​ก่อน​พระองค์ เข้า​ไป​ใน​เมือง​กับ​หมู่บ้าน​ต่าง﻿ๆ ตี้​พระองค์​จะ​ไป พระองค์​อู้​กับ​หมู่​สาวก​ว่า “มี​คน​นัก​ตี้​พร้อม​จะ​ฮับ​เจื้อ​เหมือน​ข้าว​เหลือง​เต๋ม​โต้ง แต่​คนงาน​ตี้​จะ​เกี่ยว​นั้น​ยัง​มี​หน้อย​ล้ำ​ไป ย้อน​จาอั้น​หื้อ​จ้วย​กั๋น​อ้อนวอน​ขอ​พระเจ้า​ผู้​เผียบ​เหมือน​เจ้า​ของ​นา หื้อ​ส่ง​คนงาน​มา​เปื้อ​จ้วย​กั๋น​เกี่ยว​พืช​ผล​ของ​พระองค์​ตวย ต้าน​ตังหลาย​จง​ออก​ไป​เต๊อะ เฮา​ส่ง​ต้าน​ออก​ไป​เผียบ​เหมือน​ส่ง​หมู่​ลูก​แกะ​เข้า​ไป​อยู่​ต้ามก๋าง​หมู่​หมา​ป่า บ่﻿ต้อง​เอา​ถง​สตางค์ กาว่า​ถง​สะปาย กาว่า​เกิบ​แหม​กู้​นึ่ง​ไป กับ​ต๋าม​หน​ตาง​ก็​บ่﻿ต้อง​เสีย​เวลา​ตั๊กตวาย​ใผ ถ้า​จะ​เข้า​เฮือน​ใด​ก็​หื้อ​ปั๋น​ปอน​ว่า ‘ขอ​สันติสุข​จง​มี​แก่​เฮือน​นี้​เต๊อะ’ ถ้า​เขา​ฮัก​สันติสุข กำปอน​ของ​ต้าน​ก็​จะ​อยู่​กับ​เขา ถ้า​เขา​บ่﻿ฮัก​สันติสุข​กำปอน​นั้น​ก็​จะ​ปิ๊ก​คืน​มา​หา​หมู่​ต้าน จง​ย้าง​อยู่​ใน​เฮือน​นั้น​กิ๋น​ดื่ม​ของ​ตี้​เขา​หื้อ​นั้น ย้อน​ว่า​คน​ตี้​เยียะ​ก๋าน​ก็​สมควร​จะ​ได้ฮับ​ก้า​จ้าง บ่﻿ถ้า​ย้าย​จาก​เฮือน​นี้​ไป​อยู่​เฮือน​ปู๊น ถ้า​หมู่​ต้าน​เข้า​ไป​ใน​เมือง​ใด แล้ว​มี​คน​ต้อนฮับ​หมู่​ต้าน หื้อ​กิ๋น​ของกิ๋น​ตี้​เขา​จัด​ตั้ง​ไว้​นั้น จง​ฮักษา​คน​ป่วย​ใน​เมือง​นั้น​หื้อ​หาย​ป่วย เวลา​ฮักษา​คน​ป่วย​ก็​หื้อ​สอน​หมู่​เขา​ว่า​แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า​ใก้​เข้า​มา​แผว​แล้ว แต่​ถ้า​หมู่​ต้าน​เข้า​ไป​เมือง​ใด แล้ว​คน​ใน​เมือง​นั้น​บ่﻿ต้อนฮับ​หมู่​ต้าน หื้อ​ออก​ไป​ก๋าง​กอง​เมือง​นั้น บอก​หมู่​เขา​ว่า ‘แม้แต่​ขี้ฝุ่น​ใน​เมือง​ของ​หมู่​เจ้า​ตี้​ติด​ตี๋น​หมู่​เฮา หมู่​เฮา​ก็​จะ​ปั๊ด​ออก​เปื้อ​แสดง​เถิง​ก๋าน​บ่﻿ยอมฮับ​หมู่​เจ้า แต่​หมู่​เจ้า​จง​เข้าใจ๋​ข้อความ​นี้​เต๊อะ คือ​แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า​ใก้​มา​แผว​แล้ว’ เฮา​บอก​หมู่​เจ้า​ว่า โต้ษ​ของ​เมือง​โสโดม​ใน​วัน​ตี้​พระเจ้า​ตัดสิน​ลงโต้ษ​บาป ยัง​จะ​เบา​เหลือ​โต้ษ​ของ​เมือง​นั้น​แหม
“ความ​ฉิบหาย​ก็​จะ​เกิด​กับ​เมือง​โคราซิน เมือง​เบธไซดา ย้อน​ถ้า​เฮา​ไป​เยียะ​ก๋าน​อัศจ๋รรย์​แบบ​เดียว​กั๋น​นี้​ตี้​เมือง​ไทระ​กับ​เมือง​ไซดอน คน​ตังหลาย​ตี้​หั้น​ก็​จะ​กลับใจ๋​จาก​บาป ปา​กั๋น​นุ่ง​ผ้า​กระสอบ นั่ง​ลง​เอา​ขี้เต้า​ผุก​ใส่​หัว​ตั๋ว​เก่า​ไป​เมิน​แล้ว ใน​วัน​ตัดสิน​ลงโต้ษ​บาป โต้ษ​ของ​เมือง​ไทระ​กับ​เมือง​ไซดอน จะ​เบา​เหลือ​โต้ษ​ของ​หมู่​เจ้า ส่วน​เมือง​คาเปอรนาอุม​เจ้า​กึ๊ด​ว่า​เจ้า​จะ​ถูก​ยก​ขึ้น​เปียง​ฟ้า​กา บ่﻿ใจ้​เน่อ แต่​หมู่​เจ้า​จะ​ตก​ลง​ไป​เถิง​แดน​คน​ต๋าย”
พระเยซู​บอก​หมู่​สาวก​ว่า “คน​ตี้​ฟัง​ต้าน​ตังหลาย​ก็​ได้​ฟัง​เฮา คน​ตี้​บ่﻿ยอมฮับ​ต้าน​ตังหลาย ก็​บ่﻿ยอมฮับ​เฮา คน​ตี้​บ่﻿ยอมฮับ​เฮา​ก็​บ่﻿ยอมฮับ​ผู้​ตี้​ใจ๊​เฮา​มา”

หมู่​สาวก​เจ็ด​สิบ​สอง​คน​นั้น​ก็​ปิ๊ก​มา​ด้วย​ความ​จื้นจมยินดี บอก​พระองค์​ว่า “องค์​พระผู้เป๋นเจ้า แม้​แต่​หมู่​ผี หมู่​เฮา​ก็​บังคับ​โดย​นาม​ของ​พระองค์​ได้” พระองค์​บอก​หมู่​เขา​ว่า “เฮา​ได้​หัน​ซาต๋าน​ตก​ลง​จาก​ฟ้า​เหมือน​ฟ้า​แมบ ฟัง​เน่อ เฮา​ได้​หื้อ​หมู่​ต้าน​มี​อำนาจ​ย่ำ​งู​ปิ๊ด​กับ​แมงป่อง​ได้ ตึง​หื้อ​มี​อำนาจ​ยิ่งใหญ่​เหลือ​ศัตรู๋​ของ​พระเจ้า บ่﻿มี​สิ่ง​ใด​เยียะ​อันตราย​ต้าน​ได้​สัก​อย่าง บ่﻿ถ้า​จื้นจมยินดี​ใน​เรื่อง​ตี้​ต้าน​บังคับ​ผี​ได้ แต่​หื้อ​ยินดี​ตี้​จื้อ​ของ​หมู่​ต้าน​จด​ไว้​แล้ว​ใน​สวรรค์”
ต๋อน​นั้น พระเยซู​มี​ความ​สุข​ตี้​เกิด​จาก​พระวิญญาณ​บริสุทธิ์ จึง​อู้​ว่า “ข้า​แต่​พระบิดา ผู้​เป๋น​เจ้า​ของ​ฟ้า​สวรรค์​กับ​แผ่นดิน​โลก ข้า​พระองค์​ขอ​สรรเสริญ​พระองค์ ย้อน​ว่า​พระองค์​ได้​ปิดบัง​เรื่อง​ต่าง﻿ๆ หมู่​นี้ บ่﻿หื้อ​ผู้​มี​ผญา​ปั๋ญญา กับ​ผู้​มี​ก๋าน​ศึกษา​ได้​ฮู้ แต่​ได้​เปิด​เผย​หื้อ​กับ​หมู่​คน​ตี้​ถ่อมใจ๋​เป๋น​เหมือน​หละอ่อน​หน้อย﻿ๆ ข้า​แต่​พระบิดา​เจ้า แม่น​แล้ว พระองค์​ปอใจ๋​ตี้​จะ​เยียะ​จาอั้น
“พระบิดา​ได้​มอบ​สิทธิ​อำนาจ​เหนือ​กู้​สิ่ง​กู้​อย่าง​หื้อ​เฮา บ่﻿มี​ใผ​ฮู้จัก​พระบุตร​ว่า​เป๋น​ใผ​นอก​จาก​พระบิดา บ่﻿มี​ใผ​ฮู้จัก​พระบิดา​ว่า​เป๋น​ใผ​นอก​จาก​พระบุตร กับ​คน​ตี้​พระบุตร​ต้องก๋าน​เปิดเผย​หื้อ​ฮู้จัก​เต้าอั้น”
พระเยซู​เหลียว​ไป​ผ่อ​หมู่​สาวก อู้​ก้า​หมู่​เขา​เต้าอั้น​ว่า “คน​ตี้​ได้​หัน​ใน​สิ่ง​ตี้​หมู่​ต้าน​ได้​หัน​ก็​เป๋น​สุข เฮา​บอก​ต้าน​ตังหลาย​ว่า​หมู่​ผู้​เป๋น​ปาก​เป๋น​เสียง​แตน​พระเจ้า​กับ กษัตริย์​หลาย​องค์​ใค่​หัน​สิ่ง​ตี้​ต้าน​ตังหลาย​หัน แต่​ก็​บ่﻿เกย​หัน ใค่​ได้ยิน​สิ่ง​ตี้​ต้าน​ตังหลาย​ได้ยิน แต่​ก็​บ่﻿เกย​ได้ยิน”

มี​ผู้​ชำนาญ​บท​บัญญัติ​คน​นึ่ง​ยืน​ขึ้น​ลองเจิง​พระองค์​ถาม​ว่า “อาจ๋ารย์ ข้าพเจ้า​จะ​ต้อง​เยียะ​ความ​ดี​อะหยัง​พ่อง เถิง​จะ​ได้​จีวิต​นิรันดร์” พระองค์​ตอบ​เขา​ว่า “ใน​บท​บัญญัติ​ของ​โมเสส​มี​กำเขียน​ไว้​จาใด​พ่อง ต้าน​อ่าน​แล้ว​เข้าใจ๋​อย่างใด” เขา​ตอบ​พระองค์​ว่า “จง​ฮัก​องค์​พระผู้เป๋นเจ้า พระเจ้า​ของ​ต้าน​จ๋น​สุด​จิต​สุด​ใจ๋ สุด​ก่ำลัง กับ​สุด​ผญา​ปั๋ญญา​ของ​เจ้า กับ​จง​ฮัก​เปื้อน​บ้าน​เหมือน​ฮัก​ตั๋ว​เก่า” พระองค์​จึง​อู้​กับ​เขา​ว่า “ต้าน​ตอบ​ถูก​แล้ว จง​เยียะ​จาอั้น แล้ว​จะ​ได้​จีวิต​นิรันดร์”
แต่​คน​นั้น​ใค่​แสดง​ว่า​ตั๋ว​ดี จึง​ถาม​พระเยซู​ว่า “ใผ​เป๋น​เปื้อน​บ้าน​ของ​ข้าพเจ้า” พระเยซู​ตอบ​ว่า “มี​ป้อจาย​คน​นึ่ง​ออก​จาก​กรุง​เยรูซาเล็ม​ไป​เมือง​เยรีโค เขา​ถูก​หมู่​โจ๋ร​ปล้น โจ๋ร​นั้น​ได้​ลู่​เอา​เสื้อผ้า​ของ​เขา บุบ​ตี๋​เขา แล้ว​ละ​เขา​ไว้​ตี้​หั้น​จ๋น​เกือบ​จะ​ต๋าย ปอดี​ปุโรหิต​คน​นึ่ง​เตียว​ไป​ตัง​นั้น หัน​ใส่​คน​นั้น​ก็​เตียว​เว้น​ไป​แหม​เผิก​นึ่ง คน​นึ่ง​ใน​หมู่​เลวี​ก็​เยียะ​อย่าง​เดียว​กั๋น เมื่อ​มา​เถิง​ตี้​หั้น หัน​ใส่​คน​นั้น​แล้ว​ก็​เว้น​ไป​แหม​เผิก​นึ่ง แต่​มี​จาว​สะมาเรีย​คน​นึ่ง​เมื่อ​เตียว​มา​เถิง​คน​นั้น หัน​ใส่​เขา​แล้ว ก็​มี​ใจ๋​อินดู เข้า​ไป​ฮักษา​เขา​โดย​เอา​น้ำมัน​กับ​เหล้า​องุ่น​ถอก​ใส่​แผล แล้ว​เอา​ผ้า​มา​ปัน​แผล​หื้อ กับ​เอา​เขา​ขึ้น​ขี่​ลา​ของ​ตั๋ว ปา​มา​ตี้​โรงแรม​แห่ง​นึ่ง​และ​ฮักษา​พยาบาล​เขา แจ้ง​เจ๊า​มา​เมื่อ​จะ​ไป​ต่อ​แหม จาว​สะมาเรีย​คน​นั้น​ก็​เอา​สตางค์​สอง​เดนาริอัน​หื้อ​เจ้า​ของ​โรงแรม​ไว้ บอก​ว่า ‘ฮักษา​เขา​เต๊อะ สตางค์​ตี้​ต้อง​เสีย​นัก​เหลือ​นี้ เมื่อ​เฮา​ปิ๊ก​มา​จะ​เตื่อม​หื้อ​แหม’ ” พระเยซู​ก็​ถาม​ธรรมาจ๋ารย์​คน​นั้น​ว่า “สาม​คน​นั้น ต้าน​กึ๊ด​ว่า​คน​ใด​เป๋น​เปื้อน​บ้าน​ของ​คน​ตี้​ถูก​ปล้น” เขา​ตอบ​ว่า “ก็​คน​ตี้​เมตต๋า​เขา​นั่น​ละ” พระเยซู​จึง​บอก​เขา​ว่า “ต้าน​จง​ไป​เยียะ​เหมือน​จาอั้น​เต๊อะ”

เมื่อ​พระเยซู​กับ​หมู่​สาวก​ก่ำลัง​เตียวตาง​ต่อ​ไป​กรุง​เยรูซาเล็ม​นั้น ก็​เข้า​ไป​ตี้​หมู่​บ้าน​นึ่ง มี​แม่ญิง​คน​นึ่ง​จื้อ​มารธา ต้อนฮับ​พระองค์​ไว้​ตี้​เฮือน​ของ​นาง มารธา​มี​น้อง​สาว​คน​นึ่ง​จื้อ​มารีย์ มารีย์​ก็​มา​นั่ง​ฮิม​ตี๋น​พระเยซู​ฟัง​กำ​สั่ง​สอน​จาก​พระองค์ มารธา​เมา​เยียะ​ว่า​เยียะ​กิ๋น​อยู่​คน​เดียว จึง​เอิ้น​ถาม​พระเยซู​ว่า “อาจ๋ารย์​เจ้า อาจ๋ารย์​บ่﻿สนใจ๋​กา ตี้​น้องสาว​ปล่อย​ข้าเจ้า​เยียะ​ก๋าน​คน​เดียว ขอ​บอก​เขา​มา​จ้วย​ข้าเจ้า​น่อย” พระเยซู​ตอบ​นาง​ว่า “มารธา​เหย เจ้า​กระวน​กระวาย​กับ​ฮ้อนใจ๋​ใน​หลาย​อย่าง​ล้ำ​ไป สิ่ง​ตี้​จ๋ำ​เป๋น​มี​สิ่ง​เดียว​เต้าอั้น มารีย์​ได้​เลือก​เอา​สิ่ง​ดี​อัน​นั้น ใผ​จะ​ลู่​เอา​ไป​จาก​เขา​ตึง​บ่﻿ได้”

Ακρόαση ลูก๋า 10