ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 2:14-17

Κρυμμένη περιστέρα μου στη σχισματιά του βράχου, στη χαραμάδα του γκρεμού, το πρόσωπό σου δείξε μου κι άσε ν’ ακούσω τη φωνή σου, γιατί γλυκιά σου είν’ η φωνή και θελκτική σου η όψη». Πιάστε μας τις αλεπούδες, τις μικρές αλεπουδίτσες, που αφανίζουνε τ’ αμπέλια μας τώρα που είναι πάνω στον ανθό τους. Δικός μου ο αγαπημένος μου κι εγώ είμαι δική του, στα κρίνα ανάμεσα βοσκάει το κοπάδι του. Πριν να φυσήξει η αύρα η πρωινή και φύγουν τα σκοτάδια, γύρισε πίσω, αγαπημένε μου, γίνε σαν το ζαρκάδι σαν το μικρό ελαφόπουλο πάνω στου Βέθερ τα βουνά.

Δωρεάν σχέδια μελέτης και πνευματικά αναγνώσματα σχετικά με ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 2:14-17