ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 2
2
Η αγάπη όλα όμορφα τα βλέπει
ΕΚΕΙΝΗ:
1Εγώ είμαι της Σαρών ο νάρκισσος,
το κρίνο των κοιλάδων.
ΕΚΕΙΝΟΣ:
2Καθώς το κρίνο ανάμεσα στ’ αγκάθια,
έτσι η αγαπημένη μου
μέσα στις νέες κοπέλες.
ΕΚΕΙΝΗ:
3Καθώς μηλιά μες στου δρυμού τα δέντρα,
έτσι ο αγαπημένος μου
στα παλικάρια ανάμεσα.
Κάθισα στη σκιά του, όπως λαχτάρησα,
κι είναι γλυκός στον ουρανίσκο μου ο καρπός του.
Κυριευμένη από αγάπη
ΕΚΕΙΝΗ:
4Στου συμποσίου μ’ έφερε τα δώματα
κι η αγάπη του φλάμπουρο πάνωθέ μου.
5Με τόνωσε με σταφιδόψωμα
και με ζωντάνεψε με μήλα,
γιατί πεθαίνω απ’ της αγάπης την πληγή.
6Το αριστερό του χέρι κάτω απ’ το κεφάλι μου
και το δεξί του με κρατάει στην αγκαλιά του.
7Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,
σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνες#Τα ζαρκάδια και οι ελαφίνες για τους αρχαίους πολιτισμούς ήταν σύμβολα του έρωτα. έχει ο κάμπος,
μην την ταράξτε, μην αναστατώστε την αγάπη μας,
ώσπου μονάχη της να το θελήσει.
Ο χειμώνας πέρασε
ΕΚΕΙΝΗ:
8Ακούω τον αγαπημένο μου! Νάτος που έρχεται
πηδώντας πάνω απ’ τα βουνά,
τρέχοντας πάνω από τους λόφους.
9Ζαρκάδι μοιάζει ο αγαπημένος μου,
μοιάζει μικρό ελαφόπουλο.
Νάτος που στέκεται έξω απ’ το σπίτι μας,
κοιτάει απ’ το παράθυρο,
ρίχνει ματιές απ’ το καφασωτό.
10Ο αγαπημένος μου μιλάει και μου λέει:
ΕΚΕΙΝΟΣ:
«Σήκω αγαπημένη μου,
πανέμορφή μου, έλα.
11Γιατί ο χειμώνας, κοίτα, πέρασε,
οι βροχές φύγανε, διαβήκαν.
12Τ’ άνθη προβάλλουνε στη γη,
του τραγουδιού έφτασε η ώρα,
και της τρυγόνας μες στους κάμπους μας
ακούγεται η φωνή.
13Τον πρώτο της καρπό δένει η συκιά
κι ευωδιές χύνουν τ’ ανθισμένα αμπέλια.
Σήκω, αγαπημένη μου,
πανέμορφή μου, έλα.
14Κρυμμένη περιστέρα μου
στη σχισματιά του βράχου,
στη χαραμάδα του γκρεμού,
το πρόσωπό σου δείξε μου
κι άσε ν’ ακούσω τη φωνή σου,
γιατί γλυκιά σου είν’ η φωνή
και θελκτική σου η όψη».
ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ:
15Πιάστε μας τις αλεπούδες,
τις μικρές αλεπουδίτσες,
που αφανίζουνε τ’ αμπέλια μας
τώρα που είναι πάνω στον ανθό τους.
ΕΚΕΙΝΗ:
16Δικός μου ο αγαπημένος μου
κι εγώ είμαι δική του,
στα κρίνα ανάμεσα βοσκάει το κοπάδι του.
17Πριν να φυσήξει η αύρα η πρωινή
και φύγουν τα σκοτάδια,
γύρισε πίσω, αγαπημένε μου,
γίνε σαν το ζαρκάδι
σαν το μικρό ελαφόπουλο#Βλ. υποσ. εις στ. 7. πάνω στου Βέθερ τα βουνά.
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 2: TGV
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.
ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ 2
2
Η αγάπη όλα όμορφα τα βλέπει
ΕΚΕΙΝΗ:
1Εγώ είμαι της Σαρών ο νάρκισσος,
το κρίνο των κοιλάδων.
ΕΚΕΙΝΟΣ:
2Καθώς το κρίνο ανάμεσα στ’ αγκάθια,
έτσι η αγαπημένη μου
μέσα στις νέες κοπέλες.
ΕΚΕΙΝΗ:
3Καθώς μηλιά μες στου δρυμού τα δέντρα,
έτσι ο αγαπημένος μου
στα παλικάρια ανάμεσα.
Κάθισα στη σκιά του, όπως λαχτάρησα,
κι είναι γλυκός στον ουρανίσκο μου ο καρπός του.
Κυριευμένη από αγάπη
ΕΚΕΙΝΗ:
4Στου συμποσίου μ’ έφερε τα δώματα
κι η αγάπη του φλάμπουρο πάνωθέ μου.
5Με τόνωσε με σταφιδόψωμα
και με ζωντάνεψε με μήλα,
γιατί πεθαίνω απ’ της αγάπης την πληγή.
6Το αριστερό του χέρι κάτω απ’ το κεφάλι μου
και το δεξί του με κρατάει στην αγκαλιά του.
7Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,
σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνες#Τα ζαρκάδια και οι ελαφίνες για τους αρχαίους πολιτισμούς ήταν σύμβολα του έρωτα. έχει ο κάμπος,
μην την ταράξτε, μην αναστατώστε την αγάπη μας,
ώσπου μονάχη της να το θελήσει.
Ο χειμώνας πέρασε
ΕΚΕΙΝΗ:
8Ακούω τον αγαπημένο μου! Νάτος που έρχεται
πηδώντας πάνω απ’ τα βουνά,
τρέχοντας πάνω από τους λόφους.
9Ζαρκάδι μοιάζει ο αγαπημένος μου,
μοιάζει μικρό ελαφόπουλο.
Νάτος που στέκεται έξω απ’ το σπίτι μας,
κοιτάει απ’ το παράθυρο,
ρίχνει ματιές απ’ το καφασωτό.
10Ο αγαπημένος μου μιλάει και μου λέει:
ΕΚΕΙΝΟΣ:
«Σήκω αγαπημένη μου,
πανέμορφή μου, έλα.
11Γιατί ο χειμώνας, κοίτα, πέρασε,
οι βροχές φύγανε, διαβήκαν.
12Τ’ άνθη προβάλλουνε στη γη,
του τραγουδιού έφτασε η ώρα,
και της τρυγόνας μες στους κάμπους μας
ακούγεται η φωνή.
13Τον πρώτο της καρπό δένει η συκιά
κι ευωδιές χύνουν τ’ ανθισμένα αμπέλια.
Σήκω, αγαπημένη μου,
πανέμορφή μου, έλα.
14Κρυμμένη περιστέρα μου
στη σχισματιά του βράχου,
στη χαραμάδα του γκρεμού,
το πρόσωπό σου δείξε μου
κι άσε ν’ ακούσω τη φωνή σου,
γιατί γλυκιά σου είν’ η φωνή
και θελκτική σου η όψη».
ΧΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝ:
15Πιάστε μας τις αλεπούδες,
τις μικρές αλεπουδίτσες,
που αφανίζουνε τ’ αμπέλια μας
τώρα που είναι πάνω στον ανθό τους.
ΕΚΕΙΝΗ:
16Δικός μου ο αγαπημένος μου
κι εγώ είμαι δική του,
στα κρίνα ανάμεσα βοσκάει το κοπάδι του.
17Πριν να φυσήξει η αύρα η πρωινή
και φύγουν τα σκοτάδια,
γύρισε πίσω, αγαπημένε μου,
γίνε σαν το ζαρκάδι
σαν το μικρό ελαφόπουλο#Βλ. υποσ. εις στ. 7. πάνω στου Βέθερ τα βουνά.
Επιλέχθηκαν προς το παρόν:
:
Επισημάνσεις
Κοινοποίηση
Αντιγραφή
Θέλετε να αποθηκεύονται οι επισημάνσεις σας σε όλες τις συσκευές σας; Εγγραφείτε ή συνδεθείτε
Copyrighted by the Hellenic Bible Society, 1997, 2003.