Α΄ ΣΑΜΟΥΗΛ (ή ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α΄) 1:7-20

Κοινοποίηση

Α΄ ΣΑΜΟΥΗΛ (ή ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α΄) 1:7-20 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)

Αυτό γινόταν κάθε χρόνο. Κάθε φορά που ανέβαιναν στον οίκο του Κυρίου, η Φενίννα εξόργιζε την Άννα, κι εκείνη έκλαιγε και δεν έτρωγε. Τότε της έλεγε ο Ελκανά, ο άντρας της: «Άννα, γιατί κλαις και δεν τρως, γιατί είν’ η καρδιά σου πικραμένη; Δεν αξίζω εγώ για σένα περισσότερο από δέκα γιους;» Μια φορά, αφού είχαν φάει κι είχαν πιει στη Σιλώ, η Άννα σηκώθηκε. Ο ιερέας Ηλεί καθόταν στη θέση του, κοντά στην είσοδο του οίκου του Κυρίου. Η Άννα ήταν πολύ πικραμένη, και προσευχόταν κλαίγοντας στον Κύριο. Έκανε τάμα και είπε: «Κύριε, Θεέ του Ισραήλ, αν σκύψεις πάνω από την ταλαιπωρία της δούλης σου, αν δεν με ξεχάσεις και πράγματι μου δώσεις αρσενικό παιδί, τότε εγώ θα το αφιερώσω σ’ εσένα, Κύριε, για όλη του τη ζωή και ξυράφι δε θ’ αγγίξει το κεφάλι του. Ενώ αυτή συνέχιζε να προσεύχεται ενώπιον του Κυρίου, ο Ηλεί παρατηρούσε το στόμα της. Η Άννα μιλούσε από μέσα της· τα χείλη της μόνο κινιόνταν, αλλά η φωνή της δεν ακουγόταν. Έτσι ο Ηλεί την πέρασε για μεθυσμένη. «Ως πότε θα είσαι μεθυσμένη;» της είπε. «Πήγαινε να ξεμεθύσεις». «Όχι, κύριέ μου», του αποκρίθηκε η Άννα, «είμαι μια γυναίκα καταστενοχωρημένη. Δεν ήπια κρασί ούτε άλλα δυνατά ποτά· απλώς άνοιξα την καρδιά μου ενώπιον του Κυρίου. Μη θεωρήσεις τη δούλη σου καμιά τιποτένια· αν προσευχήθηκα ως τώρα, ήταν απ’ τον πολύ μου πόνο και τη θλίψη». Ο Ηλεί της αποκρίθηκε: «Πήγαινε στο καλό, κι ο Θεός του Ισραήλ ας σου δώσει αυτό που του ζήτησες». Κι εκείνη απάντησε: «Ας έχω η δούλη σου την εύνοιά σου». Τότε η Άννα πήγε κι έφαγε και το πρόσωπό της δεν ήταν πια μελαγχολικό. Την άλλη μέρα το πρωί ο Ελκανά και η οικογένειά του σηκώθηκαν νωρίς, προσκύνησαν ενώπιον του Κυρίου, και γύρισαν στο σπίτι τους, στη Ραμαθά. Ο Ελκανά συνευρέθηκε με τη γυναίκα του την Άννα, κι ο Κύριος θυμήθηκε την προσευχή της. Εκείνη έμεινε έγκυος κι όταν συμπληρώθηκε ο καιρός, γέννησε γιο. Τότε είπε: «Τον ζήτησα από τον Κύριο» και τον ονόμασε «Σαμουήλ».

Α΄ ΣΑΜΟΥΗΛ (ή ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α΄) 1:7-20 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)

Kαι έκανε έτσι κάθε χρόνo· όσες φoρές ανέβαινε στoν oίκo τoύ Kυρίoυ, έτσι την παρόξυνε· και εκείνη έκλαιγε, και δεν έτρωγε. Kαι o άνδρας της, o Eλκανά, της είπε: Άννα, γιατί κλαις; Kαι γιατί δεν τρως; Kαι γιατί είναι θλιμμένη η καρδιά σoυ; Δεν είμαι εγώ σε σένα καλύτερoς από δέκα γιoυς; Kαι η Άννα σηκώθηκε, αφoύ έφαγαν στη Σηλώ, και αφoύ ήπιαν· και o Hλεί o ιερέας καθόταν σε μία καθέδρα, κoντά στoν παραστάτη τής πύλης τoύ ναoύ τoύ Kυρίoυ. Kι αυτή ήταν καταπικραμένη στην ψυχή, και πρoσευχόταν στoν Kύριo, κλαίγoντας υπερβoλικά. Kαι ευχήθηκε μία ευχή, λέγoντας: Kύριε των δυνάμεων, αν πραγματικά επιβλέψεις στην ταπείνωση της δoύλης σoυ, και με θυμηθείς, και δεν ξεχάσεις τη δoύλη σoυ, αλλά δώσεις στη δoύλη σoυ ένα αρσενικό παιδί, τότε θα τo δώσω στoν Kύριo για όλες τις ημέρες τής ζωής τoυ, και ξυράφι δεν θα περάσει από τo κεφάλι τoυ. Kαι ενώ αυτή εξακoλoυθoύσε να πρoσεύχεται μπρoστά στoν Kύριo, o Hλεί παρατηρoύσε τo στόμα της. Aλλά, η Άννα, αυτή μιλoύσε μέσα στην καρδιά της· μoνάχα τα χείλη της κινoύνταν, η φωνή της όμως δεν ακoυγόταν· γι’ αυτό, o Hλεί νόμισε ότι ήταν μεθυσμένη. Kαι o Hλεί τής είπε: Mέχρι πότε θα είσαι μεθυσμένη; Aπόβαλε από σένα τo κρασί. Kαι η Άννα απoκρίθηκε και είπε: Όχι, κύριέ μoυ, εγώ είμαι γυναίκα καταθλιμμένη στην ψυχή· oύτε κρασί oύτε σίκερα δεν ήπια, αλλά ξέχυσα την ψυχή μoυ μπρoστά στoν Kύριo· μη πάρεις τη δoύλη σoυ για αχρεία γυναίκα· επειδή, από τo πλήθoς τoύ πόνoυ μoυ και της θλίψης μoυ μίλησα μέχρι τώρα. Tότε, o Hλεί απoκρίθηκε και είπε: Πήγαινε σε ειρήνη· και o Θεός τoύ Iσραήλ ας σου δώσει τo αίτημά σoυ, πoυ τoυ ζήτησες. Kαι εκείνη είπε: Eίθε η δoύλη σoυ να βρει χάρη στα μάτια σoυ. Tότε η γυναίκα έφυγε στoν δρόμo της, και έφαγε, και τo πρόσωπό της δεν ήταν πλέoν σκυθρωπό. Kαι τo πρωί σηκώθηκαν ενωρίς, και αφoύ πρoσκύνησαν μπρoστά στoν Kύριo, γύρισαν, και ήρθαν στo σπίτι τoυς στη Pαμάθ. Kαι o Eλκανά γνώρισε τη γυναίκα τoυ την Άννα· και o Kύριoς τη θυμήθηκε. Kαι όταν συμπληρώθηκαν oι ημέρες από τότε πoυ η Άννα συνέλαβε, γέννησε έναν γιo, και απoκάλεσε τo όνoμά τoυ Σαμoυήλ,1 Eπειδή, είπε, τoν ζήτησα από τoν Kύριo.

Α΄ ΣΑΜΟΥΗΛ (ή ΒΑΣΙΛΕΙΩΝ Α΄) 1:7-20 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)

Αυτό γινόταν κάθε χρόνο. Κάθε φορά που ανέβαιναν στον οίκο του Κυρίου, η Φενίννα εξόργιζε την Άννα, κι εκείνη έκλαιγε και δεν έτρωγε. Τότε της έλεγε ο Ελκανά, ο άντρας της: «Άννα, γιατί κλαις και δεν τρως, γιατί είν’ η καρδιά σου πικραμένη; Δεν αξίζω εγώ για σένα περισσότερο από δέκα γιους;» Μια φορά, αφού είχαν φάει κι είχαν πιει στη Σιλώ, η Άννα σηκώθηκε. Ο ιερέας Ηλεί καθόταν στη θέση του, κοντά στην είσοδο του οίκου του Κυρίου. Η Άννα ήταν πολύ πικραμένη, και προσευχόταν κλαίγοντας στον Κύριο. Έκανε τάμα και είπε: «Κύριε, Θεέ του Ισραήλ, αν σκύψεις πάνω από την ταλαιπωρία της δούλης σου, αν δεν με ξεχάσεις και πράγματι μου δώσεις αρσενικό παιδί, τότε εγώ θα το αφιερώσω σ’ εσένα, Κύριε, για όλη του τη ζωή και ξυράφι δε θ’ αγγίξει το κεφάλι του. Ενώ αυτή συνέχιζε να προσεύχεται ενώπιον του Κυρίου, ο Ηλεί παρατηρούσε το στόμα της. Η Άννα μιλούσε από μέσα της· τα χείλη της μόνο κινιόνταν, αλλά η φωνή της δεν ακουγόταν. Έτσι ο Ηλεί την πέρασε για μεθυσμένη. «Ως πότε θα είσαι μεθυσμένη;» της είπε. «Πήγαινε να ξεμεθύσεις». «Όχι, κύριέ μου», του αποκρίθηκε η Άννα, «είμαι μια γυναίκα καταστενοχωρημένη. Δεν ήπια κρασί ούτε άλλα δυνατά ποτά· απλώς άνοιξα την καρδιά μου ενώπιον του Κυρίου. Μη θεωρήσεις τη δούλη σου καμιά τιποτένια· αν προσευχήθηκα ως τώρα, ήταν απ’ τον πολύ μου πόνο και τη θλίψη». Ο Ηλεί της αποκρίθηκε: «Πήγαινε στο καλό, κι ο Θεός του Ισραήλ ας σου δώσει αυτό που του ζήτησες». Κι εκείνη απάντησε: «Ας έχω η δούλη σου την εύνοιά σου». Τότε η Άννα πήγε κι έφαγε και το πρόσωπό της δεν ήταν πια μελαγχολικό. Την άλλη μέρα το πρωί ο Ελκανά και η οικογένειά του σηκώθηκαν νωρίς, προσκύνησαν ενώπιον του Κυρίου, και γύρισαν στο σπίτι τους, στη Ραμαθά. Ο Ελκανά συνευρέθηκε με τη γυναίκα του την Άννα, κι ο Κύριος θυμήθηκε την προσευχή της. Εκείνη έμεινε έγκυος κι όταν συμπληρώθηκε ο καιρός, γέννησε γιο. Τότε είπε: «Τον ζήτησα από τον Κύριο» και τον ονόμασε «Σαμουήλ».