ΙΩΒ 11:13-20
ΙΩΒ 11:13-20 H Αγία Γραφή στη Δημοτική (Filos Pergamos) (FPB)
Aν εσύ ετoιμάσεις την καρδιά σoυ, και απλώσεις σ’ αυτόν τα χέρια σoυ· αν την ανoμία, πoυ είναι στα χέρια σoυ, την απoμακρύνεις, και δεν αφήνεις να κατoικήσει στις σκηνές σoυ ασέβεια· τότε, σίγoυρα, θα υψώσεις τo πρόσωπό σoυ ακηλίδωτo· μάλιστα, θα είσαι σταθερός, και δεν θα φoβάσαι· επειδή, εσύ θα λησμoνήσεις τη θλίψη· θα τη θυμηθείς σαν νερά πoυ διέρρευσαν· και o καιρός σoυ θα ανατείλει λαμπρότερoς από τo μεσημέρι· και αν πέσει επάνω σoυ σκoτάδι, θα γίνει ξανά αυγή· και θα είσαι ασφαλής, επειδή υπάρχει ελπίδα σε σένα· ναι, θα σκάβεις για τη σκηνή σoυ, και θα κoιμάσαι με ασφάλεια· θα πλαγιάζεις, και δεν θα σε τρoμάζει κανένας· και πoλλoί θα ικετεύoυν τo πρόσωπό σoυ. Όμως, τα μάτια των ασεβών θα μαραθoύν, και καταφύγιo θα λείψει απ’ αυτoύς, και η ελπίδα τoυς θα είναι να ξεψυχήσoυν.
ΙΩΒ 11:13-20 Η Αγία Γραφή με τα Δευτεροκανονικά (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGVD)
Στρέψε, Ιώβ, την καρδιά σου στο Θεό και παρακλητικά σ’ αυτόν τα χέρια σου άπλωσέ τα. Πρώτα όμως απ’ την ανομία καθάρισ’ τα και μην αφήσεις την αδικία άλλο στο σπίτι σου να μένει. Τότε χωρίς καμιά ενοχή θα τον κοιτάς στα μάτια το Θεό· θα είσαι ακλόνητος και δίχως διόλου φόβο. Τότε θα λησμονήσεις την ταλαιπωρία σου· θα ’ναι στη μνήμη σου όπως τα νερά, που κύλησαν και φύγαν. Θα γίνει φωτεινότερη η ζωή σου κι από τη λάμψη του μεσημεριού, κι οι σκοτεινές της ώρες θα ’ναι σαν τη λαμπρότητα του πρωινού. Θα ζεις με ασφάλεια, με μια καινούρια ελπίδα· ακόμα και ταπεινωμένος θα μπορείς ήσυχος να κοιμάσαι. Θα πέφτεις για ν’ αναπαυτείς και δε θα ’ναι κανείς να σε τρομάξει· απεναντίας, την εύνοιά σου, πολλοί θα τη ζητούν. Όμως οι ασεβείς θα κουραστούν, μάταια γυρεύοντας βοήθεια· η μόνη τους ελπίδα θα ’ναι ο θάνατος.
ΙΩΒ 11:13-20 Η Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη) (TGV)
Στρέψε, Ιώβ, την καρδιά σου στο Θεό και παρακλητικά σ’ αυτόν τα χέρια σου άπλωσέ τα. Πρώτα όμως απ’ την ανομία καθάρισ’ τα και μην αφήσεις την αδικία άλλο στο σπίτι σου να μένει. Τότε χωρίς καμιά ενοχή θα τον κοιτάς στα μάτια το Θεό· θα είσαι ακλόνητος και δίχως διόλου φόβο. Τότε θα λησμονήσεις την ταλαιπωρία σου· θα ’ναι στη μνήμη σου όπως τα νερά, που κύλησαν και φύγαν. Θα γίνει φωτεινότερη η ζωή σου κι από τη λάμψη του μεσημεριού, κι οι σκοτεινές της ώρες θα ’ναι σαν τη λαμπρότητα του πρωινού. Θα ζεις με ασφάλεια, με μια καινούρια ελπίδα· ακόμα και ταπεινωμένος θα μπορείς ήσυχος να κοιμάσαι. Θα πέφτεις για ν’ αναπαυτείς και δε θα ’ναι κανείς να σε τρομάξει· απεναντίας, την εύνοιά σου, πολλοί θα τη ζητούν. Όμως οι ασεβείς θα κουραστούν, μάταια γυρεύοντας βοήθεια· η μόνη τους ελπίδα θα ’ναι ο θάνατος.