Maitiú 16
16
CAIBIDIOL XVI.
Críost ġá ḋiúltú cóṁarṫa ó neaṁ a ṫaisḃeáint dos na Fairisíniġ. Adṁáil Ṗeadair agus a ṫoraḋ ḋó; a imḋeargaḋ mar ġeall ar ċur i n-aġaiḋ páise Ċríost. Ní foláir do ċualaċt Ċríost uile iad féin do ṡéanaḋ.
1Ansan do ṫáinig ċuige na Fairisíniġ agus na Sadducíniġ ċun triail a ḃaint as; agus d’iarradar air cóṁarṫa ó neaṁ do ṫaisbeáint dóiḃ. 2Aċ d’ḟreagair seisean agus duḃairt sé leó: Deirṫí-se um ṫráṫnóna, Beiḋ soinean ann, mar tá an spéir dearg; 3Agus ar maidin, Beiḋ stoirm ann, mar tá an spéir ag deargaḋ go dorċa. 4Tá ḟios agaiḃ conus gnúis na spéire do ḃreiṫniú; agus náċ féidir liḃ cóṁarṫaí na h-aimsire ḋ’aiṫint? Tá slioċt an uilc agus an aḋaltranais ag lorg cóṁarṫa; aċ ní taḃarfar de ċóṁarṫa ḋóiḃ aċ #16:4 .i. Bás agus aiseiriġe Ċríost. Ión. 2:1; et supra 12:39.cóṁarṫa Iónais Fáiḋ. Agus d’ḟág sé ansan iad agus d’imṫiġ sé.
5Agus nuair a ṫáinig a ḋeisgiobuil treasna na faraige, ḋearṁadadar arán a ṫaḃairt leó. 6Agus duḃairt sé leó: Féaċaiḋ agus seaċnaiḋ giost na ḃFairisíneaċ agus na Sadducíneaċ. 7Agus ḋeineadar-san maċtnaṁ ’n-a n-aigne, ’ġá ráḋ, Níor ṫugamar arán linn. 8Agus ḃí a ḟios san ag Íosa, agus duḃairt sé: A ḋaoine gan puínn creidiṁ, cad é an maċtnaṁ so oraiḃ toisg gan arán a ḃeiṫ agaiḃ? 9Ná fuil tuisgint agaiḃ fós, nó náċ cuiṁin liḃ na seaċt mbulóga do’n ċúig ṁíle duine, agus an ’mó ciseán a ṫógaḃair? 10Ná na seaċt mbulóga do’n ceiṫre ṁíle duine, agus an ’mó ciseán a ṫógaḃair? 11Cad ’n-a ṫaoḃ ná tuigeann siḃ náċ i dtaoḃ aráin aduḃart, Seaċnaiḋ giost na ḃFairisíneaċ agus na Sadducíneaċ? 12Ansan do ṫuigeadar ná duḃairt sé gur ḃ’é giost an aráin a ḃí le seaċaint, aċ teagasg na ḃFairisíneaċ agus na Sadducíneaċ.
13Agus ṫáinig Íosa isteaċ i gcríoċaiḃ Ċaesaréa Ṗilippí; agus do ċeistiġ sé a ḋeisgiobuil, agus duḃairt: Cé h-é, dar le daoine, Mac an Duine? 14Agus duḃradar: Deir cuid acu gur b’é Eóin Baiste é; agus deir cuid acu gur b’é Elias é; agus deir cuid acu gur b’é Ieremias é, nó duine des na fáiḋiḃ. 15Agus duḃairt Íosa leó: Aċ dar liḃ-se cé h-é mé? 16Agus d’ḟreagair Símón Peadar agus duḃairt: Is tú Críost #16:16 .i. Mac Dé atá beó.Mac Dé Ḃí. 17Agus d’ḟreagair Íosa agus duḃairt sé leis: Is aoiḃinn duit, a Ṡímóin ṁic Ióna, óir ní feóil agus fuil a ḋ’ḟoillsiġ duit-se sin, aċ m’Aṫair-se atá ins na flaṫais. 18Agus deirim-se leat-sa gur Peadar tú#16:18 Ver. 18. Peadar tú, ⁊rl. — D’adṁuiġ Peadar anso, go solmanta, a ċreideaṁ i ndiaḋaċt Ċríost agus mar ḋíoluiġeaċt dó as an adṁáil sin d’innis ár dTiġearna ḋó an oific uasal a ḃí ceapaiṫe aige a ṫaḃairt dó, .i., gur ċiallaiġ an ainim “Peadar” caraig (Eóin 1:42.) agus gur ċaraig Peadar, caraig a ḃeaḋ laidir daingean ċun na h-Eagailse d’iompar nuair a curfí suas í agus nuair a ḃeaḋ Peadar mar ċloiċḃuinn fúiṫi agus mar ċeann uirṫi agus iomláine na cóṁaċta aige a ċialluiġid eoċraċa ríġeaċta na ḃflaṫas. , agus is ar an gcaraig seo#16:18 Ver. 18. ar an gcaraig seo ⁊rl Dob ionan caint Ċríost an uair sin agus dá n-abraḋ sé, as gaeluinn an rud aduḃairt sé a h-Eaḃrais na nIúdaċ, .i. “Is caraig tusa agus ar an gcaraig seo a ċuirfadsa suas m’Eaglais.” I dtreó, do réir gluaiseaċta nadúrṫa na cainte, go ndeirtear gur b’é Peadar an ċaraig ar a raiḃ an Eaglais le cur suas, agus gur ḃ’ar Ċríost féin a ḃí idir ċloċ ḃuínn agus eile le cur agus le seasaṁ. Taḃair fé ndeara, leis, nuair a ċuir Críost an Eaglais ar an gcaraig, go raiḃ sí curṫa aige ó ḃaoġal gaċ stoirme gaoiṫe agus uisge, ar nós an ḟir ċiallṁair úd (N. Mait. 7:24,25). a ċuirfead-sa suas m’eaglais, agus ní ḃuaḋfaid geataí ifrinn#16:18 Ver. 18. geataí ifrinn, ⁊rl. .i., cóṁaċta an dorċadais agus gaċ ar féidir do Ṡatan agus d’á ċuallaċt a ḋéanaṁ. Óir, ó saṁaltar anso an Eaglais le tig nú le dún a ḃeaḋ déanta ar ċaraig, saṁaltar cóṁaċta a naṁad le tig eile a ḃeaḋ n-a coinniḃ, agus deirtear na buaḋfid na cóṁaċta eile sin, .i., geataí an tiġe eile sin, go deó i gcoinniḃ caṫaraċ nú i gcoinniḃ Eaglaise Ċríost. Tugann san deiṁne ḋúinn náċ baoġal go ḃféadfiḋ aḋraḋ déiṫe fallsa ’ná eiricideaċt, ’ná aon tsaġas eile éiṫiġ, buaċtaint ċoíḋċe ar Eaglais Ċríost. uirṫi. 19#Isáias 22:22.Agus taḃarfad duit eoċraċa ríġeaċta na ḃflaṫas; agus pé rud a ċeangalóċair ar talaṁ, beiḋ sé ceangailte ins na flaṫais; agus pé rud a sgaoilfir ar talaṁ#16:19 Ver. 19. sgaoilfir ar talaṁ — Loġa a tugtar ar sgaoíle o’n bpionós aimsire, do leanann an peaca. Agus isí an ċóṁaċt a ḋeineann an sgaoíle sin do tugtar anso., beiḋ sé sgaoilte ins na flaṫais. 20Ansan d’órduiġ sé d’á ḋeisgiobulaiḃ gan a ḋ’innsint d’aoinne gur ḃ’é féin Íosa Críost.
21Ansan do ṫosnuiġ Íosa ar a ṫaisbeáint d’á ḋeisgiobuil nár ḃfoláir é féin a ḋul go Ierúsalem agus mórán d’ḟulang ós na sínsearaiḃ agus ós na Sgníḃ-neóiríḃ agus ó uaċtaránaiḃ na sagart, agus a ċur ċun báis, agus a aiseiriġe an tríṁaḋ lá. 22Agus do ṫóg Peadar é, agus ċrom sé ar aiġneas leis, agus duḃairt sé: Aḃfad uait-se sin, a Ṫiġearna. Ní ṫiocfaiḋ san ort-sa.#16:22 Ver. 22. Agus do ṫóg Peadar é, .i. Do ṫóg Peadar i leiṫ taoiḃ leis é, agus tré ṁéid a ġráḋ ḋó, agus na h-urama a ḃí aige ḋó, agus a ḋíograise ḋó, do ċrom sé ar ṫaṫant air agus ar ċur n-a ċoinniḃ, agus ar a ráḋ: “A Ṫiġearna, aḃfad uaitse bar d’ḟulag.” Aċ duḃairt an Tiġearna le Peadar, “Imṫiġ,” ⁊rl. — D’ḟéadfaḋ na focail sin a ċiallú, “Imṫiġ uaim.” Aċ deir na h-Aṫaireaċa Naoṁṫa gur ċialluiġdar a ṁalairt sin, .i., gur ċialluiġdar “tar am ḋiaiḋ,” agus gur b’aṁlaiḋ aduḃairt an Tiġearna le Peadar gaḃáil leis i ḃfulag i n-inead ḃeiṫ ag cur i gcoinniḃ toile Dé; agus go gcialluiġeann an focal san, “Sátan,” sa n-Eaḃrais, “adḃersárius,” .i. “toirmisgóir.” 23Agus d’iompuiġ seisean agus duḃairt sé le Peadar: Imṫiġ lastiar díom a Ṡátain; cuireann tu seirḃṫean orm; mar ní h-iad na neiṫe a ḃaineann le Dia a ṫaiṫneann leat-sa aċ na neiṫe a ḃaineann le daoine.
24Ansan duḃairt Íosa le n-a ḋeisgiobuil: Ma’s áil le h-aoinne teaċt am’ ḋiaiḋ-se, séanaḋ sé é féin, agus tógaḋ sé a ċros, agus leanaḋ sé mé. 25Mar, an t-é gur mian leis a anam do ṡáḃáil, caillfiḋ sé é; aċ an t-é a ċaillfiḋ a anam ar mo ṡon-sa, ġeóḃaiḋ sé é. 26Mar, cad é an tairḃe do ḋuine an doṁan go léir a ḃuaċtaint, má ḋeineann sé a anam féin a ċailleaṁaint? nó cad í an ṁalairt a ḋéanfaiḋ duine ar a anam féin? 27Óir tá Mac an Duine ċun teaċt i nglóire a Aṫar mar aon le n-a aingealaiḃ; #Gníoṁ. 17:31; Róṁ. 2:6.agus ansan taḃarfaiḋ sé do gaċ duine do réir a ġníoṁarṫa. 28Go deiṁin adeirim liḃ, tá cuid d’á ḃfuil ’n-a seasaṁ anso agus ní ḃlaisfid siad bás go ḃfeicfid siad Mac an Duine ag teaċt ’n-a ríġeaċt.
Currently Selected:
Maitiú 16: ABNPOLG
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
historic text maintained by the Bible Society.
Maitiú 16
16
CAIBIDIOL XVI.
Críost ġá ḋiúltú cóṁarṫa ó neaṁ a ṫaisḃeáint dos na Fairisíniġ. Adṁáil Ṗeadair agus a ṫoraḋ ḋó; a imḋeargaḋ mar ġeall ar ċur i n-aġaiḋ páise Ċríost. Ní foláir do ċualaċt Ċríost uile iad féin do ṡéanaḋ.
1Ansan do ṫáinig ċuige na Fairisíniġ agus na Sadducíniġ ċun triail a ḃaint as; agus d’iarradar air cóṁarṫa ó neaṁ do ṫaisbeáint dóiḃ. 2Aċ d’ḟreagair seisean agus duḃairt sé leó: Deirṫí-se um ṫráṫnóna, Beiḋ soinean ann, mar tá an spéir dearg; 3Agus ar maidin, Beiḋ stoirm ann, mar tá an spéir ag deargaḋ go dorċa. 4Tá ḟios agaiḃ conus gnúis na spéire do ḃreiṫniú; agus náċ féidir liḃ cóṁarṫaí na h-aimsire ḋ’aiṫint? Tá slioċt an uilc agus an aḋaltranais ag lorg cóṁarṫa; aċ ní taḃarfar de ċóṁarṫa ḋóiḃ aċ #16:4 .i. Bás agus aiseiriġe Ċríost. Ión. 2:1; et supra 12:39.cóṁarṫa Iónais Fáiḋ. Agus d’ḟág sé ansan iad agus d’imṫiġ sé.
5Agus nuair a ṫáinig a ḋeisgiobuil treasna na faraige, ḋearṁadadar arán a ṫaḃairt leó. 6Agus duḃairt sé leó: Féaċaiḋ agus seaċnaiḋ giost na ḃFairisíneaċ agus na Sadducíneaċ. 7Agus ḋeineadar-san maċtnaṁ ’n-a n-aigne, ’ġá ráḋ, Níor ṫugamar arán linn. 8Agus ḃí a ḟios san ag Íosa, agus duḃairt sé: A ḋaoine gan puínn creidiṁ, cad é an maċtnaṁ so oraiḃ toisg gan arán a ḃeiṫ agaiḃ? 9Ná fuil tuisgint agaiḃ fós, nó náċ cuiṁin liḃ na seaċt mbulóga do’n ċúig ṁíle duine, agus an ’mó ciseán a ṫógaḃair? 10Ná na seaċt mbulóga do’n ceiṫre ṁíle duine, agus an ’mó ciseán a ṫógaḃair? 11Cad ’n-a ṫaoḃ ná tuigeann siḃ náċ i dtaoḃ aráin aduḃart, Seaċnaiḋ giost na ḃFairisíneaċ agus na Sadducíneaċ? 12Ansan do ṫuigeadar ná duḃairt sé gur ḃ’é giost an aráin a ḃí le seaċaint, aċ teagasg na ḃFairisíneaċ agus na Sadducíneaċ.
13Agus ṫáinig Íosa isteaċ i gcríoċaiḃ Ċaesaréa Ṗilippí; agus do ċeistiġ sé a ḋeisgiobuil, agus duḃairt: Cé h-é, dar le daoine, Mac an Duine? 14Agus duḃradar: Deir cuid acu gur b’é Eóin Baiste é; agus deir cuid acu gur b’é Elias é; agus deir cuid acu gur b’é Ieremias é, nó duine des na fáiḋiḃ. 15Agus duḃairt Íosa leó: Aċ dar liḃ-se cé h-é mé? 16Agus d’ḟreagair Símón Peadar agus duḃairt: Is tú Críost #16:16 .i. Mac Dé atá beó.Mac Dé Ḃí. 17Agus d’ḟreagair Íosa agus duḃairt sé leis: Is aoiḃinn duit, a Ṡímóin ṁic Ióna, óir ní feóil agus fuil a ḋ’ḟoillsiġ duit-se sin, aċ m’Aṫair-se atá ins na flaṫais. 18Agus deirim-se leat-sa gur Peadar tú#16:18 Ver. 18. Peadar tú, ⁊rl. — D’adṁuiġ Peadar anso, go solmanta, a ċreideaṁ i ndiaḋaċt Ċríost agus mar ḋíoluiġeaċt dó as an adṁáil sin d’innis ár dTiġearna ḋó an oific uasal a ḃí ceapaiṫe aige a ṫaḃairt dó, .i., gur ċiallaiġ an ainim “Peadar” caraig (Eóin 1:42.) agus gur ċaraig Peadar, caraig a ḃeaḋ laidir daingean ċun na h-Eagailse d’iompar nuair a curfí suas í agus nuair a ḃeaḋ Peadar mar ċloiċḃuinn fúiṫi agus mar ċeann uirṫi agus iomláine na cóṁaċta aige a ċialluiġid eoċraċa ríġeaċta na ḃflaṫas. , agus is ar an gcaraig seo#16:18 Ver. 18. ar an gcaraig seo ⁊rl Dob ionan caint Ċríost an uair sin agus dá n-abraḋ sé, as gaeluinn an rud aduḃairt sé a h-Eaḃrais na nIúdaċ, .i. “Is caraig tusa agus ar an gcaraig seo a ċuirfadsa suas m’Eaglais.” I dtreó, do réir gluaiseaċta nadúrṫa na cainte, go ndeirtear gur b’é Peadar an ċaraig ar a raiḃ an Eaglais le cur suas, agus gur ḃ’ar Ċríost féin a ḃí idir ċloċ ḃuínn agus eile le cur agus le seasaṁ. Taḃair fé ndeara, leis, nuair a ċuir Críost an Eaglais ar an gcaraig, go raiḃ sí curṫa aige ó ḃaoġal gaċ stoirme gaoiṫe agus uisge, ar nós an ḟir ċiallṁair úd (N. Mait. 7:24,25). a ċuirfead-sa suas m’eaglais, agus ní ḃuaḋfaid geataí ifrinn#16:18 Ver. 18. geataí ifrinn, ⁊rl. .i., cóṁaċta an dorċadais agus gaċ ar féidir do Ṡatan agus d’á ċuallaċt a ḋéanaṁ. Óir, ó saṁaltar anso an Eaglais le tig nú le dún a ḃeaḋ déanta ar ċaraig, saṁaltar cóṁaċta a naṁad le tig eile a ḃeaḋ n-a coinniḃ, agus deirtear na buaḋfid na cóṁaċta eile sin, .i., geataí an tiġe eile sin, go deó i gcoinniḃ caṫaraċ nú i gcoinniḃ Eaglaise Ċríost. Tugann san deiṁne ḋúinn náċ baoġal go ḃféadfiḋ aḋraḋ déiṫe fallsa ’ná eiricideaċt, ’ná aon tsaġas eile éiṫiġ, buaċtaint ċoíḋċe ar Eaglais Ċríost. uirṫi. 19#Isáias 22:22.Agus taḃarfad duit eoċraċa ríġeaċta na ḃflaṫas; agus pé rud a ċeangalóċair ar talaṁ, beiḋ sé ceangailte ins na flaṫais; agus pé rud a sgaoilfir ar talaṁ#16:19 Ver. 19. sgaoilfir ar talaṁ — Loġa a tugtar ar sgaoíle o’n bpionós aimsire, do leanann an peaca. Agus isí an ċóṁaċt a ḋeineann an sgaoíle sin do tugtar anso., beiḋ sé sgaoilte ins na flaṫais. 20Ansan d’órduiġ sé d’á ḋeisgiobulaiḃ gan a ḋ’innsint d’aoinne gur ḃ’é féin Íosa Críost.
21Ansan do ṫosnuiġ Íosa ar a ṫaisbeáint d’á ḋeisgiobuil nár ḃfoláir é féin a ḋul go Ierúsalem agus mórán d’ḟulang ós na sínsearaiḃ agus ós na Sgníḃ-neóiríḃ agus ó uaċtaránaiḃ na sagart, agus a ċur ċun báis, agus a aiseiriġe an tríṁaḋ lá. 22Agus do ṫóg Peadar é, agus ċrom sé ar aiġneas leis, agus duḃairt sé: Aḃfad uait-se sin, a Ṫiġearna. Ní ṫiocfaiḋ san ort-sa.#16:22 Ver. 22. Agus do ṫóg Peadar é, .i. Do ṫóg Peadar i leiṫ taoiḃ leis é, agus tré ṁéid a ġráḋ ḋó, agus na h-urama a ḃí aige ḋó, agus a ḋíograise ḋó, do ċrom sé ar ṫaṫant air agus ar ċur n-a ċoinniḃ, agus ar a ráḋ: “A Ṫiġearna, aḃfad uaitse bar d’ḟulag.” Aċ duḃairt an Tiġearna le Peadar, “Imṫiġ,” ⁊rl. — D’ḟéadfaḋ na focail sin a ċiallú, “Imṫiġ uaim.” Aċ deir na h-Aṫaireaċa Naoṁṫa gur ċialluiġdar a ṁalairt sin, .i., gur ċialluiġdar “tar am ḋiaiḋ,” agus gur b’aṁlaiḋ aduḃairt an Tiġearna le Peadar gaḃáil leis i ḃfulag i n-inead ḃeiṫ ag cur i gcoinniḃ toile Dé; agus go gcialluiġeann an focal san, “Sátan,” sa n-Eaḃrais, “adḃersárius,” .i. “toirmisgóir.” 23Agus d’iompuiġ seisean agus duḃairt sé le Peadar: Imṫiġ lastiar díom a Ṡátain; cuireann tu seirḃṫean orm; mar ní h-iad na neiṫe a ḃaineann le Dia a ṫaiṫneann leat-sa aċ na neiṫe a ḃaineann le daoine.
24Ansan duḃairt Íosa le n-a ḋeisgiobuil: Ma’s áil le h-aoinne teaċt am’ ḋiaiḋ-se, séanaḋ sé é féin, agus tógaḋ sé a ċros, agus leanaḋ sé mé. 25Mar, an t-é gur mian leis a anam do ṡáḃáil, caillfiḋ sé é; aċ an t-é a ċaillfiḋ a anam ar mo ṡon-sa, ġeóḃaiḋ sé é. 26Mar, cad é an tairḃe do ḋuine an doṁan go léir a ḃuaċtaint, má ḋeineann sé a anam féin a ċailleaṁaint? nó cad í an ṁalairt a ḋéanfaiḋ duine ar a anam féin? 27Óir tá Mac an Duine ċun teaċt i nglóire a Aṫar mar aon le n-a aingealaiḃ; #Gníoṁ. 17:31; Róṁ. 2:6.agus ansan taḃarfaiḋ sé do gaċ duine do réir a ġníoṁarṫa. 28Go deiṁin adeirim liḃ, tá cuid d’á ḃfuil ’n-a seasaṁ anso agus ní ḃlaisfid siad bás go ḃfeicfid siad Mac an Duine ag teaċt ’n-a ríġeaċt.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
historic text maintained by the Bible Society.