Versículos bíblicos populares de Lûqa 7

Compartir

Ez to ra enê vajî, zafê guneyanê aye ameyî efûkerdiş. Sebebê hende zaf heskerdişê aye, a eno yo. Êyê ke înan rê tay bexş biyo zî tay hes kenê.” Îsayî cîneke ra va “Guneyê to ameyî efûkerdiş.”

Îsayî zî cîneke ra va “Îmanê to ti xelisnaya. Bi silametî şo.”

Îsayî dîwanî ser o xwu derg kerdbi. Cîneke bi bermiş ameye peyê Îsayî, verê linganê ci de vinderte; bi hesiranê çimanê xwu lingê Îsayî kerdî hîy, bi porê xwu kerdî zuwa û pêsero lewî nayî pa, bi ruwen vilênayî.

Eno semed ra mi zî xwu layiq nêdî ke ez bêrî verê to; tenê ti emir bike, xulamê mi do şîfa bivîno. Ez zana emirkerdiş çi yo, çimkî ez zî hem emir gêna hem zî emir dana. Ez leşkerêk ra vana ‘Şo’ şino. Ez yewna leşkerî ra vana ‘Bêre’ yeno. Û ez xulamê xwu ra vana ‘Enê bike’ keno.” Wexto ke Îsayî enê vateyî şinawitî serwanî rê heyran mend. Ageyra qelebalixo ke Ey dima ameyne ser û wina va: “Ez şima rê enê vajî, mi Îsraîl de bîle yew îmano winasî nêdîyo.”

A esna de Îsayî zaf însanî nêweşîyan ra, îletan ra û cinan ra xelisnayî û şîfa da înan, çimê zafê koran akerdî. Ena perse ser o wina cewab da şagirdanê Yehyayî: “Şêrê Yehyayî het, çiyo ke şima dîyo û şinawito vajê. Çimê koran abenê, seqetî rayir şinê, cuzaminî şîfa vînenê, kerrî şinawenê, merdeyî benê gane û mizgîna xelasî diyena mezlûman.