Lukas 15
15
Likningane um den burtkomne sauen, 1-7, um den burtkomne sylvpeningen, 8-10, og um den burtkomne sonen, 11-32.
1Alle tollmenn og syndarar heldt seg nær innåt Jesus og lydde på han.#Luk 5,29-32 2Men farisearane og dei skriftlærde murra og sa seg imillom: Den mannen tek imot syndarar og et i lag med dei!#Luk 7,39-50 3Då sa han dei denne likningi: 4Um ein av dykk hev hundrad sauer og misser ein av dei, let han ikkje då dei ni og nitti vera att i beitemarki og gjeng av og leitar etter den han hev mist, til han finn han?#Esek 34,11-22; Matt 18,12-14; Luk 19,10 5Og når han hev funne han, er han glad og tek han på herdane sine; 6og med same han kjem heim, kallar han i hop vener og grannar og segjer til dei: Gled dykk med meg! Eg hev funne sauen eg hadde mist.#1 Pet 2,25 7Eg segjer dykk: Soleis er det gleda i himmelen yver ein syndar som vender um, meir enn yver ni og nitti rettferdige som ikkje treng umvending. 8Eller um ei kvinna hev ti sylvpeningar og misser ein av dei, kveikjer ho ikkje då ljos og sopar huset og leitar trottugt til ho finn han? 9Og når ho hev funne han, kallar ho i hop vener og grannkonor og segjer: Gled dykk med meg! Eg hev funne peningen eg hadde mist. 10Soleis, segjer eg dykk, vert det gleda på Guds englar yver ein syndar som vender um. 11So sa han: Det var ein gong ein mann som hadde tvo søner. 12Den yngste av dei sa til faren: Far, lat meg få den luten av buet som fell på meg! So skifte han midelen millom dei. 13Det var ikkje mange dagane lidne, so samla den yngste sonen alt sitt og for langt burt til eit anna land. Der gav han seg i ulivnad og øydde upp det han åtte. 14Då han hadde sett til alt, vart det uår og svolt der i landet, og han tok til å lida naud. 15So tydde han seg til ein av mennene i landet, og han sende han ut på markene sine; der skulde han gjæta svin. 16Og han var huga til å fylla buken sin med skolmene som svini åt av, og ingen gav han noko. 17Då gjekk han i seg sjølv og sa: Kor mange leigekarar heime hjå far min hev ikkje fullt upp av mat, medan eg held på å svelta i hel her! 18Eg vil taka i veg og ganga heim til far min og segja til han: Far, eg hev synda mot himmelen og mot deg! 19Eg er ikkje verd å kallast son din lenger; lat meg få vera som ein av leigekarane dine! 20So tok han i vegen og gjekk heim til far sin. Medan han endå var langt burte, vart far hans var han, og ynkast inderleg; han sprang imot han og kasta seg um halsen på han og kysste han. 21Og sonen sa: Far, eg hev synda mot himmelen og mot deg; eg er ikkje verd å kallast son din lenger! 22Men faren sa til tenarane sine: Kom snøgt med ein klædning, den gildaste her er, og hav på han, og lat han få ring på fingeren og skor på føtene! 23Henta so den gjødde kalven og slakta han, so vil me halda måltid og vera glade! 24For denne sonen min var daud og hev livna upp att, var burtkomen og er attfunnen. So tok dei til å halda gaman. 25Den eldste sonen var utpå marki. Då han gjekk heimetter og kom burtimot huset, høyrde han spel og dans. 26Han ropa på ein av drengene og spurde kva det skulde tyda. 27Bror din er komen, svara drengen, og far din hev slakta den gjødde kalven, for di han fekk han frisk heim att. 28Då vart han harm og vilde ikkje ganga inn. Far hans kom ut og tala blidt til han; 29men han svara far sin so: No hev eg tent deg so mange år og aldri gjort imot ditt ord, og meg hev du aldri gjeve so mykje som eit kje, so eg kunde gleda meg i hop med venene mine. 30Men når han kjem denne son din, som hev ete upp midelen din i lag med skjøkjor, då slaktar du gjødkalven åt han. 31Du er allstødt hjå meg, barnet mitt, svara faren, og alt som mitt er, er ditt. 32Men no skulde me vera glade og fegne; for denne bror din var daud og hev livna, var burtkomen og er attfunnen!
Actualmente seleccionado:
Lukas 15: NO1938N
Destacar
Compartir
Copiar
¿Quieres tener guardados todos tus destacados en todos tus dispositivos? Regístrate o inicia sesión
© Norwegian Bible Society 1938
© Bibelselskapet 1938
https://www.bibel.no/Nettbibelen/Opphavsrett_2
Lukas 15
15
Likningane um den burtkomne sauen, 1-7, um den burtkomne sylvpeningen, 8-10, og um den burtkomne sonen, 11-32.
1Alle tollmenn og syndarar heldt seg nær innåt Jesus og lydde på han.#Luk 5,29-32 2Men farisearane og dei skriftlærde murra og sa seg imillom: Den mannen tek imot syndarar og et i lag med dei!#Luk 7,39-50 3Då sa han dei denne likningi: 4Um ein av dykk hev hundrad sauer og misser ein av dei, let han ikkje då dei ni og nitti vera att i beitemarki og gjeng av og leitar etter den han hev mist, til han finn han?#Esek 34,11-22; Matt 18,12-14; Luk 19,10 5Og når han hev funne han, er han glad og tek han på herdane sine; 6og med same han kjem heim, kallar han i hop vener og grannar og segjer til dei: Gled dykk med meg! Eg hev funne sauen eg hadde mist.#1 Pet 2,25 7Eg segjer dykk: Soleis er det gleda i himmelen yver ein syndar som vender um, meir enn yver ni og nitti rettferdige som ikkje treng umvending. 8Eller um ei kvinna hev ti sylvpeningar og misser ein av dei, kveikjer ho ikkje då ljos og sopar huset og leitar trottugt til ho finn han? 9Og når ho hev funne han, kallar ho i hop vener og grannkonor og segjer: Gled dykk med meg! Eg hev funne peningen eg hadde mist. 10Soleis, segjer eg dykk, vert det gleda på Guds englar yver ein syndar som vender um. 11So sa han: Det var ein gong ein mann som hadde tvo søner. 12Den yngste av dei sa til faren: Far, lat meg få den luten av buet som fell på meg! So skifte han midelen millom dei. 13Det var ikkje mange dagane lidne, so samla den yngste sonen alt sitt og for langt burt til eit anna land. Der gav han seg i ulivnad og øydde upp det han åtte. 14Då han hadde sett til alt, vart det uår og svolt der i landet, og han tok til å lida naud. 15So tydde han seg til ein av mennene i landet, og han sende han ut på markene sine; der skulde han gjæta svin. 16Og han var huga til å fylla buken sin med skolmene som svini åt av, og ingen gav han noko. 17Då gjekk han i seg sjølv og sa: Kor mange leigekarar heime hjå far min hev ikkje fullt upp av mat, medan eg held på å svelta i hel her! 18Eg vil taka i veg og ganga heim til far min og segja til han: Far, eg hev synda mot himmelen og mot deg! 19Eg er ikkje verd å kallast son din lenger; lat meg få vera som ein av leigekarane dine! 20So tok han i vegen og gjekk heim til far sin. Medan han endå var langt burte, vart far hans var han, og ynkast inderleg; han sprang imot han og kasta seg um halsen på han og kysste han. 21Og sonen sa: Far, eg hev synda mot himmelen og mot deg; eg er ikkje verd å kallast son din lenger! 22Men faren sa til tenarane sine: Kom snøgt med ein klædning, den gildaste her er, og hav på han, og lat han få ring på fingeren og skor på føtene! 23Henta so den gjødde kalven og slakta han, so vil me halda måltid og vera glade! 24For denne sonen min var daud og hev livna upp att, var burtkomen og er attfunnen. So tok dei til å halda gaman. 25Den eldste sonen var utpå marki. Då han gjekk heimetter og kom burtimot huset, høyrde han spel og dans. 26Han ropa på ein av drengene og spurde kva det skulde tyda. 27Bror din er komen, svara drengen, og far din hev slakta den gjødde kalven, for di han fekk han frisk heim att. 28Då vart han harm og vilde ikkje ganga inn. Far hans kom ut og tala blidt til han; 29men han svara far sin so: No hev eg tent deg so mange år og aldri gjort imot ditt ord, og meg hev du aldri gjeve so mykje som eit kje, so eg kunde gleda meg i hop med venene mine. 30Men når han kjem denne son din, som hev ete upp midelen din i lag med skjøkjor, då slaktar du gjødkalven åt han. 31Du er allstødt hjå meg, barnet mitt, svara faren, og alt som mitt er, er ditt. 32Men no skulde me vera glade og fegne; for denne bror din var daud og hev livna, var burtkomen og er attfunnen!
Actualmente seleccionado:
:
Destacar
Compartir
Copiar
¿Quieres tener guardados todos tus destacados en todos tus dispositivos? Regístrate o inicia sesión
© Norwegian Bible Society 1938
© Bibelselskapet 1938
https://www.bibel.no/Nettbibelen/Opphavsrett_2