اِرمیا 23

23
شاخۀ عادل
1خداوند چنین می‌فرماید: «وای بر شبانانی که گلۀ چراگاه مرا نابود و پراکنده می‌سازند!» 2پس یهوه خدای اسرائیل دربارۀ شبانانی که قوم مرا می‌چرانند چنین می‌فرماید: «شما گلۀ مرا پراکنده ساخته و رانده‌اید و از آنها مراقبت نکرده‌اید. پس، خداوند می‌فرماید، اینک من سزای اعمال بدتان را به شما خواهم داد. 3باقیماندگانِ گلۀ خویش را از تمامی سرزمینهایی که ایشان را بدان رانده‌ام جمع خواهم کرد، و آنها را بار دیگر به آغُلشان باز خواهم آورد، و بارور و کثیر خواهند شد. 4و بر ایشان شبانانی خواهم گماشت که آنان را شبانی خواهند کرد، و دیگر ترسان و هراسان نخواهند شد؛ و از آنها یکی هم گُم نخواهد گشت.» این است فرمودۀ خداوند.
5خداوند می‌فرماید:
«هان، روزهایی می‌آید
که ’شاخه‌‌ای‘ عادل برای داوود بر پا می‌کنم؛
پادشاهی که به خردمندی سلطنت خواهد کرد،
و عدل و انصاف را در این سرزمین به اجرا در خواهد آورد.
6در ایام او یهودا نجات خواهد یافت،
و اسرائیل در امنیت به سر خواهد برد؛
و نامی که بدان نامیده خواهد شد این است:
’یهوه عدالت ما.‘»
7پس خداوند می‌فرماید: «هان ایامی می‌آید که دیگر نخواهند گفت، ”سوگند به حیات یهوه که بنی‌اسرائیل را از سرزمین مصر بیرون آورد“، 8بلکه ”سوگند به حیات یهوه که نسل خاندان اسرائیل را از سرزمین شمال و از تمامی سرزمینهایی که آنان را بدان‌جا رانده بود، بیرون آورده است.“ آنگاه آنان در سرزمین خویش ساکن خواهند شد.»
انبیای دروغگو
9دربارۀ انبیا:
دلم در اندرونم شکسته،
استخوانهایم همه لرزان است؛
همچون مردی مستم،
مانند شخص مدهوش از شراب،
به سبب خداوند
و به سبب کلام مقدس او.
10زیرا که این سرزمین از زناکاران آکنده است؛
زمین به سبب لعنت به ماتم نشسته،
و چراگاه‌های صحرا خشکیده است.
راه ایشان بد است،
و قدرتشان را به ناحق به کار می‌برند.
11خداوند می‌فرماید:
«نبی و کاهن هر دو نجسند،
و شرارتِ ایشان را حتی در خانۀ خویش نیز دیده‌ام.
12از این رو طریق ایشان برایشان
مانند جایهای لغزنده در تاریکی خواهد بود
که بدان رانده شده، در آن خواهند افتاد؛
زیرا که در سالِ مکافاتِ ایشان
بلا بر ایشان نازل خواهم کرد؛»
این است فرمودۀ خداوند.
13«در میان انبیای سامِرِه قباحتی دیدم:
آنان به نام بَعَل نبوّت کرده،
قوم من اسرائیل را گمراه می‌کردند.
14و در میان انبیای اورشلیم چیزی هولناک دیده‌ام:
آنان مرتکب زنا می‌شوند و در دروغ گام برمی‌دارند؛
ایشان دستهای بدکاران را تقویت می‌بخشند،
به گونه‌ای که هیچ‌کس از شرارت خویش بازگشت نمی‌کند؛
آنان جملگی برای من همچون سُدوم گشته‌اند،
و ساکنان آن همچون عَمورَه.»
15بنابراین، خداوندِ لشکرها دربارۀ انبیا چنین می‌فرماید:
«اینک من بدیشان خوراکِ تلخ خواهم خورانید،
و آبِ مسموم خواهم نوشانید،
زیرا که از انبیای اورشلیم
نجاستی در سرتاسر این سرزمین منتشر شده است.»
16خداوندِ لشکرها چنین می‌فرماید: «به سخنان انبیایی که برای شما نبوّت می‌کنند گوش مسپارید؛ زیرا شما را امیدِ واهی می‌بخشند. آنان رؤیای دل خود را بیان می‌کنند نه سخنان دهان خداوند را. 17آنان همواره به کسانی که کلام خداوند را خوار می‌شمارند، می‌گویند: ”شما را سلامتی خواهد بود!“ و به کسانی که از سرکشیِ دلِ خود پیروی می‌کنند، می‌گویند: ”هیچ بلایی به شما نخواهد رسید!“» 18اما کدام یک از ایشان در جمعِ مَحرمانِ اسرار خداوند ایستاده است تا کلامش را ببیند و بشنود؟ و کیست که به کلامش توجه کرده و بدان گوش سپرده باشد؟
19هان، توفانِ خداوند برخاسته است،
خشم او چون گردبادی سهمگین پیش می‌رود
تا بر سر شریران فرود آید.
20غضب خداوند بر نخواهد گشت
تا آنگاه که تدبیرهای دلش را
به کمال تحقق بخشد؛
در روزهای آخر،
این را در خواهید یافت.
21«من این انبیا را نفرستادم،
اما ایشان دویدند؛
سخنی بدیشان نگفتم،
اما ایشان نبوّت کردند!
22اگر در جمعِ مَحرمانِ اَسرارِ من ایستاده بودند،
کلام مرا به قوم من بیان می‌کردند،
و آنان را از راه بدشان،
و از کردار شرارت‌بارشان بازمی‌گرداندند.»
23خداوند می‌فرماید: «آیا من فقط خدای جاهای نزدیکم و نه خدای دوردستها؟» 24خداوند می‌فرماید: «آیا کسی می‌تواند خود را چنان پنهان کند که من او را نبینم؟ آیا من آسمان و زمین را پر نمی‌سازم؟» این است فرمودۀ خداوند.
25«سخن انبیایی را که به نام من به دروغ نبوّت می‌کنند، شنیده‌ام. ایشان می‌گویند: ”خواب دیده‌ام! خواب دیده‌ام!“ 26تا به کی این در دل انبیایی که به دروغ نبوّت می‌کنند خواهد بود، انبیایی که به فریبِ دل خود نبوّت می‌کنند؟ 27ایشان سودای این در سر دارند که با خوابهایی که به یکدیگر بازمی‌گویند، نامِ مرا از یاد قوم من بزدایند، همان‌گونه که پدرانشان نام مرا به سبب بَعَل فراموش کردند. 28آن نبی که خوابی دیده، خواب خویش بازگوید، اما آن که کلام مرا دارد، آن را با امانت بیان کند.» زیرا خداوند می‌گوید، «کاه را با گندم چه کار است؟» 29خداوند می‌فرماید: «آیا کلام من همچون آتش نیست، و مانند پُتکی که صخره را خرد می‌کند؟» 30از این رو خداوند می‌فرماید: «اینک من بر ضد انبیایی هستم که کلام مرا از یکدیگر می‌ربایند.» 31آری، خداوند می‌فرماید: «اینک من بر ضد انبیایی هستم که زبان خود را به کار گرفته، پیامهای نبوّتی از خود می‌بافند.» 32خداوند می‌گوید: «اینک من بر ضد آنانی هستم که به خوابهای دروغین نبوّت می‌کنند و آنها را بیان کرده، قوم مرا با دروغها و تَوهمات خویش به گمراهی می‌کشند، حال آنکه من ایشان را نفرستاده و مأمور نکرده‌ام. پس هیچ نفعی به این قوم نمی‌رسانند؛» این است فرمودۀ خداوند.
33«و چون کسی از این قوم، یا نبی‌ای یا کاهنی از تو بپرسد، ”بارِ#23‏:33 یا ”وحی“. واژۀ عبری هم به معنی ”بار“ است هم به معنی ”وحی“. به نظر می‌رسد که قوم وحی خداوند را از طریق اِرمیا، بار سنگین به شمار می‌آوردند؛ همچنین در آیات بعد. خداوند چیست؟“ بدیشان بگو، ”بارْ شمایید،#23‏:33 نسخۀ ترجمۀ یونانی هفتادتَنان. در عبری: ”کدام بار (وحی)؟“. و من شما را طرد خواهم کرد“.» این است فرمودۀ خداوند. 34«و اگر نبی یا کاهن یا کسی از قوم بگوید: ”این است بار خداوند!“، من آن شخص را با تمام اهل خانه‌اش مجازات خواهم کرد. 35هر یک از شما باید به همسایه یا برادر خود بگوید: ”خداوند چه پاسخ داده است؟“، یا ”خداوند چه گفته است؟“ 36اما ”بارِ خداوند“ را دیگر ذکر نکنید، زیرا بار، سخن هر یک از شماست، چراکه کلام خدای زنده، خداوند لشکرها، خدای ما را مخدوش ساخته‌‌اید. 37به نبی بگویید: ”خداوند تو را چه پاسخ داده است؟“ یا ”خداوند چه گفته است؟“ 38اما اگر بگویید، ”بارِ خداوند،“ خداوند چنین می‌فرماید، ”از آنجا که این سخن یعنی ’بارِ خداوند‘ را بر زبان راندید، با اینکه نزد شما فرستاده، فرمودم نگویید ’بارِ خداوند‘، 39پس به‌یقین من شما را فراموش خواهم کرد#23‏:39 در نسخۀ ترجمۀ یونانی هفتادتَنان: «بلند خواهم کرد». و از حضور خود طرد خواهم نمود،#23‏:39 یا: «و از حضور خود به دور خواهم افکند». شما و شهری را که به شما و به پدرانتان بخشیدم. 40و عارِ ابدی و رسواییِ جاودانی را که هرگز فراموش نشود، بر شما نازل خواهم کرد.“»

اکنون انتخاب شده:

اِرمیا 23: nmv

های‌لایت

به اشتراک گذاشتن

کپی

None

می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید