مزامیر 107
107
1خداوند را حمد بگویید زیرا که اونیکو است و رحمت او باقی است تا ابدالاباد. 2فدیه شدگان خداوند این را بگویند که ایشان را از دست دشمن فدیه داده است. 3وایشان را از بلدان جمع کرده، از مشرق و مغرب واز شمال و جنوب. 4در صحرا آواره شدند و دربادیهای بیطریق و شهری برای سکونت نیافتند. 5گرسنه و تشنه نیز شدند و جان ایشان در ایشان مستمند گردید. 6آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 7و ایشان را به راه مستقیم رهبری نمود، تا به شهری مسکون درآمدند. 8پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب وی با بنی آدم. 9زیرا که جان آرزومند را سیر گردانید و جان گرسنه را از چیزهای نیکو پر ساخت. 10آنانی که در تاریکی و سایه موت نشسته بودند، که درمذلت و آهن بسته شده بودند. 11زیرا به کلام خدامخالفت نمودند و به نصیحت حضرت اعلی اهانت کردند. 12و او دل ایشان را به مشقت ذلیل ساخت. بلغزیدند و مدد کنندهای نبود. 13آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریاد برآوردند وایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 14ایشان را از تاریکی و سایه موت بیرون آورد وبندهای ایشان را بگسست. 15پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم. 16زیرا که دروازه های برنجین را شکسته، وبندهای آهنین را پاره کرده است. 17احمقان بهسبب طریق شریرانه خود و بهسبب گناهان خویش، خود را ذلیل ساختند. 18جان ایشان هرقسم خوراک را مکروه داشت و به دروازه های موت نزدیک شدند. 19آنگاه در تنگی خود نزدخداوند فریاد برآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 20کلام خود را فرستاده، ایشان را شفا بخشید و ایشان را از هلاکتهای ایشان رهانید. 21پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم. 22و قربانی های تشکر را بگذرانند و اعمال وی رابه ترنم ذکر کنند. 23آنانی که در کشتیها به دریارفتند، و در آبهای کثیر شغل کردند. 24اینان کارهای خداوند را دیدند و اعمال عجیب او را درلجهها. 25او گفت پس باد تند را وزانید و امواج آن را برافراشت. 26به آسمانها بالا رفتند و به لجهها فرود شدند و جان ایشان از سخنی گداخته گردید. 27سرگردان گشته، مثل مستان افتان وخیزان شدند و عقل ایشان تمام حیران گردید. 28آنگاه در تنگی خود نزد خداوند فریادبرآوردند و ایشان را از تنگیهای ایشان رهایی بخشید. 29طوفان را به آرامی ساکت ساخت که موجهایش ساکن گردید. 30پس مسرور شدندزیرا که آسایش یافتند و ایشان را به بندر مرادایشان رسانید. 31پس خداوند را بهسبب رحمتش تشکرنمایند و بهسبب کارهای عجیب او با بنی آدم. 32و او را در مجمع قوم متعال بخوانند و درمجلس مشایخ او را تسبیح بگویند. 33او نهرها رابه بادیه مبدل کرد و چشمه های آب را به زمین تشنه. 34و زمین بارور را نیز به شوره زار، بهسبب شرارت ساکنان آن. 35بادیه را به دریاچه آب مبدل کرد و زمین خشک را به چشمه های آب. 36و گرسنگان را در آنجا ساکن ساخت تا شهری برای سکونت بنا نمودند. 37و مزرعهها کاشتند وتاکستانها غرس نمودند و حاصل غله به عمل آوردند. 38و ایشان را برکت داد تا به غایت کثیرشدند و بهایم ایشان را نگذارد کم شوند. 39و بازکم گشتند و ذلیل شدند، از ظلم و شقاوت و حزن. 40ذلت را بر روسا میریزد و ایشان را در بادیهای که راه ندارد آواره میسازد. 41اما مسکین را ازمشقتش برمی افروزد و قبیلهها را مثل گله هابرایش پیدا میکند. 42صالحان این را دیده، شادمان میشوند و تمامی شرارت دهان خود راخواهد بست. 43کیست خردمند تا بدین چیزهاتفکر نماید؟ که ایشان رحمت های خداوند راخواهند فهمید.
اکنون انتخاب شده:
مزامیر 107: POV-FAS
های‌لایت
به اشتراک گذاشتن
کپی
می خواهید نکات برجسته خود را در همه دستگاه های خود ذخیره کنید؟ برای ورودثبت نام کنید یا اگر ثبت نام کرده اید وارد شوید
2011 Elam Ministries