Southern Balochi: Hodáay Pákén Ketáb Portions

Hodáay Pákén Ketáb

رَندا، دیوانئے سجّهێن مردم پاد آتکنت و ایسّااِش پیلاتوسئے دێما برت. آییئے سرا تُهمت و بُهتام جنانا گوَشتِش: ”ما دیستگ که اے مرد، کئوما گُمراهَ کنت، رومئے کئیسَرئے سُنگ و مالیات دئیگا مَنَه و مَکَنَ کنت و گوَشیت: ’من مَسیه و بادشاه آن.‘“ پیلاتوسا جُست کرت: ”تئو یَهودیانی بادشاه ائے؟“ ایسّایا پَسّئو دات: ”تئو وت گوَشگا ائے.“
پیلاتوسا گۆن مزنێن دینی پێشوا و آ دگه مردمان گوَشت: ”من په اے مردا هچّ مئیارے نگندان.“ بله مردم وتی هبرئے سرا اۆشتاتنت و گوَشتِش: ”اے مرد، گۆن وتی تالیمان، یَهودیَهئے سجّهێن دَمگئے مردمانَ شۆرێنیت. چه جَلیلا بُنگێجی کرتگ و انّون اِدا رَستگ.“ پیلاتوسا مردمانی اے هبر که اِشکتنت، لۆٹتی بزانت، بارێن، آ چه جَلیلئے مردمان اِنت؟ وهدے سَهیگ بوت ایسّا جَلیلیے، گڑا هیرودیسئے نێمگا راهی دات، چێا که جَلیلئے هاکم، هیرودیس آ وهدا اورشَلیما اَت.

هیرودیسا ایسّا که دیست، باز وشّ بوت، چێا که دێرێن وهدے اَت که آییئے گِندگا واهگدار اَت. چه ایسّائے کرتگێن کارانی اِشکنگا رَند، نون اُمێتوار اَت که یکّ مۆجزه و اَجَبَّتێن نشانیے بگندیت. گڑا، چه ایسّایا بازێن جُست و پُرسے کرتی، بله ایسّایا هچّ پَسّئوے ندات. مزنێن دینی پێشوا و شَریَتئے زانۆگر که همۆدا اۆشتاتگ‌اَتنت، ایسّائے سرا بازێن تُهمت و بُهتام جنَگا اَتنت. هیرودیسا هم گۆن وتی سپاهیگان هۆریگا، ایسّا بےاِزّت کرت و کَلاگ گپت. رَندا، ڈئولدارێن کباهے گوَرا دات و پدا پیلاتوسئے کِرّا رئوان کرت. چه هما رۆچا، هیرودیس و پیلاتوس، بێل و سَنگت بوتنت. پێسرا، آ وت‌مان‌وت دژمن اَتنت.


پیلاتوسا، مزنێن دینی پێشوا، یَهودیانی کماش و مهلوک لۆٹتنت و گوَشتی: ”شما، اے مرد منی گوَرا آورتگ و تُهمت و بُهتام جتگ که مردمان گُمراه و یاگیَ کنت. بله چه آ جُستان که من شمئے دێما کرتگ‌اَنت، آییئے سرا شمئے جتگێن بُهتامان هچّ راستیے ندیستُن. هیرودیسا هم مئیارے ندیستگ، پمێشکا پدا مئے گوَرا راهی داتگ. اے مردا چُشێن هچّ گناه و مئیارے نکرتگ که سِزایی مَرک ببیت. گڑا، من آییا اَدَبَ دئیان و یلهَ کنان.“ بله سجّهێن مردمان کوکّار کرت و گوَشت: ”ایسّایا بکُش! باراباسا یله بدئے!“ باراباس، اورشَلیمئے شهرا، آشۆپ و هۆن کنگئے مئیارئے سرا، بندیگ کنگ بوتگ‌اَت.
پیلاتوس، ایسّائے یله دئیگا دلمانگ اَت، پمێشکا دگه یکّ رَندے آییئے بارئوا گۆن مردمان هبری کرت. بله مردم سکّ کوکّار کنگا اَتنت و گوَشتِش: ”سَلیبی کَشّ! سَلیبی کَشّ!“
پیلاتوسا، سئیمی رَندا چه آیان جُست کرت: ”چیا بارێن؟ اے مردا چِه بدێن کارے کرتگ؟ من په اِشیا هچّ چُشێن مئیارے نگندان که کۆشئے هُکما بدئیان، پمێشکا اَدَبیَ دئیان و یلهیَ کنان.“ بله مردم گۆن کوکّار وتی هبرئے سرا اۆشتاتنت و گوَشتِش: ”سَلیبی کَشّ!“ نێٹ، آیانی واهگ و کوکّار په سر رَست. پیلاتوسا آیانی واهگئے سرا هُکم دات. اے ڈئولا، آییا هما مرد که په آشۆپ پاد کنگ و هۆنئے بُهتاما بندیگ اَت و مردمان آییئے یله دئیگَ لۆٹت، آزات کرت و آیانی واهگئے سرا، په ایسّائے کۆشا هُکم دات.


وهدے ایسّایا برگا اَتنت، شَمون نامێن مردے دیستِش که کِرینیئے شهرئے مردمے اَت و دێم په شهرا پێداک اَت. سپاهیگان آ مرد گپت، سَلیب آییئے بَڈّا دات و هُجِّش کرت که ایسّائے رندا برئوت. ایسّائے رندا، بازێن مردمے رئوگا اَت و گۆن آیان رُمبے جنێن هم گۆن اَت که په ایسّائیگی گرێوان و مۆتک کنان اَتنت. ایسّایا چَکّ تَرّێنت، آیانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”او اورشَلیمئے جنکّان! په من مگرێوێت، په وت و وتی چُکّان بگرێوێت. یکّ اَنچێن وهدے کئیت که گوَشنت: ’بَهتاور اَنت آ جنێن که سَنٹ و بێرَند اَنت، هما جنێن که چُکِّش نبوتگ و چه وتی سێنَگان چُکِّش نمێچێنتگ.‘ هما وهدا، مردم کۆهان تئوارَ کننت: ’بیاێت مئے سرا بکپێت‘ و جُمپانَ گوَشنت: ’مارا پناه دئیێت.‘ وهدے آ گۆن سبزگێن درچکا چُشَ کننت، گڑا گۆن هُشکێنا چے نکننت؟“
آیان، دو رَدکارێن مردم آورت که گۆن ایسّایا هۆر، کُشگی اَتنت. وهدے هما ”کامپۆل“ نامێن جاگها رَستنت، آیان ایسّا سَلیبئے سرا دْرتک. آییئے راستێن نێمگا یکّ رَدکارے سَلیب کَشّت و چپّێن نێمگا دومی رَدکار. ایسّایا گوَشت: ”او پت! آیان پهِلّ کن، چێا که نزاننت چے کنگا اَنت.“ گڑا سپاهیگان ایسّائے پُچّ و پۆشاک کَشّتنت و په آیانی بهر کنگا شرتِش بست که بارێن کئیا رسنت.
مردم په سئیل و نِدارگا اۆشتاتگ‌اَتنت و سرۆکانی دیوانئے باسک ریشکند کنانا، گوَشگا اَتنت که ”اِشیا، آ دگه رَکّێنتنت، بله اگن مَسیه اِنت و هُدائے هما گچێن کرتگێن، نون گڑا وتا برَکّێنیت.“
سپاهیگ هم آییئے نزّیکّا شتنت و کَلاگِش گپت، تْرُپشێن شرابِش چاشێنت و گوَشتِش: ”اگن تئو یَهودیانی بادشاه ائے، گڑا وتا برَکّێن.“ ایسّائے سرئے بُرزادیا اے ڈئولێن مئیارنامگے هم لۆنج کرتگ‌اَت که: ”اے یَهودیانی بادشاه اِنت.“
چه دوێن رَدکاران که سَلیبا دْرتکگ‌اَتنت، یکّێا دژمان دئیانا گوَشت: ”تئو مَسیه نه‌ائے؟ گڑا، بیا وتا و مارا برَکّێن!“ بله دومی رَدکارا آ هکّل کرت و گوَشتی: ”زانا، ترا چه هُدایا نتُرسیت؟ ترا هم همے سِزا رسگا اِنت. مئے سِزا بَرهَکّ اِنت، چێا که مئے کرتگێن کارانی آسر اِنت. بله اے مردا هچّ مئیارے نکرتگ.“ گڑا گوَشتی: ”او ایسّا! وهدے تئو وتی بادشاهیا سر بوتئے، منی هئیالا هم بکپ.“ ایسّایا پَسّئو دات: ”ترا راستێنَ گوَشان که تئو مرۆچی منی همراهیا، بهشتا رئوئے.“


نێمرۆچئے وهد اَت. اَناگت سجّهێن مُلک تهار بوت و اے تهارۆکی تان بێگاها مَنت. چێا که رۆچئے دْرپشگ بند بوتگ‌اَت و مزنێن پرستشگاهئے پرده چه نیاما دِرت و دو نێم بوت. ایسّایا بُرزێن تئوارێا چیهال کَشّت و گوَشت: ”او پت! من وتی روه و ساها تئیی دستا دئیان.“ گۆن همے هبرا، ساهی دات.
پئوجیانی یکّ اَپسرێا اے نِدارگ دیست، هُدایی سَتا کرت و گوَشتی: ”بێشکّ که اے نێکێن مردے اَت.“ آ دگه سجّهێن مردم که په سئیلا آتکگ‌اَتنت، گۆن اے نِدارگئے گِندگا سر و سێنگ جنان و مۆتک کنانا وتی لۆگان پِر ترّتنت. هما مردم که ایسّائے پَجّارۆک اَتنت و هما جنێن که چه جَلیلا آییئے همراهیا آتکگ‌اَتنت، دور و گِستا اۆشتاتگ‌اَتنت و اے سجّهێن سرگوَستِش دیستنت.


همۆدا، ایسُّپ نامێن مردے هم گۆن اَت که تچک و پهرێزکارێن مردے اَت. بِلّی که سرۆکانی دیوانئے باسکے اَت، بله په ایسّائے مئیاریگ کنگا گۆن آیانی شئور و هبران همدل نه‌اَت. آ، یَهودیانی شهر اَریماتیائے مردمے اَت و هُدائے بادشاهیئے رَهچار و وداریگ اَت. پیلاتوسئے کِرّا شت و چه آییا ایسّائے جۆنئے برگئے اجازتی لۆٹت. ایسّائے جۆنی چه سَلیبئے سرا اێر گێتک، لیلُمێن گُدێئے تها کَپن کرت و تَلارئے تْراشتگێن کَبرێا اێر کرت که پێسرا اۆدا هچکَس کَلّ کنگ نبوتگ‌اَت. آ رۆچ، تئیاریئے رۆچ اَت و شَبَّت بُنگێج بئیگی اَت.
هما جنێن که چه جَلیلا، ایسّائے همراهیا آتکگ‌اَتنت، ایسُّپئے رَندا رئوان بوتنت و هما کبرِش دیست. آیان اے هم دیست که ایسّائے جۆن چِه پئیما کَبرا اێر دئیگ بوت. رَندا، وتی لۆگان آتکنت و وشبۆێن اَتر و رۆگنِش تئیار کرت. شَبَّتئے رۆچا، شَریَتئے رهبندئے سرا، آیان آرام کرت.

Kuuntele لوکا 23