येसु फेरि सभाघरनाइ जाइले। उछिका हात सुक्‍ल एउटो मानुस पुनि रइल। कतइ येसुन होलाइ बिस्‍राम-दिननाइ बिसेक पार्‌छइ कि बाजिके दोस लाइलाइ मान्‍छेल्‍किन येसुलाइ हेरिधर्‌लाइ रइला। येसुन हात सुक्‍ल मानुसलाइ बलल्‍ते,“आइके सेब्‍बाल्‍को अगाडि ठडाउ।” अनि येसुन होल्‍काइ बल्‌-ल्‍याक,“बिस्‍राम-दिननाइ केति गरइ ठिक आछ? मजार गरइ कि बइमजार गरइ? जिबन बाचाइ कि मारइ?” तर होल्किन केइ पुनि जबाफ बइदिला।
अनि होल्को कठोर हिर्‌दय देखिके येसु दुखित हक्‍ले र एकदम रिसाइतिन सेब्‍बाल्‍काइ हेर्‌ले। अनि येसुन ह्‍व मानुसलाइ बलल्‍ते,“तोर हात तन्‍काउ।” होइनिन हात तन्‍काइले र होक्‍र हात सद्‌दे हकिहालल्‍ते। अनि फरिसिलत सभाघरबान निस्‍किके हेरोदकराइ मान्‍छेल्‍काइ भेट्‌टाइ जाइला र येसुलाइ किनिखे मार्‌नार बाजिके सल्‍ला गर्‌ला।

ह्‍व पछि येसु चेलाल्‍कोसिन तालकर छेउनाइ जाइले र मान्‍छेल्‍को बड्‌खो भिड येसुकर पछि लाग्‍ला होलत गालिल, यहुदिया, यरुसलेम, इदुमिया, यर्‌दन लदिकर पारपट्‌यान, टुरोस र सिदोनकर वरिपोरिबान येसुन गर्‌ल अचम्‍मकर काम सुनिके मान्‍छेलत घुइँचो लागिकइ येसु हक्‍लनाइ आइला। ह्‍य देखिके मान्‍छेल्‍को भिडिन आफिलाइ जुन गेचाइदिखन बाजिके येसुन चेलाल्‍काइ एउटो लाउ ठिक पारइ लाइल्‍याक। येसुन धेराइ मान्‍छेल्‍काइ बिसेक पार्‌ल हुदान रोग लाग्लाइ सेब्‍बाल्‍किन येसुलाइ छुइकर लागि ठेलाठेल गर्‌तेला। जब भुत आत्‍मा लाग्लाइ मान्‍छेल्‍किन येसुलाइ देख्‍तेला तब येसुकर अगाडि घोप्‍टो परिके चिच्‍याइतिन बाज्‍तेला, “तुइ परमेसोरकर बेटाक हो।”
तर येसुन मुइ कुन हो बाजिके कुनुल्‍काइ जुनबल्‍खन बाजिके होल्‍काइ कडा आग्‍या दिल्‍याक।


येसु एउटो डाँरानाइ चड्‌ले, र आफिन चाइलाइ जत्‍ताल्‍काइ बालाइल्‍याक, र होलत येसु हक्‍लनाइ आइला। होलत आफिसिन हक्‍दिखन र सुसमचार सुनाइ जाइदिखन बाजिके येसुन बार जनकाइ छान्‍ल्‍यक र पेरित बल्‌-ल्‍याक। र होल्‍काइ भुत निकाल्नार अधिकार पुनि दिल्‍याक।
येसुन छान्‍ल बार जनको नाउँ हेइ हो, सिमोन, जुनलाइ येसुन पत्‍रुस नाउँ धर्‌दिल्‍ते। जब्‍दियाकर बेटाकलत याकुब र युहन्‍ना (येसुन होल्‍काइ बोअनर्‌गेस अथवा गर्‌जनकर बेटाकलत बाजिके नाउँ दिल्‍याक।) अनि अन्‍दिरियास, फिलिप, बारथोलोमाइ, मति, थोमा, अल्फायसकर बेटाक याकुब र थेदियस, सिमोन कनानि, र यहुदा इस्‍करियोत जुनिन पछि येसुलाइ धोका दिल्‍ते।


ह्‍व पछि येसु घरदिस जाइले। फेरि भिड जम्‍मा हक्‍ला, इछिसम्‍म कि येसु र होक्‍र चेलाल्‍किन खाइनार फुर्‌सदसम्‍म बइपाइला। जब येसुराइ परिवारकिन येसुकर दिमाख ठिक बइने बाजिके आने मान्‍छेल्‍किन बाज्‍ल सुन्‍ला, तब होल्किन येसुलाइ लेइ जाइला।
यरुसलेमबान आइलाइ केइ धर्‌म-गुरुल्‍किन बाज्‍ला, “होलाइ भुतको मालिक बालजिबुल लाग्‍लाछि, हेइ मालिककर सक्‍तिन हेइनिन भुतलत निकाल्छइ।”
होइहुदान येसुन धर्‌म-गुरुल्‍काइ बालाइके उखानका बल्‌-ल्‍याक,“सइतानिन सइतानलाइ किनिखे निकालइ सक्‍छइ र? कुनइ राज्‍यकर आपसनाइ फुट हक्‍छि भने ह्‍व राज्‍य टिकइ बइसकि। उन्‍खाए कुनइ घरकर आफि-आफिनाइ फाटो हकल्‍ते भने ह्‍व घर पुनि टिकइ बइसकि। इन्‍खाए सइतानिन सइतानकर बिरुद्‌दनाइ खडा हकिके फाटो आन्‍छइ भने ह्‍व टिकइ बइसक, तर होक्‍र अन्‍त्‍य आइसक्‍ल हक्‍छि।
“कुन्‍नुल्‍किन दरो मानुसकर घरनाइ पसिके होक्‍र धन लुटिकइ आनइ चाइछइ भने पइला होइनिन ह्‍व दरो मानुसलाइ बान्‍दिक। अनि मात्‍र होइनिन होक्‍र घर लुटइ सक्‍छइ।
“साँच्‍चि मुइ तोराकाइ बल्छु, मान्‍छेल्‍किन गर्‌ल सेब्‍बे पाप र परमेसोरकर-निन्‍दा छेमा हकइ सक्‍छि, तर पबित्‍र आत्‍माकर बिरुद्‌दनाइ निन्‍दा गर्‌नारलाइ कइले पुनि छेमा हक्‍नार बइने। तर ह्‍व अनन्‍त पापकर दोसि हक्‍छइ।” येसुसिन भुत आत्‍मा आछ बाजिके होल्किन बाज्‍ल हुदान येसुन होल्‍काइ इत्‍तिके बल्‍ल हो।


होइ बेला येसुकरि आमेक र भाएकलत आइपुग्‍ला, र बाइर अस्‍याइकइ येसुलाइ बालाइ पाठाइला। येसुकर वरिपोरि मान्‍छेल्‍को भिड रइला। अनि होल्किन येसुलाइ बल्‍ला, “तोरि आमेर र भाएरकिन तुइलाइ बाइर बालाइतिन आछत।”
येसुन होल्‍काइ बल्‌-ल्‍याक,“मोरि आमेक र मोर भाएकलत कुन हो?” अनि येसुन आफ्‍ने वरिपोरि चारेदिस हेर्‌तिन बाज्‍ले,“हेरो, मोरि आमेक र मोर भाएकलत हेइलत ने हो। किनारइभने जुनिन परमेसोरकर आग्‍या पालन गर्‌छइ ह्‍व ने मोर भाइ, बइनि र मोरि आमा हो।”

Kuuntele मर्‌कुस 3