Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta Лукъа 18

Jaa

Иса якъчыларына къаныгъып дуа этмекни ва гьеч ругьдан тюшмей турмакъны гьакъында бир масал айта

Сайлангъанларын, Оьзюне гече де, гюн де ялбарагъанланы Аллагь якъламай къояжакъмы? Аллагь олагъа шоссагьат кёмек этмеге алгъасамажакъмы? Сизге айтаман: О шоссагьат кёмек этежек. Амма Мен, Инсанны Уланы, гелген заманда, ер юзюнде иман табажакъманмы экен?

– Инсанлар учун имкансыз зат Аллагь учун имканлы, – дей Иса.

Кёп заманлар дуванчы ону тилевюн кютме сюймей тургъан. Сонг оьз оьзюне: «Мен Аллагьдан къоркъмасам да, адамлардан уялмасам да, бу къатын мени беззер этип тура. Дагъы да гелип мени инжитмесин учун, ону тилевюн кютейим чи», – деп ойлаша.

Гертисин сёйлеймен сизге: ким яшлар йимик Аллагьны гьакимлигини тюбюне тюшмесе, о бир заманда да шо гьакимликни тюбюне тюшмес, – дей.

Амма Иса, яшланы янына чакъырып: – Къоюгъуз, яшлар Мени яныма гелсинлер, олагъа пуршав этмегиз! Неге тюгюл, Аллагьны гьакимлиги тап яшлар йимиклер учундур.

– Сен гёрежексен! Сени иманынг къутгъарды, – дей Иса огъар.

– Не учун сен Магъа яхшы деп айтасан? Бир Аллагьдан башгъа дагъы бирев де яхшы тюгюлдюр.