Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta Luwc 24

Jaa

Tra yr oeddynt yn ymddyddan fel hyn, efe á safodd yn eu canol hwynt, ac á ddywedodd, Tangnefedd i chwi. Hwythau á gymerasant fraw ac á ofnasant, gàn ddychymygu weled o honynt ysbryd. Ac efe á ddywedodd wrthynt, Paham ych cythruddir? a phaham y mae meddyliau ammheüus yn codi yn eich calonau? Edrychwch fy nwylaw a’m traed; myfi fy hun ydyw; teimlwch fi a choeliwch; canys nid oes gàn ysbryd gnawd ac esgyrn, fel y gwelwch bod gènyf fi. Gwedi iddo ddywedyd hyn, efe á ddangosodd iddynt ei ddwylaw a’i draed. Ac a hwy eto heb gredu gàn lawenydd a syndod, efe á ddywedodd wrthynt, A oes gènych chwi yma ddim bwyd? A hwy a roddasant iddo ddarn o bysgodyn wedi ei rostio, ac o ddil mel, yr hwn á gymerodd efe, ac á’i bwytäodd yn eu gwydd hwynt. Ac efe á ddywedodd wrthynt, Dyma yr hyn à ddywedais i wrthych, tra yr oeddwn yn aros gyda chwi, bod yn raid cyflawni pob peth à ysgrifenwyd yn nghyfraith Moses, a’r proffwydi, a’r Salmau, am danaf fi. Yna yr agorodd efe eu meddyliau hwynt, fel y deallent yr ysgrythyrau; ac á ddywedodd wrthynt, Felly yr ysgrifenwyd, a felly yr oedd raid i’r Messia ddyoddef, a chyfodi oddwrth y meirw y trydydd dydd; a chyhoeddi diwygiad a maddeuant pechodau yn ei enw ef yn mhlith pob cenedl, gàn ddechreu yn Nghaersalem. Ac yr ydych chwi yn dystion o’r pethau hyn; ac wele yr wyf fi yn anfon i chwi yr hyn à addawodd fy Nhad; eithr aroswch chwi yn y ddinas hon, hyd oni wisger chwi â nerth o’r uchelder.

Ond y dydd cyntaf o’r wythnos, hwy á aethant gyda thòriad y dydd, gyda rhai ereill, at y tomawd, gàn ddwyn y peraroglau à barotoisent, ac á gawsant y maen wedi ei dreiglo ymaith oddwrth y tomawd; a gwedi iddynt fyned i fewn, ni chawsant gorff yr Arglwydd Iesu. A bu, a hwy yn petruso am y peth hyn, wele dau wr á safodd yn eu hymyl mewn gwisgoedd gorddysglaer. Wedi dychrynu o’r gwragedd, a dàl eu golygon tua’r llawr, dywedodd y rhai hyn wrthynt, Paham yr ydych yn ceisio y byw yn mysg y meirw? Nid yw ef yma, ond efe á gyfododd; cofiwch pa fodd y dywedodd wrthych, cyn iddo adael Galilea, gàn ddywedyd, Rhaid i Fab y Dyn gael ei draddodi i ddwylaw pechaduriaid, a’i groeshoelio, a’r trydydd dydd adgyfodi. Yna y cofiasant ei eiriau ef.

Yna y dywedodd efe wrthynt, O rai difeddwl a hwyrfrydig i gredu pethau à ragfynegwyd oll gàn y proffwydi! Onid oedd raid i’r Messia ddyoddef fel hyn, a felly myned i fewn iddei ogoniant? Yna gàn ddechreu gyda Moses, a myned drwy yr holl broffwydi, efe á eglurodd iddynt yr holl rànau hyny o’r ysgrythyr à berthynent iddo ef ei hun. Pan ddaethant yn agos i’r pentref lle yr oeddynt yn ymdaith iddo, efe á gymerai arno ei fod yn myned yn mhellach. Hwythau á’i cymhellasant ef, gàn ddywedyd, Aros gyda ni; canys y mae hi yn hwyrâu, a’r dydd yn darfod. Ac efe á aeth i fewn i aros gyda hwynt. Tra yr oeddynt wrth y bwrdd yn nghyd, efe á gymerodd y dorth, ac á’i bendithiodd, ac á’i tòrodd, ac á rànodd iddynt. Yna eu llygaid hwynt á agorwyd, a hwy á’i hadnabuant ef; ac efe á ddiflànodd. A hwy á ddywedasant wrth eu gilydd, Onid oedd ein calonau yn llosgi ynom, tra yr ydoedd efe yn ymddyddan â ni àr y ffordd, ac yn egluro i ni yr ysgrythyrau?

Tra yr oeddynt yn ymddyddan fel hyn, efe á safodd yn eu canol hwynt, ac á ddywedodd, Tangnefedd i chwi. Hwythau á gymerasant fraw ac á ofnasant, gàn ddychymygu weled o honynt ysbryd. Ac efe á ddywedodd wrthynt, Paham ych cythruddir? a phaham y mae meddyliau ammheüus yn codi yn eich calonau? Edrychwch fy nwylaw a’m traed; myfi fy hun ydyw; teimlwch fi a choeliwch; canys nid oes gàn ysbryd gnawd ac esgyrn, fel y gwelwch bod gènyf fi. Gwedi iddo ddywedyd hyn, efe á ddangosodd iddynt ei ddwylaw a’i draed. Ac a hwy eto heb gredu gàn lawenydd a syndod, efe á ddywedodd wrthynt, A oes gènych chwi yma ddim bwyd? A hwy a roddasant iddo ddarn o bysgodyn wedi ei rostio, ac o ddil mel, yr hwn á gymerodd efe, ac á’i bwytäodd yn eu gwydd hwynt. Ac efe á ddywedodd wrthynt, Dyma yr hyn à ddywedais i wrthych, tra yr oeddwn yn aros gyda chwi, bod yn raid cyflawni pob peth à ysgrifenwyd yn nghyfraith Moses, a’r proffwydi, a’r Salmau, am danaf fi. Yna yr agorodd efe eu meddyliau hwynt, fel y deallent yr ysgrythyrau; ac á ddywedodd wrthynt, Felly yr ysgrifenwyd, a felly yr oedd raid i’r Messia ddyoddef, a chyfodi oddwrth y meirw y trydydd dydd; a chyhoeddi diwygiad a maddeuant pechodau yn ei enw ef yn mhlith pob cenedl, gàn ddechreu yn Nghaersalem. Ac yr ydych chwi yn dystion o’r pethau hyn; ac wele yr wyf fi yn anfon i chwi yr hyn à addawodd fy Nhad; eithr aroswch chwi yn y ddinas hon, hyd oni wisger chwi â nerth o’r uchelder.

Ond y dydd cyntaf o’r wythnos, hwy á aethant gyda thòriad y dydd, gyda rhai ereill, at y tomawd, gàn ddwyn y peraroglau à barotoisent, ac á gawsant y maen wedi ei dreiglo ymaith oddwrth y tomawd; a gwedi iddynt fyned i fewn, ni chawsant gorff yr Arglwydd Iesu. A bu, a hwy yn petruso am y peth hyn, wele dau wr á safodd yn eu hymyl mewn gwisgoedd gorddysglaer. Wedi dychrynu o’r gwragedd, a dàl eu golygon tua’r llawr, dywedodd y rhai hyn wrthynt, Paham yr ydych yn ceisio y byw yn mysg y meirw? Nid yw ef yma, ond efe á gyfododd; cofiwch pa fodd y dywedodd wrthych, cyn iddo adael Galilea, gàn ddywedyd, Rhaid i Fab y Dyn gael ei draddodi i ddwylaw pechaduriaid, a’i groeshoelio, a’r trydydd dydd adgyfodi. Yna y cofiasant ei eiriau ef.