Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta От Луки 17

Jaa

Та̄хкын Иисусым пика̄: «Ныкывлютын иӷлыҳтын, ухпықилъыҳпык на̄лъҳутыста̄тын».

Ата̄сими аӷныӷми ма̄ӷраӷвинлыгның сыӷлытун пикаңатын, тагӣӷа̄тақанлъю лъпынун ма̄ӷраӷвинлыгның хўатын пимаӷми: “Қивӷукыпихтамкын сыӷлытун пӣӷа̄талъымның”, сыӷывутыпыста̄ӷьяҳқақан».

Та̄хкын ата̄сим ысҳаӷлюку на̄лъҳутылъыни, Иисусымун утыҳлъюни, игляхтулюни усюқыхка̄ Кияӷнық. Иисусым итыга̄н сивуңакун сыкылъюни нунамун игамсиқаюгвикыхка̄. Ю̄к та̄на Самарияӷмӣңуфтуқ.

Ынка̄м кылыңалюси! Сыӷлыҳқыснақуткыхпынаки югыт. Ухпықа̄лгутын сыӷлыҳқыхкан, аӷью̄ӷнакын. Ынка̄м авутыҳқылъюни сыӷлыҳқынъаниқан, сыӷывунъакын.

Та̄хкын Иисус пикақ: «Қуляңуяҳтут на̄лъҳутканка. На̄ки стаманың иңлюлгыт югыт?

Атанӷым пикӣ: «Ухпықилъылгуяқуфси горчицам пӣтутаңатун аңкалӷӣмың, уна смоковница уқфик хўатын пикуфсигу: “Акуҳтӯмаҳпык ӣклъютын, пӣсяҳта̄ кылъӣкун”, қа̄ткынъаяӷӣси».

Ынка̄м китум алңунак пыхныӷилъкумигу уңувалъыни Атаныӷмун, ифлъяяҳқақа̄. Иўырңа китум алңунак пыхтыкумигу уңувалъыни Атаныӷмун, уңувалъыңыпӣхлъықуқ.

Иисусым малихся̄ҳтыни пикӣ: «Сыӷлыҳқыстинақуткылъҳыт қӯнпың пияҳқа̄гут. Иўырңа сыӷлыӷўа̄ӷунақңӯқ та̄на сыӷлыҳқыстинақуткылӷӣ югның. Та̄м югым сыӷлыҳқыстыкагу налӣт мыкыста̄ҳа̄т ухпықиңалӷӣт хўаңамның, итагнаӷнаяҳтуқ югыт қа̄мқаҳфиклъюку уйӷахлъягмың уяқҳўакун милю̄сяқумыхтыху кылъӣмун.

Сивуңани утыӷнилъыҳқа̄н Иӷныӷан Югым, югыт кияҳта̄лъҳит таўатысяҳқа̄гут югыт кияҳтылъҳистун та̄гани аӷныӷни Ной кияҳтыңъулюку. Югыт ныӷақлъютың, мыӷақлъютың, ныңуӷутақлъютың, а̄ңггутӣқлъютың пика̄гут кынляңа Нойем ковчегымун итылъҳанун. Та̄хкын улывыҳлъягым туқуқуқақӣ қамахтыңъўа̄ӷлюки.