Suosittuja jakeita Raamatun kirjasta Lûqa 5

Jaa

Badê ke wazê xwu temam kerdî Şîmûnî ra va “Birame cayo xorîn. Seba girewtişê maseyan torranê xwu bierze awe.”

Şîmûnî cewab da va: “Ya Seyda, emşo-mişo ma zaf lebityayî la ma tu çiyêk nêgirewt. Feqet ez do vatişê to bikerî û torran bierzî awe.” Masegêran wina kerd û hende maseyî girewtî ke tay mend torrê înan bidirîyê.

Îsa zî şiyêne cayêko tenha û duayî kerdêne.

Ez ameya ke bi gunekaran tewbe bidî kerdiş, neke bi salihan.”

Gama ke Şîmûn Petrûsî û hevalanê xwu dî çiqas zaf maseyî girewtê, ecêb mendî. Enê ser o Şîmûn Petrûs kol bi çokanê Îsayî û va: “Wayirê mi, mi ra dûrî vindere! Ez merdimêko gunekar a!”

Îsayî wina cewab da înan: “Weşî muhtacê hekîmî nîyê, nêweşî muhtac ê.

Masegêran qayixê xwu antî qerax; fek her çî ra verada û Îsayî dima şiyî.

Îsa gama ke yew şaristan de bi, raştê yew merdimî ame ke her cayê ci cuzamî girewto. Mêrikî gama ke Îsa dî, kol bi linganê ci û bi lavey va “Ey Wayirê ma, eger ti biwazê, ti eşkenê bi dayişê şîfa mi pak bikerê.” Îsayî destê xwu derg kerd, sawit mêrikî ra. Senî ke va “Ez wazena. Şîfa bivîne!” Mêrikî de cuzam ra eser nêmend.

Labelê xeberê derheqê Îsayî de hîna zaf vila bîyî. Zaf merdimî seba ke goşdarîya Ey bikerê û şîfa bivînê qefle bi qefle ameyne.