פסוקים פופולריים מ- یوهَنّا 6

שתף

ایسّایا گوَشت: ”زِندئے نان من آن. هرکَس که منی کِرّا کئیت، هچبر شُدیگَ نبیت. هرکَس که منی سرا باوَرَ کنت، هچبر تُنّیگَ نبیت.

روه اِنت که زِندَ دنت، هَڈّ و گۆشتا پائِدگے نێست. اے هبر که من گۆن شما کرتنت، روه و زِند اَنت.

بله په اے زئوال بئیۆکێن وراکا جُهد مکنێت، په هما وراکا جُهد بکنێت که اَبدمانێن زِندَ بَکشیت، په هما وراکا که انسانئے چُکّ شمارا دنتی. چێا که هُداێن پتا آییئے سرا وتی رَزامندیئے مُهر جتگ.“

چێا که منی پتئے واهگ همِش اِنت که هرکَس که چُکّئے نێمگا دلگۆشَ کنت و آییئے سرا ایمانَ کاریت، اَبدمانێن زِندئے واهند ببیت و من آ مردما آهِرتئے رۆچا زندگَ کنان.“

ایسّایا پَسّئو دات: ”آ کارا که هُدا چه شما لۆٹیت، آ کار اِش اِنت: هما کَسئے سرا ایمان بیارێت که هُدایا راه داتگ.“

آ سجّهێنان که پت منا دنت، آ منی کِرّا کاینت. هرکَس که منی کِرّا کئیت، من آییا هِچبر چه وت دورَ نکنان.

شَمون‌پِتْرُسا پَسّئو دات: ”او هُداوند! کئیی کِرّا برئوێن؟ اَبدمانێن زِندئے گال و هبر تئیی کِرّا اَنت و

من هما زِند بَکشۆکێن نان آن که چه آسمانا اێر آتکگ. هرکَس که اے نانا بوارت، تان اَبد زندگَ مانیت. اے نانا که منَ دئیان، منی جندئے جسم و جان اِنت که په جهانئے مردمانی زِندا نَدریَ کنان.“

کَسّ تان هما وهدا منی کِرّا آتکَ نکنت که پت، بزان منی دێم دئیۆک آییا منی نێمگا مئیاریت. هرکَس که کئیت، من آییا آهِرتئے رۆچا زندگَ کنان.

چێا که هُدائے نان هما اِنت که چه آسمانا اێرَ کئیت و جهانا زندَ دنت.“

زندئے نان من آن.

ایسّایا نگن زرتنت، هُدائے شُگری گپت و نِشتگێن مردمانی سرا بهری کرتنت، ماهیگ هم اَنچُش. هرکَسا همینچُک که لۆٹت، داتی. وهدے سجّهێنان سێر کرت، گۆن مُریدان گوَشتی: ”سر آتکگێن ٹُکّران بچِنێت و یکجاه کنێت که زئوال مبنت.“

وهدے کِساس پنچ تان شَش کیلومیتر هۆلیگ جنانا دێما شتنت، ایسّااِش دیست که آپئے سرا گام جنان، دێم په بۆجیگا پێداک اِنت. تُرسِتِش. بله ایسّایا گوَشت: ”متُرسێت، اے من آن.“