פסוקים פופולריים מ- Lúcás 6

שתף

Tugaiḋ uaiḃ, agus taḃarfar daoiḃ: tóṁas maiṫ, díngṫe, croiṫte, cruaċta, iseaḋ ċuirfid siad i nḃúr n-uċt ċúġaiḃ. Óir mar a ṫóṁaisfiḋ siḃ uaiḃ iseaḋ a tóṁasfar ċúġaiḃ ṫar n-ais.

Tugann an deaġ-ḋuine an deaġ-níḋ amaċ a’ deaġ-stór a ċroiḋe féin; agus tugann an droċ-ḋuine an droċ-níḋ amaċ a’ droċ-stór a ċroiḋe; óir a’ flúirse an ċroiḋe is eaḋ do laḃrann an béal.

Aċ deiniḋ-se gráḋ ṫaḃairt d’ḃúr naṁaid; deiniḋ maiṫ, agus tugaiḋ iasaċt uaiḃ, gan súil le níḋ ḋ’á ḃárr, agus beiḋ ḃúr luaċt saoṫair líonṁar, agus beiḋ siḃ i nḃúr gclainn ag Dia na glóire; óir bíonn sé féin go maiṫ do ḋaoine ná gaḃann a ḃuiḋeaċas leis, agus do ḋroċ-ḋaoine.

Ḃíḋiḋ, d’á ḃríġ sin, atruaġaċ fé mar atá ḃúr n-Aṫair atruaġaċ.

Ná tugaiḋ breiṫ, agus ní taḃarfar breiṫ oraiḃ; ná daoraiḋ, agus ní daorfar siḃ; maiṫiḋ, agus maiṫfar daoiḃ.

Aċ deirim liḃ-se atá ag éisteaċt liom: Tugaiḋ gráḋ d’ḃúr naṁaid, deiniḋ maiṫ do’n ṁuintir a ṫaḃarfaiḋ fuaṫ daoiḃ. Tugaiḋ beannaċt do’n ṁuintir a ṫaḃarfaiḋ mallaċt daoiḃ, agus deiniḋ guiḋe ar an muintir a ḋéanfaiḋ tromaiḋeaċt oraiḃ.

Agus fé mar ba ṁaiṫ liḃ a ḋéanfaḋ daoine liḃ deiniḋ-se leó.

Agus an t-é a ḃuailfiḋ ṫu ar leacain leat, iompuiġ ċuige an leaca eile; agus má ḃeireann duine do ḃrat uait, leig leis do ċasóg ċóṁ maiṫ. Gaċ aoinne a ḋ’iarrfaiḋ rud ort, taḃair dó é; agus má ḃeireann duine do ċuid uait ná h-éiliṁ ṫar n-ais air é.

Óir ní’l crann fóġanta a ṫugann droċ-ṫoraḋ uaiḋ, ná droċ-ċrann a ṫugann toraḋ fóġanta uaiḋ.

Mar aiṫniġtear gaċ crann as a ṫoraḋ. Óir ní bailiġtear fígí de sgeaċaiḃ ná caora fíneaṁna de ḋriseaċ.