Malagasy - Interconfessional Version (NT) Drama

Dikanteny Iombonana Eto Madagasikara © Malagasy Bible Society, 2004.

Ny andro alahady, vao maraina mangiran-dratsy, dia lasa ireo vehivavy nankany amin’ny fasana nitondra ny zava-manitra efa voaomany. Tazany ilay vatobe fa voakodia lavitry ny vavafasana; nefa nony niditra izy ireo, dia tsy nahita ny vatan’i Jesoa Tompo. Raha mbola very hevitra ny amin’izany teo ireto vehivavy, dia indreo nisy roa lahy nanao fitafiana manelatrelatra niseho taminy. Natahotra mafy ireto vehivavy ka nitanondrika, fa hoy izy roa lahy taminy:
–Nahoana no atỳ amin’ny toeran’ny maty no itadiavanareo ny velona? Tsy eto Izy, fa efa nitsangana velona. Tsarovy ny voalazany taminareo, fony Izy mbola tany Galilea, hoe: «Ny Zanak’olona tsy maintsy hatolotra eo an-tanan’ny mpanota ka hohomboana amin’ny hazofijaliana; nefa hitsangana velona amin’ny andro fahatelo.»
Izay ireto vehivavy vao nahatsiaro ny tenin’i Jesoa, ka niverina avy tany amin’ny fasana ary nitantara izany rehetra izany tamin’ny 11 lahy sy ny namany rehetra: ireo vehivavy ireo dia i Maria avy any Magdalà sy i Jôhanina ary koa i Maria renin’i Jakôba; ireo vehivavy niaraka tamin’izy telo vavy dia samy nilaza izany koa tamin’ny apôstôly. Saingy noheverin’ny apôstôly ho arirarira foana ny tenin’izy rehetra ka tsy ninoany. Fa nitsangana kosa i Petera, nihazakazaka nankany amin’ny fasana, niondrika nijery ka tsy nahita afa-tsy ny tapa-damba namehezana ny vatan’i Jesoa, ary lasa nody sady sanganehana tokoa tamin’ny zava-nitranga.


Iny andro alahady iny ihany, dia nisy mpianatra roa lahy nankany amin’ny tanàna kely atao hoe Emaosy, tokony ho 11 kilaometatra avy ao Jerosalema. Ary teny an-dalana izy roa lahy dia niresaka ireny zava-nitranga rehetra ireny. Raha mbola niresaka sy niady hevitra iny izy roa lahy, dia intỳ i Jesoa nanatona niara-dalana taminy; saingy voasakana tsy hahafantatra Azy ny mason’ireto mpianatra. Dia hoy i Jesoa taminy:
–Inona izao iadianareo hevitra etỳ an-dalana izao?
Dia niato kely izy roa lahy sady maloka endrika erỳ. Ary namaly Azy ny anankiray atao hoe Kleôpasy ka nanao hoe:
–Ianao irery ve no vahiny mandalo eto Jerosalema tsy mahalala ny zava-nitranga tao, tato ho ato?
Dia hoy i Jesoa taminy:
–Zavatra inona moa izany?
Ka novalian’izy roa lahy hoe:
–Ny amin’i Jesoa avy any Nazareta, Izay mpaminany mahery tamin’ny asany sy tamin’ny teniny teo anatrehan’Andriamanitra sy ny vahoaka manontolo; kanjo natolotry ny lohandoha-mpisorona sy ny manampahefana eto amintsika mba hohelohina ho faty ary nasainy nohomboana tamin’ny hazofijaliana. Nanantena izahay fa Izy no Ilay hanavotra an’i Israely, ary tsy izany ihany fa androany izao no andro fahatelo hatramin’ny nitrangan’izany. Nisy ihany anefa vehivavy sasany namanay nahasanganehana anay fatratra: tany amin’ny fasana vao maraina be ry zareo, saingy tsy nahita ny vatan’i Jesoa, ary niverina nitantara taminay fa nisehoan’ny anjely anankiroa, ka ireo anjely, hono, nilaza fa velona Izy. Dia nisy tamin’ny lehilahy namanay mba nankany amin’ny fasana ka nahita araka ny filazan’ireo vehivavy, fa Izy tsy hitany.
Dia hoy i Jesoa tamin’izy roa lahy:
–Olona votsa saina ianareo ary ela vao mino izay rehetra voalazan’ny mpaminany! Moa tsy tokony ho niaritra izany ve ny Mesia, alohan’ny hidirany any amin’ny voninahiny?
Dia nohazavain’i Jesoa tamin’ireto mpianatra ny momba Azy ao amin’ny Soratra Masina manontolo, nanomboka tamin’ny bokin’i Mosesy ka nitohy tamin’ny bokin’ny mpaminany rehetra.
Nony injay izy telo mianaka efa akaiky ny tanàna halehan’ireto mpianatra roa lahy, dia mody nanohy ny diany hatrany i Jesoa, fa notazonin’ireo nataony hoe:
–Mijanòna re miaraka aminay, fa efa hariva izao ary efa mandrorona ny andro!
Dia niantrano Izy ka niara-nijanona taminy. Raha nipetraka hiara-misakafo iny izy telo mianaka, dia nandray ny mofo i Jesoa; ary nisaorany an’Andriamanitra izany ka nozarainy sy nomeny azy roa lahy. Izay vao nisokatra ny mason’ireto mpianatra, ka nahafantatra Azy; fa i Jesoa kosa nanjary tsy hitany intsony. Dia nifampilaza izy roa lahy hoe:
–Tsy nirehidrehitra ve ny fontsika tamin’Izy niresaka tamintsika teny an-dalana sy nivaofy ny Soratra Masina?
Teo no ho eo ihany, dia niainga niverina nankany Jerosalema izy roa lahy ka nahita ny 11 lahy sy ny namany tafavory nilaza hoe:
–Efa nitsangana velona tokoa ny Tompo, ary efa niseho tamin’i Simôna!
Izy roa lahy koa mba nitantara ny zava-niseho teny an-dalana sy ny nahafantarany an’i Jesoa fony Izy nizara ny mofo.


Raha mbola miresaka nilaza izany izy roa lahy, dia nijoro teo afovoan’izy rehetra i Jesoa ka nanao taminy hoe:
–Ho ao aminareo anie ny fiadanana!
Taitra sady natahotra izy rehetra satria noheveriny ho matoatoa no hitany. Fa hoy i Jesoa taminy:
–Nahoana no mitebiteby ianareo ary nahoana no misalasala ao am-ponareo? Jereo ny tanako sy ny tongotro fa Izaho mihitsy ity. Kasiho Aho ka jereo, fa ny matoatoa tsy mba manana nofo aman-taolana, tahaka ny ahitanareo Ahy izao.
Avy niteny izany Izy, dia nasehony azy rehetra ny tanany sy ny tongony. Mbola tsy nino ihany anefa ireto mpianatra satria faly loatra sady gaga, ka hoy i Jesoa taminy:
–Misy zavatra azo hanina ve eto aminareo?
Dia norosoana tapa-trondro natono Izy, ka nandray sy nihinana teo anatrehan’ny mpianany. Avy eo i Jesoa dia nilaza taminy hoe:
–Izao no efa nambarako taminareo fony Izaho mbola teo aminareo: tsy maintsy tanteraka izay rehetra voalazan’ny Soratra Masina momba Ahy ao amin’ny lalànan’i Mosesy sy ny bokin’ny mpaminany ary ny salamo.
Tamin’izay dia nosokafan’i Jesoa ny sain’ireo mpianatra mba hahafantatra ny Soratra Masina, sady hoy Izy taminy:
–Izao no voalazan’ny Soratra Masina: tsy maintsy hijaly ny Mesia, nefa tsy maintsy hitsangana velona avy any amin’ny maty, amin’ny andro fahatelo; ary ny anarany no tsy maintsy hotorîna hatao antso avo amin’ny firenen-drehetra miantomboka eto Jerosalema, mba hanainga ny olona hiala amin’ny toetra ratsiny sy handray famelan-keloka.
Ianareo no vavolombelona hanambara izany! Indro hirahiko ho eo aminareo Ilay nampanantenain’ny Raiko; ianareo kosa mitoera eto an-tanàna mandra-pahahenika anareo ny hery avy any ambony.


Dia nentin’i Jesoa ivelan’ny tanàna hatrany akaikin’i Betania ireo mpianany, ary nasandrany ny tanany hitso-drano azy rehetra. Raha mbola nitsodrano Izy, dia nisaraka taminy sy nakarina ho any an-danitra. Ireto mpianany kosa, rehefa nitsaoka Azy, dia niverina tany Jerosalema tamin-kafaliana lehibe, ary tsy tapaka nankalaza an’Andriamanitra tao an-kianjan’ny tempoly.

सुनें - Lioka 24