Népszerű bibliai igeversek innen: Genesis 22

Megosztás

Ac Abraham a alwodd henw y lle hwnnw, ’r Arglwydd a wêl, am hynny y dywedir heddyw yn y mynydd y gwelir yr Arglwydd.

Yna y dywedodd [Duw] cymmer yr awran dy fâb yr hwn a hoffaist sef dy unic Isaac, a dos rhagot i dîr Moriah, ac offrymma ef yno yn boeth offrwm ar vn o’r mynyddoedd yr hwn a ddywedwyf wrthit.

Ac efe a ddywedodd nac estyn di dy law ar y llangc, ac na wna ddim iddo, o herwydd gwn weithian i ti ofni Duw, gan nad atteliaist dy unic fab oddi wrthif i.

Ac Abraham a ddywedodd, Duw a edrych iddo ei hun am oen y poeth affrwm, felly ’r aethant ill dau yng-hyd

Mai gan fendithio i’th fendithiaf, a chan amlhau’r amlhaf dy hâd, fel sêr y nefoedd, ac fel y tywod yr hwn [sydd] ar lann y môr: a’th hâd a feddianna borth ei elynion. Ac yn dy hâd ti y bendithîr holl genhedloedd y ddaiar: o achos gwrando o honot ar fy llais i.

Ac wedi y petheu hyn y bu i Dduw brofi Abraham, a dywedyd wrtho, Abraham: yntef a ddywedodd wele fi.

Ac angel yr Arglwydd a alwodd arno ef o’r nefoedd, ac a ddywedodd, Abraham, Abraham: yntef a ddywedodd weli fi.

Ac angel yr Arglwydd a alwodd ar Abraham yr ail waith o’r nefoedd: Ac a ddywedodd i mi fy hun y tyngais medd yr Arglwydd, o herwydd gwneuthur o honot y peth hyn, ac nad attaliaist dy unic fâb

Ac a ddaethant i’r lle’r hwn a ddywedase Duw wrtho ef, ac yno ’r adailadodd Abraham allor, ac a osododd y coed mewn trefn, ac a rwymodd Isaac ei fâb, ac ai gosododd ef ar yr allor ar uchaf y coed.