Népszerű bibliai igeversek innen: Лк 18

Megosztás

Нойыде эре кумалаш кӱлмӧ нерген Иисус тунемшыж-влаклан туштен каласкален

Кеч вучыкта гынат, йӱдшӧ-кечыже полышым йодын сӧрвалыше, ойырен налме еҥже-влакым Юмо арален ок нал мо? Тыланда ойлем: Тудо нуным вашке арален налеш. Но, толмекыже, Айдеме Эрге мланде ӱмбалне ӱшанымашым муэш мо?»

Иисус вашештен: «Мом айдеме ыштен огеш керт, Юмо кертеш».

Но тудыжо кужу жап нимом ынеж ыште улмаш, а вара шкаланже шке каласен: ”Мый Юмо дечат ом лӱд, еҥ дечат ом вожыл гынат, тиде ӱдырамашым арален налам, вет тудо мылам ласкалыкым ок пу. Уке гын, тышке коштмыж дене мыйым нойыктара”».

Тыланда чынак ойлем: кӧ Юмын Кугыжанышым йоча семын порын ок вашлий, тудо тушко пурен ок керт».

но Иисус йоча-влакым Шкеж деке ӱжын каласен: «Йоча-влакым Мый декем пуртыза, нуным ида чаре, вет Юмын Кугыжаныш – нунын гай еҥ-влакын.

Иисус тудлан каласен: «Шинчат почылтшо! Тыйым ӱшанымашет утарен».

Иисус йодын: «Молан тый Мыйым поро манат? Юмо деч моло нигӧ поро огыл.