Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Лука 14-ից

Կիսվել

«Эгер Мага иерип, ама оьзининъ атасын, анасын, пишесин, балаларын, ага-инилерин, аьпте-карындасларын эм ога да косып яшавын Меннен бек баалырак коьрсе, ол Меним соктам болалмайды.

Ким оьзи оьлеек кашын алып ызымнан келмесе, сол Меним соктам болалмайды.

Оьзин-оьзи коьтеруьвши аьр ким тоьменленеек, а оьзин-оьзи тоьменлетуьвши коьтерилеек».

Сизге де солай, аьр кайсынъыз оьзинъиздинъ буьтин болган затынъыздан бас кешпеген Меним соктам болалмайды.

Неге десе, айтпага, сизден ким эсе де бирев кала салмага суьйсе, онынъ курылысын битирмеге не шаклы акша керек болаягын алды ман олтырып санамаспа? Эгер ол туьбин калап, курылысын кутылмага аьли болмаса, сонда оны коьргенлердинъ баьриси де: „Сол аьдем салып баслады, ама битиралмады“, – деп куьлееклер.

Сога коьре ас эткенде ярлыларды, сакатларды, аксакларды, сокырларды шакыр. Сен сонда наьсипли боларсынъ, неге десенъ олар ийгиликти кайтаралмаяклар. Туврашыл аьдемлер тирилгенде савга аларсынъ».

Туз – яхшы зат, ама ол оьзининъ даьмин йойтса, оны не мен тузлы этпеге болаяк? Ол ерге коклыкка да яраяк тувыл, оны таслап коядылар. Тынъламага кулагы болган эситсин!» – деди.