Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Лука 17-ից

Կիսվել

Ога да: «Тур да бар, сенинъ иманынъ сени сав этти», – дегенди айтты.

Эгер дейим ол куьнине ети кере сага карсы болып куьнага кирсе, ети кере: „куьнагаан – оькинемен“, – деп келсе, оны кешир».

Олардынъ бириси, оьзининъ савартылганын коьргенлей, кери кайтты эм куьшли давысы ман Аллады данъклап баслады. Ол Исадынъ аягына йыгылды, Ога сав бол деди. Бу аьдем – самарияшы эди.

Сонынъ уьшин сак болынъыз! Эгер (иман) кардашынъыз куьнага туьсетаган болса, ога айыбын айтынъыз, а эгер тевбеге келип оькинсе, оны кеширинъиз.

Сонда Иса: «Аьше, тазаланганлар онав тувылма эди? Тогызы ша кайдады?

«Эгер сизинъ шуьшитки буьртиги кадер иманынъыз болса, сиз бу ынжыр терегине: „Муннан тамырынъ ман сувырылып алынып, оьзинъди денъизге олтырт“, – десенъиз, ол сизге бойсынар», – деди Раббий.

Ким оьзининъ яшавын куткарувга шалысса, сол оны йойтар; а ким яшавын йойтса, сол оны саклар.

Иса Оьзининъ сокталарына булай айтты: «Аьдемлерди йолдан тайдыратаган затлар келмей калмаяк, ама бу затларды болдырганга кайгы! Бирев бу кишкейлердинъ бирин йолдан тайдырганнан эсе, мойнына туьйирмен тасы тагылып, денъизге тасланса, ога яхшырак болар эди.

Нухтынъ куьнлеринде калай болган болса, Аьдем Улы куьнлеринде де солай ок болаяк. Нух кемеге минген куьнге дейим аьдемлер ашадылар, иштилер, хатын алып, киевге бардылар. Сонъ сав дуныяды сув алып, баьрисин де аьлек этти.