Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Lukéstar 17-ից

Կիսվել

Akalkéske‐da phenél: Uxtí, thai dža‐tuke. Sastjardjás tut to pakjoibé.

Jekhé dieséste éfta drom túke besexá te kerél, amí éfta drom‐dani t’irínel‐pes túke, te phenél: pišmáni sinjóm, bašladín‐ta les.

Amí isí dek dženó maškár len, sar po sastipé dikhél, irínel‐pes, baré vikimása e Devlés ašarél. Perél pe móste léske ándo piŗé, blagodarínel‐pes. Ov‐da sas jek Samaritános.

Dikhén‐ta tumén lačés. Te kerél túke bezexá to phral, ladžáv‐ta les, amí t’oovél pišmáni, prostín‐ta les.

Vakerél o Ísus: Ne‐li ulé o deš manúš sasté? Káte si o énja?

Phenél o Góspodos: Te sas‐bi tuménge pakjoibé sar adavká kotoroŗó xardálos, aští vakerénas‐bi akalké černitsáke (dutjáke): uxtjáv tut, čhif tut othár, dža, thov tut ándo denízi, othé ta te bárjos, — kakerél so tumé mangen.

Savó manúš kerél ta t’ ikerél po džiipé, adavká kanašavél, savó manúš kanašavél, ov‐da ka‐ikerél.

Pe amalénge phenél o Ísus: Mútlak k’oovén sŭbláznja, amí bibáxt odolkéske, kástar ovén. Léske pó‐lačés sas‐bi, te thovénas‐bi jek asjavéskoro baŗ léske turjál i men, ta te čhivén les ándo derjáv (denízi), amí te na sŭblaznínel oví jekhés katár adalké čhavén.

Sar uló e Nojáskere zamanjéste, čoká k’ovél ándo zamáni kána e Manušéskoro Čhavó avél. Xalé, pilé, prandendé, dži ko diés kána dinjás o Nójas ándo beró (korábi) thai aló o baró paní, merén sáoŗe andé léste.