Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ لوقا 11-ից

Կիսվել

اِسّا اگه شِما با تموم بدذاتی دوننی که باید شه وَچه‌ها ره خاره هدیه حادین، چَنده ویشتِر شِمه پی‌یِر خِدا شه روح قدوس ره به هرکی وِنجه بخواهه عطا کانده.»

«پس شما ره گامبه، خداجه بخواهین که شِما ره هادا وونه بَگِردین که پِدا کاننی؛ در بزِنین که دَر شِمِسته واز وونه.

اینِسّه که هرکی بخواهه، به‌دست یاننه؛ و هرکی بَگِرده، پدا کانده؛ و هرکی دَر بَزِنه، در وِنِسته واز وونه.

ویشونه بائوته، «وقتی دِعا کاننی بایرین: «‹ای پی‌یِر که آسمون دِله دَری ته نوم مقدس بوئه، پادشاهی ته بی‌یِه.

گناهون ما رِه ببخش، اینِسّه که اما هِم تموم اونایی رِه که به اما گِناه کانه بَخشِمبی. و اما رِه در آزمایش نیار.›»

نون روزانۀ ما رِه هر روز به اما عطا هاکان.

ته چش ته چراغ بدن هَسّه. اگه ته چش سالم بوئه تِمومِ ته وجودِ روشن وونه. اما اگه ته چش نوینه تِمومِ ته وجودِ رِه تاریکی گِننه.

عیسی ادامه هاداهه و بائوته، «هیچکس چراغ رِه روشن نَکانده تا اون رِه پنهون هاکانه یا زیر کاسه‌ای بییِله، بلکه چراغ رِه یِننه چراغدون دِله تا هر کی دِله اِنه وِنه نور رِه بَوینه.