Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ لوقا 3-ից

Կիսվել

اون زِمان که همۀ مردِم تعمید گِتِنه، عیسی هِم تعمید بَییته. در همون موقع که وِه دِعا کارده، آسمون واز بَییه و روحِ خِدا اَتّا کَوتِر واری وِنه سر هِنیشته و صدایی آسمون جه بی‌یَموهه که گاته: «ته هسّی مه جانِ ریکا و مِن ته جه راضی هسِّمه.»

جِواب یحیی به همۀ ویشون این بی‌یِه: «مِن شِما ره با اوو تعمید دِمبه، امّا اَتّا نَفِر مِجه گَتتِر اِنه که مِن لیاقِت نِدارِمبه حتی وِنه بند کُش ره واز هاکانِم. وِه شِما ره با روحِ خِدا و تَش تعمید دِنه.

پس اون میوه‌هایی که لایقِ توبه هسّه، بیارین و شه پَلی نایرین که: ‹اَمه پی‌یِر ابراهیم هسّه، پس اِما نجات ره داریمبی›. اینِسّه که شِما ره گامبه، که خِدا قادر هسّه این سنگا جه وَچه‌هایی ابراهیمِسّه دِرِست هاکانه.

الان تیشه بر ریشۀ دارها بَزوهه بَییه. هر داری که خارِ میوه نده، بَوریه وونه و تَشه دِله دَشِنیه وونه.»

در این باره در کتابِ اِشعیایِ نبی بی‌یَموهه که: «صدایِ اون کس که بیابونِ دِله داد کَشِنه که راه ره خِداوند وِسّه آماده هاکانین! مسیرِ وِره هِموار بسازین! همۀ دره‌ها پِر، و همۀ کوهها و تپه‌ها پست وونه راههایِ کج راست و مسیرهایِ ناهِموار هِموار وونه. اون لحظه تِموم مردِم نجات خِدا ره وینّه.»