Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Ioan 10-ից

Կիսվել

Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, Yr hwn nid yw yn myned i fewn drwy y drws i gorlan y defaid, ond yn dringo dros y mur, lleidr ac ysbeiliwr yw. Y mae y bugail yn wastad yn myned i fewn drwy y drws. Iddo ef y mae y drysawr yn agoryd, ac y mae y defaid yn gwrandaw àr ei lais ef. Y mae efe yn galw ei ddefaid ei hun erbyn eu henwau, ac yn eu harwain hwynt allan. A gwedi iddo ỳru allan ei ddefaid, y mae efe yn myned o’u blaen hwynt, a hwythau á’i canlynant ef, am eu bod yn adnabod ei lais ef. Y dyeithr nis canlynant, eithr ffoant oddwrtho, am nad adwaenant lais dyeithriaid. Y gyffelybiaeth hon á gyfeiriodd Iesu atynt, ond nid oeddynt hwy yn amgyffred beth yr oedd efe yn ei ddywedyd. Am hyny efe á chwanegodd, Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, Myfi yw drws y gorlan. Cynnifer oll ag á ddaethant o’m blaen i, lladron ac ysbeilwyr oeddynt; ond y defaid nid ufyddâasant iddynt. Myfi yw y drws: y sawl á ant i fewn trwof fi, á fyddant ddiogel: hwy á ant i fewn ac allan, ac á gant borfa. Nid yw y lleidr yn dyfod ond i ladrata, i ladd, ac i ddystrywio. Myfi á ddaethym fel y caent fywyd, ac y caent ef yn helaeth.

Myfi yw y bugail da. Y bugail da sydd yn rhoddi ei einioes dros y defaid. Y gwas cyflog, yr hwn nid yw y bugail, a’r hwn nid yw y defaid yn eiddo iddo, pan welo y blaidd yn dyfod, á edy y defaid, ac á ffy; a’r blaidd á’u hysglyfia hwynt, ac á wasgara y ddëadell. Y mae y gwas cyflog yn ffoi, oblegid mai gwas cyflog yw, a nad oes ofal arno am y defaid. Myfi yw y bugail da. A mi á adwaen yr eiddof, ac á adwaenir ganddynt; (fel yr edwyn y Tad fi, ac yr adwaen innau y Tad;) ac yr ydwyf yn rhoddi fy einioes dros y defaid. Defaid ereill sy genyf, y rhai nid ynt o’r gorlan hon. Y rhai hyny hefyd sy raid i mi eu cyrchu; a hwy á wrandawant àr fy llais i; a bydd un ddëadell, un bugail. Am hyn y mae y Tad yn fy ngharu i, am fy mod i yn dodi fy einioes, fel y cymerwyf hi drachefn. Nid oes neb yn ei dwyn oddarnaf; ond myfi sydd yn ei rhoddi o honof fy hun. Y mae genyf awdurdod iddei rhoddi, ac y mae genyf awdurdod iddei chymeryd drachefn. Y gorchymyn hwn á dderbyniais i gàn fy Nhad.

Gwedi hyny, pan oeddynt yn cadw gwyl y cysegriad, yn Nghaersalem, a hi yn auaf; fel yr oedd Iesu yn rhodio yn y deml, yn mhorth Solomon, yr Iuddewon, wedi dyfod o’i amgylch ef, á ddywedasant wrtho, Pa hyd y cedwi di ni mewn petrusdod? Os tydi yw y Messia, dywed i ni yn eglur. Iesu á atebodd, Mi á ddywedais i chwi; ond ni chredasoch. Y gweithredoedd yr wyf fi yn eu gwneuthur yn enw fy Nhad, á dystiolaethant am danaf fi. Ond chwi nid ydych yn credu, am nad ydych o’m defaid i. Y mae fy nefaid i, fel y dywedais wrthych, yn gwrandaw àr fy llais i; mi á’u hadwaen hwynt, a hwy á’m canlynant i. Heblaw hyny, yr wyf fi yn rhoddi iddynt fywyd tragwyddol; a ni ddwg neb hwynt allan o’m llaw i. Fy Nhad, yr hwn á’u rhoddes hwynt i mi, sy fwy na phawb; a nis gall neb eu dwyn hwynt allan o law fy Nhad i. Myfi a’r Tad un ydym.

Gwedi hyny, pan oeddynt yn cadw gwyl y cysegriad, yn Nghaersalem, a hi yn auaf; fel yr oedd Iesu yn rhodio yn y deml, yn mhorth Solomon, yr Iuddewon, wedi dyfod o’i amgylch ef, á ddywedasant wrtho, Pa hyd y cedwi di ni mewn petrusdod? Os tydi yw y Messia, dywed i ni yn eglur. Iesu á atebodd, Mi á ddywedais i chwi; ond ni chredasoch. Y gweithredoedd yr wyf fi yn eu gwneuthur yn enw fy Nhad, á dystiolaethant am danaf fi. Ond chwi nid ydych yn credu, am nad ydych o’m defaid i. Y mae fy nefaid i, fel y dywedais wrthych, yn gwrandaw àr fy llais i; mi á’u hadwaen hwynt, a hwy á’m canlynant i. Heblaw hyny, yr wyf fi yn rhoddi iddynt fywyd tragwyddol; a ni ddwg neb hwynt allan o’m llaw i. Fy Nhad, yr hwn á’u rhoddes hwynt i mi, sy fwy na phawb; a nis gall neb eu dwyn hwynt allan o law fy Nhad i. Myfi a’r Tad un ydym.

Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, Yr hwn nid yw yn myned i fewn drwy y drws i gorlan y defaid, ond yn dringo dros y mur, lleidr ac ysbeiliwr yw. Y mae y bugail yn wastad yn myned i fewn drwy y drws. Iddo ef y mae y drysawr yn agoryd, ac y mae y defaid yn gwrandaw àr ei lais ef. Y mae efe yn galw ei ddefaid ei hun erbyn eu henwau, ac yn eu harwain hwynt allan. A gwedi iddo ỳru allan ei ddefaid, y mae efe yn myned o’u blaen hwynt, a hwythau á’i canlynant ef, am eu bod yn adnabod ei lais ef. Y dyeithr nis canlynant, eithr ffoant oddwrtho, am nad adwaenant lais dyeithriaid. Y gyffelybiaeth hon á gyfeiriodd Iesu atynt, ond nid oeddynt hwy yn amgyffred beth yr oedd efe yn ei ddywedyd. Am hyny efe á chwanegodd, Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, Myfi yw drws y gorlan. Cynnifer oll ag á ddaethant o’m blaen i, lladron ac ysbeilwyr oeddynt; ond y defaid nid ufyddâasant iddynt. Myfi yw y drws: y sawl á ant i fewn trwof fi, á fyddant ddiogel: hwy á ant i fewn ac allan, ac á gant borfa. Nid yw y lleidr yn dyfod ond i ladrata, i ladd, ac i ddystrywio. Myfi á ddaethym fel y caent fywyd, ac y caent ef yn helaeth.

Myfi yw y bugail da. Y bugail da sydd yn rhoddi ei einioes dros y defaid. Y gwas cyflog, yr hwn nid yw y bugail, a’r hwn nid yw y defaid yn eiddo iddo, pan welo y blaidd yn dyfod, á edy y defaid, ac á ffy; a’r blaidd á’u hysglyfia hwynt, ac á wasgara y ddëadell. Y mae y gwas cyflog yn ffoi, oblegid mai gwas cyflog yw, a nad oes ofal arno am y defaid. Myfi yw y bugail da. A mi á adwaen yr eiddof, ac á adwaenir ganddynt; (fel yr edwyn y Tad fi, ac yr adwaen innau y Tad;) ac yr ydwyf yn rhoddi fy einioes dros y defaid. Defaid ereill sy genyf, y rhai nid ynt o’r gorlan hon. Y rhai hyny hefyd sy raid i mi eu cyrchu; a hwy á wrandawant àr fy llais i; a bydd un ddëadell, un bugail. Am hyn y mae y Tad yn fy ngharu i, am fy mod i yn dodi fy einioes, fel y cymerwyf hi drachefn. Nid oes neb yn ei dwyn oddarnaf; ond myfi sydd yn ei rhoddi o honof fy hun. Y mae genyf awdurdod iddei rhoddi, ac y mae genyf awdurdod iddei chymeryd drachefn. Y gorchymyn hwn á dderbyniais i gàn fy Nhad.

Gwedi hyny, pan oeddynt yn cadw gwyl y cysegriad, yn Nghaersalem, a hi yn auaf; fel yr oedd Iesu yn rhodio yn y deml, yn mhorth Solomon, yr Iuddewon, wedi dyfod o’i amgylch ef, á ddywedasant wrtho, Pa hyd y cedwi di ni mewn petrusdod? Os tydi yw y Messia, dywed i ni yn eglur. Iesu á atebodd, Mi á ddywedais i chwi; ond ni chredasoch. Y gweithredoedd yr wyf fi yn eu gwneuthur yn enw fy Nhad, á dystiolaethant am danaf fi. Ond chwi nid ydych yn credu, am nad ydych o’m defaid i. Y mae fy nefaid i, fel y dywedais wrthych, yn gwrandaw àr fy llais i; mi á’u hadwaen hwynt, a hwy á’m canlynant i. Heblaw hyny, yr wyf fi yn rhoddi iddynt fywyd tragwyddol; a ni ddwg neb hwynt allan o’m llaw i. Fy Nhad, yr hwn á’u rhoddes hwynt i mi, sy fwy na phawb; a nis gall neb eu dwyn hwynt allan o law fy Nhad i. Myfi a’r Tad un ydym.

Myfi yw y bugail da. Y bugail da sydd yn rhoddi ei einioes dros y defaid. Y gwas cyflog, yr hwn nid yw y bugail, a’r hwn nid yw y defaid yn eiddo iddo, pan welo y blaidd yn dyfod, á edy y defaid, ac á ffy; a’r blaidd á’u hysglyfia hwynt, ac á wasgara y ddëadell. Y mae y gwas cyflog yn ffoi, oblegid mai gwas cyflog yw, a nad oes ofal arno am y defaid. Myfi yw y bugail da. A mi á adwaen yr eiddof, ac á adwaenir ganddynt; (fel yr edwyn y Tad fi, ac yr adwaen innau y Tad;) ac yr ydwyf yn rhoddi fy einioes dros y defaid. Defaid ereill sy genyf, y rhai nid ynt o’r gorlan hon. Y rhai hyny hefyd sy raid i mi eu cyrchu; a hwy á wrandawant àr fy llais i; a bydd un ddëadell, un bugail. Am hyn y mae y Tad yn fy ngharu i, am fy mod i yn dodi fy einioes, fel y cymerwyf hi drachefn. Nid oes neb yn ei dwyn oddarnaf; ond myfi sydd yn ei rhoddi o honof fy hun. Y mae genyf awdurdod iddei rhoddi, ac y mae genyf awdurdod iddei chymeryd drachefn. Y gorchymyn hwn á dderbyniais i gàn fy Nhad.

Myfi yw y bugail da. Y bugail da sydd yn rhoddi ei einioes dros y defaid. Y gwas cyflog, yr hwn nid yw y bugail, a’r hwn nid yw y defaid yn eiddo iddo, pan welo y blaidd yn dyfod, á edy y defaid, ac á ffy; a’r blaidd á’u hysglyfia hwynt, ac á wasgara y ddëadell. Y mae y gwas cyflog yn ffoi, oblegid mai gwas cyflog yw, a nad oes ofal arno am y defaid. Myfi yw y bugail da. A mi á adwaen yr eiddof, ac á adwaenir ganddynt; (fel yr edwyn y Tad fi, ac yr adwaen innau y Tad;) ac yr ydwyf yn rhoddi fy einioes dros y defaid. Defaid ereill sy genyf, y rhai nid ynt o’r gorlan hon. Y rhai hyny hefyd sy raid i mi eu cyrchu; a hwy á wrandawant àr fy llais i; a bydd un ddëadell, un bugail. Am hyn y mae y Tad yn fy ngharu i, am fy mod i yn dodi fy einioes, fel y cymerwyf hi drachefn. Nid oes neb yn ei dwyn oddarnaf; ond myfi sydd yn ei rhoddi o honof fy hun. Y mae genyf awdurdod iddei rhoddi, ac y mae genyf awdurdod iddei chymeryd drachefn. Y gorchymyn hwn á dderbyniais i gàn fy Nhad.

Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, Yr hwn nid yw yn myned i fewn drwy y drws i gorlan y defaid, ond yn dringo dros y mur, lleidr ac ysbeiliwr yw. Y mae y bugail yn wastad yn myned i fewn drwy y drws. Iddo ef y mae y drysawr yn agoryd, ac y mae y defaid yn gwrandaw àr ei lais ef. Y mae efe yn galw ei ddefaid ei hun erbyn eu henwau, ac yn eu harwain hwynt allan. A gwedi iddo ỳru allan ei ddefaid, y mae efe yn myned o’u blaen hwynt, a hwythau á’i canlynant ef, am eu bod yn adnabod ei lais ef. Y dyeithr nis canlynant, eithr ffoant oddwrtho, am nad adwaenant lais dyeithriaid. Y gyffelybiaeth hon á gyfeiriodd Iesu atynt, ond nid oeddynt hwy yn amgyffred beth yr oedd efe yn ei ddywedyd. Am hyny efe á chwanegodd, Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, Myfi yw drws y gorlan. Cynnifer oll ag á ddaethant o’m blaen i, lladron ac ysbeilwyr oeddynt; ond y defaid nid ufyddâasant iddynt. Myfi yw y drws: y sawl á ant i fewn trwof fi, á fyddant ddiogel: hwy á ant i fewn ac allan, ac á gant borfa. Nid yw y lleidr yn dyfod ond i ladrata, i ladd, ac i ddystrywio. Myfi á ddaethym fel y caent fywyd, ac y caent ef yn helaeth.

Myfi yw y bugail da. Y bugail da sydd yn rhoddi ei einioes dros y defaid. Y gwas cyflog, yr hwn nid yw y bugail, a’r hwn nid yw y defaid yn eiddo iddo, pan welo y blaidd yn dyfod, á edy y defaid, ac á ffy; a’r blaidd á’u hysglyfia hwynt, ac á wasgara y ddëadell. Y mae y gwas cyflog yn ffoi, oblegid mai gwas cyflog yw, a nad oes ofal arno am y defaid. Myfi yw y bugail da. A mi á adwaen yr eiddof, ac á adwaenir ganddynt; (fel yr edwyn y Tad fi, ac yr adwaen innau y Tad;) ac yr ydwyf yn rhoddi fy einioes dros y defaid. Defaid ereill sy genyf, y rhai nid ynt o’r gorlan hon. Y rhai hyny hefyd sy raid i mi eu cyrchu; a hwy á wrandawant àr fy llais i; a bydd un ddëadell, un bugail. Am hyn y mae y Tad yn fy ngharu i, am fy mod i yn dodi fy einioes, fel y cymerwyf hi drachefn. Nid oes neb yn ei dwyn oddarnaf; ond myfi sydd yn ei rhoddi o honof fy hun. Y mae genyf awdurdod iddei rhoddi, ac y mae genyf awdurdod iddei chymeryd drachefn. Y gorchymyn hwn á dderbyniais i gàn fy Nhad.

Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, Yr hwn nid yw yn myned i fewn drwy y drws i gorlan y defaid, ond yn dringo dros y mur, lleidr ac ysbeiliwr yw. Y mae y bugail yn wastad yn myned i fewn drwy y drws. Iddo ef y mae y drysawr yn agoryd, ac y mae y defaid yn gwrandaw àr ei lais ef. Y mae efe yn galw ei ddefaid ei hun erbyn eu henwau, ac yn eu harwain hwynt allan. A gwedi iddo ỳru allan ei ddefaid, y mae efe yn myned o’u blaen hwynt, a hwythau á’i canlynant ef, am eu bod yn adnabod ei lais ef. Y dyeithr nis canlynant, eithr ffoant oddwrtho, am nad adwaenant lais dyeithriaid. Y gyffelybiaeth hon á gyfeiriodd Iesu atynt, ond nid oeddynt hwy yn amgyffred beth yr oedd efe yn ei ddywedyd. Am hyny efe á chwanegodd, Mewn gwirionedd, yr wyf yn dywedyd i chwi, Myfi yw drws y gorlan. Cynnifer oll ag á ddaethant o’m blaen i, lladron ac ysbeilwyr oeddynt; ond y defaid nid ufyddâasant iddynt. Myfi yw y drws: y sawl á ant i fewn trwof fi, á fyddant ddiogel: hwy á ant i fewn ac allan, ac á gant borfa. Nid yw y lleidr yn dyfod ond i ladrata, i ladd, ac i ddystrywio. Myfi á ddaethym fel y caent fywyd, ac y caent ef yn helaeth.