يُعَذ يَعقُوب أَلوَعذَث، يَن: «إِذَكان رَبِّ إِيذِ أَيعُس فَلَّ أُڨَّبرِذ أَلِّ ذَثُيُورَ ذِيس، يُوشِيذ أَغرُم أَثَتشَ دَدباش ن وارِض، أَرَجعَ لاباس ي أَلحُوش ن دادَّ، أَلوَقثَس أَيكُون أَرَّب ذرَبِّ ي نَتش. وَثغاغَتَّ أَلِّ سبَدّات ذَثكُون ذَلحُوش ن رَبِّ، وَلِّ ذَيَتُّوشَذ أَلكُل ذَخُوشَ أَسِّس أَلعشَر.»