Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Jana 11-ից

Կիսվել

Lecz Jezus na to: — JA JESTEM Zmartwychwstaniem i Życiem! Jeśli ktoś trwa we mnie, to choćby jego ciało fizycznie obumarło, on sam otrzyma odwieczne i nieskończone Życie! Nikt bowiem z tych, którzy prawdziwie narodzili się z Boga i wytrwali w ufności do mnie, nie zginie na wieki! Czy ufasz mi?

Lecz Jezus tak jej odparł: — Czyżbym ci nie powiedział, że jeśli wytrwasz w ufności do mnie, ujrzysz Bożą chwałę?

Wtedy łza zakręciła się w oku Jezusa.

Gdy wiadomość ta dotarła do Jezusa, rzekł On: — Ta choroba nie zakończy się triumfem śmierci, lecz chwałą Najwyższego, która ujawni się w Bożym Synu.

Po tych słowach zawołał donośnym głosem: — Łazarzu, wyjdź na zewnątrz! I zmarły pojawił się na zewnątrz grobowca, choć jego ręce i nogi były nadal obwiązane płótnami pogrzebowymi, a głowa owinięta chustą. Wówczas Jezus polecił: — Zdejmijcie z niego te płótna, by mógł swobodnie się poruszać!

Jezus usłyszał, co ci ostatni mówili między sobą, i znów wzburzył się wewnętrznie. W końcu dotarli do grobowca wykutego w skale. Wejście do niego było zasunięte kamieniem.

Następnie zaś dodał: — Łazarz, nasz przyjaciel, zasnął. Muszę tam pójść, aby go obudzić.