Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ လုကာ 14-ից

Կիսվել

“ငါ့ထံသို့ လာသောသူသည် ငါ့ကို ချစ်သည်ထက် မိဖ၊ သားမယား၊ ညီအစ်ကိုမောင်နှမနှင့် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ချစ်သောသူသည် ငါ့တပည့် မဖြစ်နိုင်။

ကိုယ့်လက်ဝါးကပ်တိုင်ကို ထမ်း၍ ငါ့နောက်သို့ မလိုက်သောသူသည်လည်း ငါ့တပည့် မဖြစ်နိုင်။

အကြောင်းမူကား ကိုယ့်ကိုကိုယ် ချီးမြှောက်သောသူရို့သည် နှိမ့်ချခြင်းကို ခံရပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် နှိမ့်ချသောသူရို့သည် ချီးမြှောက်ခြင်း ခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

ထိုနည်းအတိုင်း၊ သင်ရို့ထဲက ဇာသူမဆို ကိုယ့်၌ဟိသမျှတိကို မစွန့်လျှင် ငါ့တပည့် မဖြစ်နိုင်။”

သင်ရို့ထဲမှ လူတစ်ယောက်သည် တိုက်တစ်လုံးတည်ဆောက်ရန် အကြံဟိလျှင်၊ ပြီးစီးအောင် ဆောက်ဖို့အတွက် ငွီအလုံလောက်ဟိသည်၊ မဟိသည်ကိုသိဖို့ အယင်ထိုင်ပြီး မတွက်ချက်ဘဲ နိန်မည်လော။ ထိုသို့ တွက်ချက်မကြည့်ဘဲ တိုက်မြစ်ချ၍ အဆုံးသတ်နိုင်စွမ်း မဟိလျှင် မြင်ကြသောလူတိက ထိုလူကို လှောင်ပြောင်ကြလိမ့်မည်။ ‘ဤသူကား တည်ဆောက်မှုကို အစပြု၏။ သို့သော်လည်း အဆုံးသတ်နိုင်စွမ်း မဟိပါတကား’ ဟု ဆိုကြလိမ့်မည်။

သို့သော် သင်သည် ဧည့်ခံပွဲ ပြုလုပ်သောအခါ၌ ဆင်းရဲသူ၊ မသန်စွမ်းသူ၊ ဒုက္ခိတ၊ မျက်ကန်းတိကို ဖိတ်ခေါ်လော့။ ထိုသို့ ဖိတ်ခေါ်လျှင် သင်သည် မင်္ဂလာဟိလိမ့်မည်။ အကြောင်းမူကား သူရို့သည် သင့်ကို ပြန်ပြီး ကျေးဇူးမဆပ်နိုင်သဖြင့် ဖြောင့်မတ်သောသူရို့၏ ရှင်ပြန်ထမြောက်သော နိ့၌ သင်သည် ကျေးဇူးဆပ်ခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။

“ဆားသည် ကောင်း၏။ သို့သော်လည်း အငန်ကင်းပျောက်လျှင် ငန်သောအရသာကို ပြန်၍ မရနိုင်။ မြီဖို့ဖြစ်စီ၊ မြီသြဇာဖို့ဖြစ်စီ အသုံးမဝင်သဖြင့် အပြင်သို့ ဝေးပစ်လိုက်ကြ၏။ “ကြားစရာနားဟိသော လူကား ကြားပါစီ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။