Աստվածաշնչի հայտնի հատվածներ Lioka 18-ից

Կիսվել

Nanaovan’i Jesoa fanoharana avy eo ny mpianany hanehoana fa tsy maintsy mivavaka lalandava, ka tsy tokony ho kivy na oviana na oviana.

Ka dia Andriamanitra indray ve no tsy hanome rariny ny olom-boafidiny mitaraina andro aman’alina aminy? Ary hampiandry lava azy ireo ve Izy? Lazaiko aminareo fa hanome rariny azy faingana Andriamanitra. Kanefa rahatrizay tonga ny Zanak’olona, moa hahita finoana eto an-tany ve Izy?

Fa novalian’i Jesoa hoe: –Ny tsy vitan’olombelona, vitan’Andriamanitra.

Elabe ilay mpitsara tsy niraika; nefa nony farany, dia nanao anakampo hoe: «Marina tokoa fa raha izaho dia tsy manan-tahotra an’Andriamanitra na hena-maso olona. Kanefa mandreraka ahy ny ataon-dravehivavy ity, ka homeko rariny izy mba tsy hiverimberina foana hanorisory ahy!»

Lazaiko marina aminareo fa na iza na iza tsy mandray ny Fanjakàn’Andriamanitra toy ny andraisan’ny zazakely azy, dia tsy ho tafiditra ao.

Nefa dia nasain’i Jesoa ho entina eo aminy ny zazakely sady hoy izy hoe: –Avelao ny zazakely hanatona Ahy ary aza raràna, satria an’ny toa azy ireny ny Fanjakàn’Andriamanitra.

Dia hoy i Jesoa taminy: –Mahirata, ny finoanao no nahasitrana anao!

Dia hoy i Jesoa taminy: –Nahoana Aho no ataonao hoe tapitra ohatra? Tsy misy tapitra ohatra afa-tsy Andriamanitra irery ihany.