Southern Balochi: Hodáay Pákén Ketáb Portions

Hodáay Pákén Ketáb

اے پئیما آسمان و زمین و اے سجّهێن چیزّانی جۆڑ بئیگ سَرجم بوت. هپتمی رۆچا، هُدایا هما کار سَرجم کرتگ‌اَتنت که دَستا اَتنتی. وتی سجّهێن کارانی هلاسیا رند، هپتمی رۆچا آرامی کرت. گڑا هُدایا هپتمی رۆچ برکت دات، گیشّێنت و پاکێن رۆچ نامێنت، چێا که هُدایا همے رۆچا چه اے سجّهێن هستیئے جۆڑ کنگئے کارا آرام کرت.

اے زمین و آسمانئے کِسّه اَت که جۆڑ کنگ بوتنت. آ وهدا که هُداوندێن هُدایا زمین و آسمان جۆڑ کرتنت، زمینئے سرا هچّ درچک و دار نرُستگ‌اَت و ڈگاران سبزگ نێست‌اَت. چێا که تان آ وهدا هُداوندێن هُدایا زمینئے سرا هئور نَگوارێنتگ‌اَت و اَنگت اِنسانے نێست‌اَت که زمینا کِشت و کِشارے بکنت. بله چه زمینا آپئے چَمّگ بُتکنت و سجّهێن زمینئے سربُرِش سێراپ کرت. هُداوندێن هُدایا چه زمینئے هاکا مردمے جۆڑ کرت، آییئے پۆنزا زِندئے ساهی دَمِت و اے مردم سَهدارے بوت.
هُداوندێن هُدایا رۆدراتکا، اَدَنا باگے جۆڑ کرت و وتی اَڈّ کرتگێن مردمی همۆدا نادێنت. هُداوندێن هُدایا چه هاکا هر وڑێن درچک رۆدێنت که گِندَگا زێبا و برِش ورگا وشّ اَتنت. زِندئے درچک و نێکی و بدیئے زانَگئے درچک باگئے نیاما اَتنت.
په باگئے آپ دئیگا کئورے هست‌اَت که بُنزِهی اَدَنا اَت و چه اۆدا اے کئور چار جاها بهرَ بوت. ائولی کئورئے نام پیشۆن اِنت که هئویلَهئے سجّهێن سرڈگارا که سُهر و تِلاهی مان، چهرَ وارت. آ سرڈگارئے سُهر، شرّێن سُهرے و اۆدا کۆهی بۆد و سِنگِ سُلئیمان هم هست. دومی کئورئے نام گێهون اِنت که کوشئے سجّهێن سرڈگارا چهرَ وارت. سئیمی کئورئے نام دِجله اِنت که آشورئے رۆدراتکی گوَر و پهناتانَ تچیت و چارمی کئور پَرات اِنت.
هُداوندێن هُدایا آ مردم زُرت و اَدَنئے باگا جَهمنند کرت که باگا آباد بکنت و باگئے هئیالا بداریت. هُداوندێن هُدایا مَرد پرمان دات که باگئے هر درچکئے برا ورئے بوَر، بله نێکی و بدیئے زانَگئے درچکئے بَرا مئوَر. هما رۆچا که تئو وارت، اَلّما مِرئے.
هُداوندێن هُدایا گوَشت: ”په مَردا تهنایی شَرّ نه‌اِنت. من په آییا، همدَرورێن همراه و مَدت کنۆکے جۆڑَ کنان.“ هُداوندێن هُدایا چه هاکا زمینئے سرئے سجّهێن وَکشیێن هئیوان و آسمانئے سجّهێن مُرگ جۆڑ کرتگ‌اَتنت. نون آ سجّهێنی مردئے کِرّا آورتنت تان بچاریت که بارێن مَرد آیان کجام نامان تئوارَ کنت. هر نامێا که مَردا آ سَهدار تئوار کرتنت، هما آیانی نام بوت. مَردا سجّهێن دَلوَت، آسمانئے مُرگ و زمینئے وَکشیێن هئیوان نام پِر بستنت، بله مردا همدَرورێن همراه و مدت کنۆکے نێست‌اَت. گڑا هُداوندێن هُدایا مَرد گرانێن وابے سرا دات. مَرد که واب اَت گڑا هُدایا آییئے یکّ پهلوگے کَشِّت و هالیگێن جاهی گۆن گۆشتا پُرّ کرت. هُداوندێن هُدایا چه مردا کَشّتگێن پهلوگ جنێنے کرت و جنێنی مردئے کِرّا آورت.
گڑا مردا گوَشت:
”نون اے چه منی هَڈّان هَڈّے و
چه منی گۆشتان گۆشتے.
اے باید اِنت جنێن گوَشگ ببیت،
چێا که چه مردێنا زورگ بوتگ.“
پمێشکا مرد وتی پت و ماتا یلهَ کنت و گۆن جَنا هئوارَ بیت، گڑا آ دوێن، یکّ جسم و جانَ بنت. آدم و آییئے جَن، دوێن لوچ و جاندَر اَتنت و آیان شَرمَ نکرت.

Dengarkan پێدایش 2