Joan 6
6
Iisus sötab vižtuhad mest
(Matv. 14:13-21; Mark. 6:30-44; Luk. 9:10-17)
1Jäl՚ges necidä Iisus läksi Galilejajärven toižele polele. Sidä sanutihe völ Tiveriijärveks. 2Hänenke astui sur՚ rahvazkogo, sikš ku hö nägiba tundmuztegoid, kudambid hän tegi läžujile. 3Iisus libui mägele i ištui sigä ičeze openikoidenke. 4Evrejalaižiden Äipäivän praznik oli jo läheli.
5Iisus kacuhti i nägišti, miše tuleb äi rahvast. Hän küzui Filippal: «Kus voižim ostta leibäd, miše sötta heid?» 6Necen hän sanui miše kodvda Filippad, ved՚ iče jo tezi, midä tegiži. 7Filip sanui: «Kahtelsadal dinarijal osttud leibäd ei täudu heile, miše kaikutte saiži hot՚ supalan.» 8Siloi üks՚ openik, Simon Petran vel՚l՚ Andrei, sanui Iisusale: 9«Tägä om prihaine, kudambal om viž՚ ozrleibäd i kaks՚ kalad. No kut necidä täuduiži mugomale surele artelile?» 10Iisus sanui: «Käskkat kaikile išttas.» Siš tahos oli vihand norm, i mehed ištuihe maha. Heid oli läz vittuhad. 11Iisus oti leibäd, kiti Jumalad i andoi leibäd openikoile, i openikad jagoiba ned ištujile. Muga hän jagoi kalan-ki, i kaik saiba severdan, kuverdan hö tahtoiba. 12Konz kaik hö oliba külläižed, Iisus sanui openikoile: «Kerakat jänuded palaižed, miše nimidä ei mäniži uhtei.» 13Hö tegiba muga, i vides ozrleibäspäi keraziba völ kaks՚toštkümne täut puzud paloid, kudambad oliba jänuded sömäta.
14Konz mehed nägištiba, miččen tundmuztegon Iisus tegi, hö sanuiba: «Nece om todeks-ki se Jumalan sanankandai, kudambale tarbiž tulda mirhu.» 15No Iisus riži, miše mehed tahtoiba vägel otta i tehta händast kunigahaks, i sikš hän möst läksi mägele üksnäze.
Iisus astub vetme
(Matv. 14:22-33; Mark. 6:45-52)
16Konz tuli eht, openikad mäniba alahaks randale, 17ištuihe veneheze i läksiba Kapernaumha, järven toižele polele. Oli jo pimed, a Iisus völ ei tulend heidennoks. 18Tullei puhui kovas, i järvel oliba vahtosižed lainhed. 19Konz hö oliba soudnuded jo kaks՚kümne viž vai koumekümne stadijad, hö nägištiba Iisusan, kudamb käveli järven lainhidme i läheni venehezepäi. Hö pöl՚gästuiba. 20No Iisus sanui: «Minä nece olen, algat varaikoi.» 21Hö tahtoiba otta händast veneheze, no sid՚-žo veneh tuli randha, kuna hö ehtatihe-ki.
Elon leib
22Toižel päiväl rahvazkogo völ-ki oli järven toižel randal. Mehed oliba nähnuded, miše sigä oli vaiše üks՚ veneh, kuna hänen openikad ištuihe, i miše Iisus ei ištnus sihe ühtes openikoidenke, a hö läksiba häneta. 23Tiveriadaspäi tuli toižid venehid sen sijannoks, kus Ižand oli kitnu Jumalad da sötnu rahvast leibäl. 24Konz hö nägištiba, miše Iisusad ei olend sigä i hänen openikoid-ki ei olend, mehed ištuihe venehiže i läksiba Kapernaumha ecmaha Iisusad.
25Hö löuziba Iisusan järven toižel polel i küzuiba hänel: «Ravvi, konz sinä tulid tänna?» 26Iisus sanui: «Todest tozi sanun teile: tö et eckoi mindai sikš, miše nägit tundmuztegoid, a sikš miše sait leibäd i söit külläks. 27Algat holdugoi sömäs, kudamb hapneb, a holdugat sömäs, kudamb nikonz ei hapne, a andab teile igähižen elon. Sidä sömäd andab teile Mehen Poig, sikš ku hänen päle Tat Jumal om pannu ičeze znaman.» 28Hö küzuiba: «Midä meile tarbiž tehta, miše meiden tegod oližiba Jumalan tegoin?» 29Iisus sanui: «Uskkat hänehe, kudamban Jumal om oigendanu. Nece om Jumalan tego.»
30Hö sanuiba Iisusale: «Miččen tundmuztegon sinä teged, miše mö nägištades sidä uskoižim sinuhu? Midä sinä teged? 31Meiden tatad söiba rahvahatomas mas mannad, ninga ku Pühiš Kirjutusiš om sanutud: ‘Hän andoi taivhaspäi leibäd heile sömäks.’» 32Neche Iisus sanui: «Todest tozi minä sanun teile: ei Moisei teile andand taivhaspäi leibäd, a minun Tat andab teile taivhaspäi todesišt leibäd. 33Jumalan leib om se, kudamb tuleb taivhaspäi i andab mirule elon.»
34Hö sanuiba: «Hüvä mez՚, anda meile kaiken aigan necidä leibäd.» 35Iisus sanui: «Minä olen elon leib. Ken tuleb minunnoks, ka ei linne nikonz näl՚gäs, i ken uskob minuhu, ka ei linne nikonz jomannäl՚gäs. 36No minä sanuin teile: tö olet nähnuded mindai, a üks՚kaik et uskkoi. 37Kaik ned, kudambid Tat minei andab, tuleba minunnoks, i sidä, kudamb tuleb minunnoks, minä en aja ičeinnopäi. 38Ved՚ minä en ole tulnu taivhaspäi tehmaha ičein tahtod, a tulin tehmaha minun Oigendajan, Tatan, tahtod. 39A Tatan, minun Oigendajan, taht om se, miše ei kadotada ni üht heišpäi, keda hän om andnu minei, a miše jäl՚gmäižel päiväl eläbzoitta heid kaikid. 40Minun Oigendai tahtoib, miše kaikuččel, kudamb nägeb Poigan i uskob hänehe, oliži igähine elo. Jäl՚gmäižel päiväl minä eläbzoitan händast.»
41Evrejalaižed buraidaškanziba Iisusan päle sikš, miše hän sanui: «Minä olen se leib, kudamb tuli alahaks taivhaspäi.» 42Hö sanuiba: «Ei-ik nece ole Iisus, Josifan poig? Mö tundem hänen tatad i mamad. Kut hän voib sanuda: ‘Minä tulin taivhaspäi’?» 43Iisus sanui neche: «Algat buraidagoi kesknetoi! 44Niken ei voi tulda minunnoks, ku Tat, kudamb om oigendanu mindai, ei to händast. Händast, kudamb tuleb, minä eläbzoitan jäl՚gmäižel päiväl. 45Jumalan sanankandajiden kirjutusiš om sanutud: ‘Hö kaik linneba opetud Jumalal.’ Kaikutte, kudamb om kundelnu Tatad i otnu südäimehe hänen opendusen, tuleb minunnoks. 46Ka, Tatad niken ei ole nähnu; vaiše hän, kudamb om lähtnu Jumalaspäi, om nähnu Tatan. 47Todest tozi sanun teile: ken uskob minuhu, hänel om igähine elo. 48Minä olen elon leib. 49Teiden tatad söiba rahvahatomas mas mannad, i üks՚kaik hö koliba. 50No nece leib tuleb taivhaspäi, i ken necidä söb, ei kole. 51Minä olen nece eläb leib, kudamb om tulnu taivhaspäi. Ken söb necidä leibäd, eläškandeb igän. Leib, mittušt minä andan, om minun hibj. Minä andan sidä, miše mir voiži eläda.»
52Siloi evrejalaižed ridleškanziba kesknezoi. Hö küzeliba: «Kut nece mez՚ voib antta ičeze hibjan meile sömäks?» 53Iisus sanui heile: «Todest tozi sanun teile: ku tö et sögoi Mehen Poigan lihad i et jogoi hänen vert, ka teiš ei linne elod. 54No ken söb minun lihad i job minun vert, hänel om igähine elo, i minä eläbzoitan händast jäl՚gmäižel päiväl. 55Minun liha om todesine söm՚, i minun veri om todesine jom. 56Ken söb minun lihad i job minun vert, püžub minus, i minä püžun hänes. 57Tat, kudamb om eläb, om oigendanu mindai, i kut minä san Tataspäi elon, muga sab minuspäi elon se, ken söb mindai. 58Nece om se leib, kudamb om tulnu alahaks taivhaspäi. Se om toinejitte mi manna, kudambad teiden tatad söiba: hö koliba, no ken söb necidä leibäd, eläškandeb igän.»
59Muga Iisus pagiži, konz openzi Kapernauman suimpertiš.
Openikoiden uskondad kodvdas
60Necen kulištades äjad hänen openikoišpäi sanuiba: «Mitte jüged pagin! Ken voib kundelta sidä?» 61No Iisus tezi, miše hänen openikad buraidaba hänen päle, i sanui heile: «Nece-ik teid rändütab? 62Midä linneb, ku tö nägištat, miše Mehen Poig libub sinna, kus hän ende oli! 63Vaiše Heng tegeb eläbaks, hibjaspäi ei ole nimittušt ližad. Ned sanad, kudambad minä olen teile sanunu, oma heng i elo. 64No teiden keskes om mugoižid, kudambad ei uskkoi.» Ved՚ Iisus tezi ezmässai, ked ei uskkoi i ken möb händast. 65Hän ližazi völ: «Sikš sanuin-ki teile, miše niken ei voi tulda minunnoks, ku Tatain ei anda necidä valdad hänele.»
66Jäl՚ges necidä äjad Iisusan openikoišpäi läksiba hänen sebraspäi i ei kävunugoi enamba hänenke ühtes. 67Iisus küzui nenil kahteltoštkümnel: «Tahtoit-ik tö-ki lähtta?» 68Simon Petr sanui hänele: «Ižand, kenennoks mö mänižim? Sinai oma igähižen elon sanad. 69Mö uskom i tedam, miše sinä oled Messia, eläban Jumalan Poig.» 70Iisus sanui heile: «Ved՚ minä iče teid valičin, kaikid kahttoštkümned. No üks՚ teišpäi om lemboi.» 71Hän sanui sen Judan Iskariotan polhe, Simonan poigan polhe. Hän möhemba möi Iisusan, hot՚ oli üks՚ neniš kahtestoštkümnespäi.
(c) Biblijan kändmižen institut, Helsinki 2006
Joan 6
6
Iisus sötab vižtuhad mest
(Matv. 14:13-21; Mark. 6:30-44; Luk. 9:10-17)
1Jäl՚ges necidä Iisus läksi Galilejajärven toižele polele. Sidä sanutihe völ Tiveriijärveks. 2Hänenke astui sur՚ rahvazkogo, sikš ku hö nägiba tundmuztegoid, kudambid hän tegi läžujile. 3Iisus libui mägele i ištui sigä ičeze openikoidenke. 4Evrejalaižiden Äipäivän praznik oli jo läheli.
5Iisus kacuhti i nägišti, miše tuleb äi rahvast. Hän küzui Filippal: «Kus voižim ostta leibäd, miše sötta heid?» 6Necen hän sanui miše kodvda Filippad, ved՚ iče jo tezi, midä tegiži. 7Filip sanui: «Kahtelsadal dinarijal osttud leibäd ei täudu heile, miše kaikutte saiži hot՚ supalan.» 8Siloi üks՚ openik, Simon Petran vel՚l՚ Andrei, sanui Iisusale: 9«Tägä om prihaine, kudambal om viž՚ ozrleibäd i kaks՚ kalad. No kut necidä täuduiži mugomale surele artelile?» 10Iisus sanui: «Käskkat kaikile išttas.» Siš tahos oli vihand norm, i mehed ištuihe maha. Heid oli läz vittuhad. 11Iisus oti leibäd, kiti Jumalad i andoi leibäd openikoile, i openikad jagoiba ned ištujile. Muga hän jagoi kalan-ki, i kaik saiba severdan, kuverdan hö tahtoiba. 12Konz kaik hö oliba külläižed, Iisus sanui openikoile: «Kerakat jänuded palaižed, miše nimidä ei mäniži uhtei.» 13Hö tegiba muga, i vides ozrleibäspäi keraziba völ kaks՚toštkümne täut puzud paloid, kudambad oliba jänuded sömäta.
14Konz mehed nägištiba, miččen tundmuztegon Iisus tegi, hö sanuiba: «Nece om todeks-ki se Jumalan sanankandai, kudambale tarbiž tulda mirhu.» 15No Iisus riži, miše mehed tahtoiba vägel otta i tehta händast kunigahaks, i sikš hän möst läksi mägele üksnäze.
Iisus astub vetme
(Matv. 14:22-33; Mark. 6:45-52)
16Konz tuli eht, openikad mäniba alahaks randale, 17ištuihe veneheze i läksiba Kapernaumha, järven toižele polele. Oli jo pimed, a Iisus völ ei tulend heidennoks. 18Tullei puhui kovas, i järvel oliba vahtosižed lainhed. 19Konz hö oliba soudnuded jo kaks՚kümne viž vai koumekümne stadijad, hö nägištiba Iisusan, kudamb käveli järven lainhidme i läheni venehezepäi. Hö pöl՚gästuiba. 20No Iisus sanui: «Minä nece olen, algat varaikoi.» 21Hö tahtoiba otta händast veneheze, no sid՚-žo veneh tuli randha, kuna hö ehtatihe-ki.
Elon leib
22Toižel päiväl rahvazkogo völ-ki oli järven toižel randal. Mehed oliba nähnuded, miše sigä oli vaiše üks՚ veneh, kuna hänen openikad ištuihe, i miše Iisus ei ištnus sihe ühtes openikoidenke, a hö läksiba häneta. 23Tiveriadaspäi tuli toižid venehid sen sijannoks, kus Ižand oli kitnu Jumalad da sötnu rahvast leibäl. 24Konz hö nägištiba, miše Iisusad ei olend sigä i hänen openikoid-ki ei olend, mehed ištuihe venehiže i läksiba Kapernaumha ecmaha Iisusad.
25Hö löuziba Iisusan järven toižel polel i küzuiba hänel: «Ravvi, konz sinä tulid tänna?» 26Iisus sanui: «Todest tozi sanun teile: tö et eckoi mindai sikš, miše nägit tundmuztegoid, a sikš miše sait leibäd i söit külläks. 27Algat holdugoi sömäs, kudamb hapneb, a holdugat sömäs, kudamb nikonz ei hapne, a andab teile igähižen elon. Sidä sömäd andab teile Mehen Poig, sikš ku hänen päle Tat Jumal om pannu ičeze znaman.» 28Hö küzuiba: «Midä meile tarbiž tehta, miše meiden tegod oližiba Jumalan tegoin?» 29Iisus sanui: «Uskkat hänehe, kudamban Jumal om oigendanu. Nece om Jumalan tego.»
30Hö sanuiba Iisusale: «Miččen tundmuztegon sinä teged, miše mö nägištades sidä uskoižim sinuhu? Midä sinä teged? 31Meiden tatad söiba rahvahatomas mas mannad, ninga ku Pühiš Kirjutusiš om sanutud: ‘Hän andoi taivhaspäi leibäd heile sömäks.’» 32Neche Iisus sanui: «Todest tozi minä sanun teile: ei Moisei teile andand taivhaspäi leibäd, a minun Tat andab teile taivhaspäi todesišt leibäd. 33Jumalan leib om se, kudamb tuleb taivhaspäi i andab mirule elon.»
34Hö sanuiba: «Hüvä mez՚, anda meile kaiken aigan necidä leibäd.» 35Iisus sanui: «Minä olen elon leib. Ken tuleb minunnoks, ka ei linne nikonz näl՚gäs, i ken uskob minuhu, ka ei linne nikonz jomannäl՚gäs. 36No minä sanuin teile: tö olet nähnuded mindai, a üks՚kaik et uskkoi. 37Kaik ned, kudambid Tat minei andab, tuleba minunnoks, i sidä, kudamb tuleb minunnoks, minä en aja ičeinnopäi. 38Ved՚ minä en ole tulnu taivhaspäi tehmaha ičein tahtod, a tulin tehmaha minun Oigendajan, Tatan, tahtod. 39A Tatan, minun Oigendajan, taht om se, miše ei kadotada ni üht heišpäi, keda hän om andnu minei, a miše jäl՚gmäižel päiväl eläbzoitta heid kaikid. 40Minun Oigendai tahtoib, miše kaikuččel, kudamb nägeb Poigan i uskob hänehe, oliži igähine elo. Jäl՚gmäižel päiväl minä eläbzoitan händast.»
41Evrejalaižed buraidaškanziba Iisusan päle sikš, miše hän sanui: «Minä olen se leib, kudamb tuli alahaks taivhaspäi.» 42Hö sanuiba: «Ei-ik nece ole Iisus, Josifan poig? Mö tundem hänen tatad i mamad. Kut hän voib sanuda: ‘Minä tulin taivhaspäi’?» 43Iisus sanui neche: «Algat buraidagoi kesknetoi! 44Niken ei voi tulda minunnoks, ku Tat, kudamb om oigendanu mindai, ei to händast. Händast, kudamb tuleb, minä eläbzoitan jäl՚gmäižel päiväl. 45Jumalan sanankandajiden kirjutusiš om sanutud: ‘Hö kaik linneba opetud Jumalal.’ Kaikutte, kudamb om kundelnu Tatad i otnu südäimehe hänen opendusen, tuleb minunnoks. 46Ka, Tatad niken ei ole nähnu; vaiše hän, kudamb om lähtnu Jumalaspäi, om nähnu Tatan. 47Todest tozi sanun teile: ken uskob minuhu, hänel om igähine elo. 48Minä olen elon leib. 49Teiden tatad söiba rahvahatomas mas mannad, i üks՚kaik hö koliba. 50No nece leib tuleb taivhaspäi, i ken necidä söb, ei kole. 51Minä olen nece eläb leib, kudamb om tulnu taivhaspäi. Ken söb necidä leibäd, eläškandeb igän. Leib, mittušt minä andan, om minun hibj. Minä andan sidä, miše mir voiži eläda.»
52Siloi evrejalaižed ridleškanziba kesknezoi. Hö küzeliba: «Kut nece mez՚ voib antta ičeze hibjan meile sömäks?» 53Iisus sanui heile: «Todest tozi sanun teile: ku tö et sögoi Mehen Poigan lihad i et jogoi hänen vert, ka teiš ei linne elod. 54No ken söb minun lihad i job minun vert, hänel om igähine elo, i minä eläbzoitan händast jäl՚gmäižel päiväl. 55Minun liha om todesine söm՚, i minun veri om todesine jom. 56Ken söb minun lihad i job minun vert, püžub minus, i minä püžun hänes. 57Tat, kudamb om eläb, om oigendanu mindai, i kut minä san Tataspäi elon, muga sab minuspäi elon se, ken söb mindai. 58Nece om se leib, kudamb om tulnu alahaks taivhaspäi. Se om toinejitte mi manna, kudambad teiden tatad söiba: hö koliba, no ken söb necidä leibäd, eläškandeb igän.»
59Muga Iisus pagiži, konz openzi Kapernauman suimpertiš.
Openikoiden uskondad kodvdas
60Necen kulištades äjad hänen openikoišpäi sanuiba: «Mitte jüged pagin! Ken voib kundelta sidä?» 61No Iisus tezi, miše hänen openikad buraidaba hänen päle, i sanui heile: «Nece-ik teid rändütab? 62Midä linneb, ku tö nägištat, miše Mehen Poig libub sinna, kus hän ende oli! 63Vaiše Heng tegeb eläbaks, hibjaspäi ei ole nimittušt ližad. Ned sanad, kudambad minä olen teile sanunu, oma heng i elo. 64No teiden keskes om mugoižid, kudambad ei uskkoi.» Ved՚ Iisus tezi ezmässai, ked ei uskkoi i ken möb händast. 65Hän ližazi völ: «Sikš sanuin-ki teile, miše niken ei voi tulda minunnoks, ku Tatain ei anda necidä valdad hänele.»
66Jäl՚ges necidä äjad Iisusan openikoišpäi läksiba hänen sebraspäi i ei kävunugoi enamba hänenke ühtes. 67Iisus küzui nenil kahteltoštkümnel: «Tahtoit-ik tö-ki lähtta?» 68Simon Petr sanui hänele: «Ižand, kenennoks mö mänižim? Sinai oma igähižen elon sanad. 69Mö uskom i tedam, miše sinä oled Messia, eläban Jumalan Poig.» 70Iisus sanui heile: «Ved՚ minä iče teid valičin, kaikid kahttoštkümned. No üks՚ teišpäi om lemboi.» 71Hän sanui sen Judan Iskariotan polhe, Simonan poigan polhe. Hän möhemba möi Iisusan, hot՚ oli üks՚ neniš kahtestoštkümnespäi.
(c) Biblijan kändmižen institut, Helsinki 2006