Biblían á hljóðbók 2007

<div class="version vid1915 iso6393isl" data-vid="1915" data-iso6393="isl">
 <div class="book bkLUK">
 <div class="chapter ch14" data-usfm="LUK.14">
 <div class="label">14</div><div class="s">G&#225;tu engu svara&#240;</div><div class="p"> 1Hv&#237;ldardag nokkurn kom Jes&#250;s &#237; h&#250;s eins af h&#246;f&#240;ingjum far&#237;sea til m&#225;lt&#237;&#240;ar og h&#246;f&#240;u menn g&#230;tur &#225; honum. 2&#222;&#225; var &#254;ar frammi fyrir honum ma&#240;ur einn vatnssj&#250;kur. 3Jes&#250;s t&#243;k &#254;&#225; til m&#225;ls og sag&#240;i vi&#240; l&#246;gvitringana og far&#237;seana: &#8222;Er leyfilegt a&#240; l&#230;kna &#225; hv&#237;ldardegi e&#240;a ekki?&#8220;</div><div class="p"> 4&#222;eir &#254;&#246;g&#240;u vi&#240;. En hann t&#243;k &#225; honum, l&#230;kna&#240;i hann og l&#233;t hann fara. 5Og Jes&#250;s m&#230;lti vi&#240; &#254;&#225;: &#8222;Ef einhver ykkar &#225; asna e&#240;a naut, sem fellur &#237; brunn, mun hann ekki &#243;&#240;ara draga &#254;a&#240; upp &#254;&#243;tt hv&#237;ldardagur s&#233;?&#8220;</div><div class="p"> 6&#222;eir g&#225;tu engu svara&#240; &#254;essu.</div><div class="s">Set &#254;ig ekki &#237; hef&#240;ars&#230;ti</div><div class="p"> 7Jes&#250;s gaf &#254;v&#237; g&#230;tur hvernig bo&#240;sgestir v&#246;ldu s&#233;r hef&#240;ars&#230;tin, t&#243;k d&#230;mi og sag&#240;i vi&#240; &#254;&#225;: 8&#8222;&#222;egar einhver b&#253;&#240;ur &#254;&#233;r til br&#250;&#240;kaups, &#254;&#225; set &#254;ig ekki &#237; hef&#240;ars&#230;ti. Svo getur fari&#240; a&#240; manni &#254;&#233;r fremri a&#240; vir&#240;ingu s&#233; bo&#240;i&#240; 9og s&#225; komi er ykkur bau&#240; og segi vi&#240; &#254;ig: &#222;oka fyrir manni &#254;essum. &#222;&#225; ver&#240;ur &#254;&#250; me&#240; kinnro&#240;a a&#240; taka ysta s&#230;ti. 10Far &#254;&#250; heldur er &#254;&#233;r er bo&#240;i&#240; og set &#254;ig &#237; ysta s&#230;ti svo a&#240; s&#225; sem bau&#240; &#254;&#233;r segi vi&#240; &#254;ig &#254;egar hann kemur: Vinur, flyt &#254;ig h&#230;rra upp! Mun &#254;&#233;r &#254;&#225; vir&#240;ing veitast frammi fyrir &#246;llum er sitja til bor&#240;s me&#240; &#254;&#233;r. 11&#222;v&#237; a&#240; hver sem upp hefur sj&#225;lfan sig mun au&#240;m&#253;ktur ver&#240;a en s&#225; sem l&#237;till&#230;kkar sj&#225;lfan sig mun upp hafinn ver&#240;a.&#8220;</div><div class="p"> 12&#222;&#225; sag&#240;i Jes&#250;s vi&#240; gestgjafa sinn: &#8222;&#222;egar &#254;&#250; heldur mi&#240;degisver&#240; e&#240;a kv&#246;ldver&#240; bj&#243;&#240; &#254;&#225; hvorki vinum &#254;&#237;num n&#233; br&#230;&#240;rum, &#230;ttingjum n&#233; r&#237;kum n&#225;gr&#246;nnum &#254;v&#237; a&#240; &#254;eir bj&#243;&#240;a &#254;&#233;r aftur og &#254;&#250; f&#230;r&#240; &#254;a&#240; endurgoldi&#240;. 13&#222;egar &#254;&#250; gerir veislu &#254;&#225; bj&#243;&#240; &#254;&#250; f&#225;t&#230;kum og &#246;rkumla, h&#246;ltum og blindum 14og munt &#254;&#250; s&#230;ll ver&#240;a &#254;v&#237; a&#240; &#254;eir geta ekki endurgoldi&#240; &#254;&#233;r en &#254;&#250; f&#230;r&#240; &#254;a&#240; endurgoldi&#240; &#237; upprisu r&#233;ttl&#225;tra.&#8220;</div><div class="s">Vonsvikinn veitandi</div><div class="p"> 15&#222;egar einn &#254;eirra, er a&#240; bor&#240;i s&#225;tu, heyr&#240;i &#254;etta sag&#240;i hann vi&#240; Jes&#250;: &#8222;S&#230;ll er s&#225; sem situr til bor&#240;s &#237; Gu&#240;s r&#237;ki.&#8220;</div><div class="p"> 16Jes&#250;s sag&#240;i vi&#240; hann: &#8222;Ma&#240;ur nokkur ger&#240;i mikla kv&#246;ldm&#225;lt&#237;&#240; og bau&#240; m&#246;rgum. 17Er stundin kom a&#240; veislan skyldi vera sendi hann &#254;j&#243;n sinn a&#240; segja &#254;eim er bo&#240;nir voru: Komi&#240;, n&#250; er allt tilb&#250;i&#240;. 18En &#254;eir t&#243;ku allir a&#240; afsaka sig einum munni. Hinn fyrsti sag&#240;i vi&#240; hann: &#201;g hef keypt akur og ver&#240; a&#240; fara og l&#237;ta &#225; hann. &#201;g bi&#240; &#254;ig, haf mig afsaka&#240;an. 19Annar sag&#240;i: &#201;g hef keypt fimm tvenndir akneyta og er &#225; f&#246;rum a&#240; reyna &#254;au. &#201;g bi&#240; &#254;ig, haf mig afsaka&#240;an. 20Og enn annar sag&#240;i: Konu hef &#233;g eignast, ekki get &#233;g komi&#240;.</div><div class="p"> 21&#222;j&#243;nninn kom og tj&#225;&#240;i herra s&#237;num &#254;etta. &#222;&#225; reiddist h&#250;sb&#243;ndinn og sag&#240;i vi&#240; &#254;j&#243;n sinn: Far &#254;&#250; flj&#243;tt &#250;t &#225; str&#230;ti og g&#246;tur borgarinnar og lei&#240; inn hinga&#240; f&#225;t&#230;ka, &#246;rkumla, blinda og halta. 22Og &#254;j&#243;nninn sag&#240;i: Herra, &#254;a&#240; er gert sem &#254;&#250; bau&#240;st og enn er r&#250;m. 23&#222;&#225; sag&#240;i h&#250;sb&#243;ndinn vi&#240; &#254;j&#243;ninn: Far &#254;&#250; &#250;t um st&#237;ga og vegi og &#254;r&#253;stu &#225; menn a&#240; koma inn svo a&#240; h&#250;s mitt fyllist. 24&#222;v&#237; &#233;g segi ykkur a&#240; enginn &#254;eirra sem fyrst voru bo&#240;nir mun smakka kv&#246;ldm&#225;lt&#237;&#240; m&#237;na.&#8220;</div><div class="s">A&#240; segja skili&#240; vi&#240; allt</div><div class="p"> 25Mikill fj&#246;ldi f&#243;lks var Jes&#250; samfer&#240;a. Hann sneri s&#233;r vi&#240; og sag&#240;i vi&#240; mannfj&#246;ldann: 26&#8222;Enginn getur komi&#240; til m&#237;n og or&#240;i&#240; l&#230;risveinn minn nema hann taki mig fram yfir f&#246;&#240;ur og m&#243;&#240;ur, maka og b&#246;rn, br&#230;&#240;ur og systur og enda fram yfir eigi&#240; l&#237;f. 27Hver sem ber ekki sinn kross og fylgir m&#233;r getur ekki veri&#240; l&#230;risveinn minn.</div><div class="p"> 28Hver y&#240;ar sest ekki fyrst vi&#240; ef hann &#230;tlar a&#240; reisa turn og reiknar kostna&#240;inn, hvort hann eigi n&#243;g til a&#240; lj&#250;ka verkinu? 29Ella m&#225; svo fara a&#240; hann leggi undirst&#246;&#240;u en f&#225;i ekki loki&#240; vi&#240; og allir, sem &#254;a&#240; sj&#225;, taki a&#240; spotta hann 30og segja: &#222;essi ma&#240;ur f&#243;r a&#240; byggja en gat ekki loki&#240;.</div><div class="p"> 31E&#240;a hva&#240;a konungur fer me&#240; herna&#240;i gegn &#246;&#240;rum konungi og sest ekki fyrst vi&#240; og r&#225;&#240;gast um hvort honum s&#233; f&#230;rt a&#240; m&#230;ta me&#240; t&#237;u &#254;&#250;sundum &#254;eim er fer &#225; m&#243;ti honum me&#240; tuttugu &#254;&#250;sundir? 32S&#233; svo ekki gerir hann menn &#225; fund andst&#230;&#240;ingsins me&#240;an hann er enn langt undan og spyr um fri&#240;arkosti. 33&#222;annig getur enginn y&#240;ar veri&#240; l&#230;risveinn minn nema hann segi skili&#240; vi&#240; allt sem hann &#225;.</div><div class="p"> 34Salti&#240; er gott en ef salti&#240; sj&#225;lft dofnar me&#240; hverju &#225; &#254;&#225; a&#240; krydda &#254;a&#240;? 35Hvorki er &#254;a&#240; h&#230;ft &#225; t&#250;n n&#233; ta&#240;haug. &#222;v&#237; er fleygt. Hver sem eyru hefur a&#240; heyra, hann heyri.&#8220;</div>
 </div>
 </div>
</div>

Hvíldardag nokkurn kom Jesús í hús eins af höfðingjum farísea til máltíðar og höfðu menn gætur á honum. Þá var þar frammi fyrir honum maður einn vatnssjúkur. Jesús tók þá til máls og sagði við lögvitringana og faríseana: „Er leyfilegt að lækna á hvíldardegi eða ekki?“
Þeir þögðu við. En hann tók á honum, læknaði hann og lét hann fara. Og Jesús mælti við þá: „Ef einhver ykkar á asna eða naut, sem fellur í brunn, mun hann ekki óðara draga það upp þótt hvíldardagur sé?“
Þeir gátu engu svarað þessu.

Jesús gaf því gætur hvernig boðsgestir völdu sér hefðarsætin, tók dæmi og sagði við þá: „Þegar einhver býður þér til brúðkaups, þá set þig ekki í hefðarsæti. Svo getur farið að manni þér fremri að virðingu sé boðið og sá komi er ykkur bauð og segi við þig: Þoka fyrir manni þessum. Þá verður þú með kinnroða að taka ysta sæti. Far þú heldur er þér er boðið og set þig í ysta sæti svo að sá sem bauð þér segi við þig þegar hann kemur: Vinur, flyt þig hærra upp! Mun þér þá virðing veitast frammi fyrir öllum er sitja til borðs með þér. Því að hver sem upp hefur sjálfan sig mun auðmýktur verða en sá sem lítillækkar sjálfan sig mun upp hafinn verða.“
Þá sagði Jesús við gestgjafa sinn: „Þegar þú heldur miðdegisverð eða kvöldverð bjóð þá hvorki vinum þínum né bræðrum, ættingjum né ríkum nágrönnum því að þeir bjóða þér aftur og þú færð það endurgoldið. Þegar þú gerir veislu þá bjóð þú fátækum og örkumla, höltum og blindum og munt þú sæll verða því að þeir geta ekki endurgoldið þér en þú færð það endurgoldið í upprisu réttlátra.“

Þegar einn þeirra, er að borði sátu, heyrði þetta sagði hann við Jesú: „Sæll er sá sem situr til borðs í Guðs ríki.“
Jesús sagði við hann: „Maður nokkur gerði mikla kvöldmáltíð og bauð mörgum. Er stundin kom að veislan skyldi vera sendi hann þjón sinn að segja þeim er boðnir voru: Komið, nú er allt tilbúið. En þeir tóku allir að afsaka sig einum munni. Hinn fyrsti sagði við hann: Ég hef keypt akur og verð að fara og líta á hann. Ég bið þig, haf mig afsakaðan. Annar sagði: Ég hef keypt fimm tvenndir akneyta og er á förum að reyna þau. Ég bið þig, haf mig afsakaðan. Og enn annar sagði: Konu hef ég eignast, ekki get ég komið.
Þjónninn kom og tjáði herra sínum þetta. Þá reiddist húsbóndinn og sagði við þjón sinn: Far þú fljótt út á stræti og götur borgarinnar og leið inn hingað fátæka, örkumla, blinda og halta. Og þjónninn sagði: Herra, það er gert sem þú bauðst og enn er rúm. Þá sagði húsbóndinn við þjóninn: Far þú út um stíga og vegi og þrýstu á menn að koma inn svo að hús mitt fyllist. Því ég segi ykkur að enginn þeirra sem fyrst voru boðnir mun smakka kvöldmáltíð mína.“

Mikill fjöldi fólks var Jesú samferða. Hann sneri sér við og sagði við mannfjöldann: „Enginn getur komið til mín og orðið lærisveinn minn nema hann taki mig fram yfir föður og móður, maka og börn, bræður og systur og enda fram yfir eigið líf. Hver sem ber ekki sinn kross og fylgir mér getur ekki verið lærisveinn minn.
Hver yðar sest ekki fyrst við ef hann ætlar að reisa turn og reiknar kostnaðinn, hvort hann eigi nóg til að ljúka verkinu? Ella má svo fara að hann leggi undirstöðu en fái ekki lokið við og allir, sem það sjá, taki að spotta hann og segja: Þessi maður fór að byggja en gat ekki lokið.
Eða hvaða konungur fer með hernaði gegn öðrum konungi og sest ekki fyrst við og ráðgast um hvort honum sé fært að mæta með tíu þúsundum þeim er fer á móti honum með tuttugu þúsundir? Sé svo ekki gerir hann menn á fund andstæðingsins meðan hann er enn langt undan og spyr um friðarkosti. Þannig getur enginn yðar verið lærisveinn minn nema hann segi skilið við allt sem hann á.
Saltið er gott en ef saltið sjálft dofnar með hverju á þá að krydda það? Hvorki er það hæft á tún né taðhaug. Því er fleygt. Hver sem eyru hefur að heyra, hann heyri.“

듣기 Lúkasarguðspjall 14