پیدایش ۲
۲
۱ اَطویی آسمانأن و زیمین و هر چی اوشأنٚ دورون نهَه‌بو، به کمال فأرسه. ۲ و خودا هفتمی روزٚ دورون خو کارَ تومامَ کوده؛ پس هفتمی روزٚ میأن دِه خو کارٚ جأ دس بکشه.
۳ و خودا هفتمی روزَ موبارک دوخوأده و اونَ تقدیس بوکوده#۲:۳ ینی خودا اَ روزَ به خودش اختصاص بدَه.، چونکی او روزٚ میأن آفرینشٚ تومامٚ کارأنَ تومامَ کوده و کار کودنٚ جأ دس بکشه.
۴ اَطویی بو کی آسمانأن و زیمین خلق بوبوستیدی.
خودا آدم و حوایَ خلق کونه
وختی کی یهوه،#۲:۴ زبانٚ عبری دورون: «یهوه اِلوهیم». «یهوه» خوداوندٚ نام ایسه کی خودشَ اونٚ اَمرأ به موسی معرفی بوکوده (خروج بابٚ ۳ آیه ۱۴ و ۱۵) و «اِلوهیم» ینی «خودا». خودا، آسمانأن و زیمینَ به وجود بأورده، ۵ هنوز هیچ نهالی زیمینٚ سر ننَه‌بو، و هیچ گیاهٚ کیشاورزی سبزَ نوبوسته‌بو، چونکی یهوه، خودا، هنوز زیمینٚ سر وارشَ نوارأنه‌بو، اینسأنی‌یم وجود نأشتی کی زیمینٚ سر کشت و کار بوکونه ۶ ولی ایاز زیمینٚ جأ راستَ بوستی و تومامٚ زیمینَ آبیاری کودی. ۷ یهوه، خودا، آدمَ زیمینٚ خاکٚ جأ چأکوده و اونٚ دوماغٚ دورون روحٚ حیاتَ بدمسته و آدم ایتأ موجودٚ زنده بوبوسته.
۸ یهوه، خودا، عدنٚ میأن کی طرفٚ شرقی نهَه‌بو، ایتأ باغ درختأن و گیاهأنٚ جأ چأکوده و آدمَ کی به وجود بأورده‌بو، ببرده اویه. ۹ یهوه، خودا، جورواجورٚ درختأنَ سبزَ کوده کی هم چوم‌نواز بید و هم خوش‌خوراک. باغٚ وسط درختٚ حیاتَ بر پا بدأشته، هَطویم درختٚ شنأختٚ خُب و بدَ.
۱۰ ایتأ روخان عدنٚ جأ جاری بو کی باغَ آبیاری کودی. او روخان جٚه اویه چار خاله تقسیم بوستی. ۱۱ اوّلی روخانٚ نام فیشونه کی تومامٚ سرزیمینٚ حَویلَه دورون دواره، کی اویه طلا پیدا به. ۱۲ اَ سرزیمینٚ طلا نابه و صمغٚ خوشبو و سنگٚ جزع هم اویه پیدا به. ۱۳ دوّمی روخانٚ نام جِیحونه کی تومامٚ سرزیمینٚ کوشٚ دورون دواره. ۱۴ سوّمی روخانٚ نام دِجلِه ایسه، کی منطقه‌یٚ آشورٚ شرق جاری ایسه، و چارمی روخانٚ نام فُرات ایسه.
۱۵ یهوه، خودا، آدمَ اوسأده ببرده بنَه باغٚ عدنٚ میأن کی اویه کشت و کار بوکونه و اونَ نگهدأری بوکونه. ۱۶ و یهوه، خودا، آدمَ اَمر بوکوده: «تو آزادی کی باغٚ تومامٚ درختأنٚ میوه جأ بوخوری؛ ۱۷ ولی نوأستی درختٚ شنأختٚ خُب و بدٚ میوه‌یَ بوخوری، چونکی هو روزی کی اونٚ جأ بوخوری، یقین بدأن میری!»
۱۸ یهوه، خودا، بوگفته: «خُب نی‌یه کی آدم تنها ببه. پس ایتأ خوروم یاور و همدم اونٚ رِه به وجود بأورم.» ۱۹ یهوه، خودا، تومامٚ جانوارأن و آسمانٚ پرنده‌یأنَ کی زیمینٚ خاکٚ جأ چأکوده‌بو، بأورده آدمٚ ورجأ کی بیدینه آدم اوشأنَ چی نام نهِه؛ و هر نامی کی آدم اوشأنٚ سر بنَه، وأ اوشأنٚ نام ببه. ۲۰ آدم تومامٚ اهلی حیوانأن و آسمانٚ پرنده‌یأن و تومامٚ وحشی جانورأنٚ رِه نام بنَه ولی آدمٚ رِه هیچ یاور و همدمٚ خُبی پیدا نوبوسته. ۲۱ پس یهوه، خودا، آدمَ ایتأ خوابٚ سنگینٚ اَمرأ بوخوسأنه و هوطویی کی اون خوفته‌بو، خودا ایتأ اونٚ دنده خاشَ اوسأده و گوشتٚ اَمرأ اونٚ جایَ دٚوٚسته. ۲۲ پس یهوه، خودا، جٚه هو دنده خاشَ کی آدمٚ جأ اوسأده‌بو، زنَ به وجود بأورده و ببرده آدمٚ ورجأ.
۲۳ پس آدم بوگفته: «هَنه خاشی جٚه می خاشأن و گوشتی ایسه جٚه می گوشت: اونٚ نام زن ببه، چونکی مردٚ جأ بیگیفته بوبوسته.»#۲:۲۳ زبانٚ عبری دورون، کلمه‌یٚ مردٚ معنی «ایش» و زن «ایشا» ایسه، کی اوشأنٚ بیان کودن همدیگرَ شباهت زیادی دأره، پس آدم بوگفته: «اَنٚ نام ‹ایشا› ببه چونکی ‹ایشٚ› جا بیگیفته بوبوسته.» ۲۴ هَنٚ وأسی مرد خو پئر و مارَ ترکَ کونه و خو زنٚ اَمرأ ایتأ به و ایتأ تن بیدی. ۲۵ آدم و اونٚ زن هر دو نفر لُخت بید و احیساسٚ خجالتم نأشتیدی.
© 2010-2019 Gilak Media