ကမ႓ာဦးက်မ္း 2
2
1ဤသို႔ျဖင့္ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးႏွင့္တကြ ၎တို႔၌ရွိေသာတန္ဆာအားလုံးၿပီးစီးေလ၏။ 2သတၱမေန႔၌ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္ေသာအမႈ ၿပီးဆုံးေလ၏။ ထိုသို႔ မိမိလုပ္ေဆာင္ေသာအမႈအလုံးစုံၿပီးဆုံး၍ သတၱမေန႔၌ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနေတာ္မူ၏။#ေဟၿဗဲ 4:4၊ 4:10။ 3ထိုသတၱမေန႔ကို ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းခ်ီးေပး၍ သန႔္ရွင္းေစေတာ္မူ၏။ အေၾကာင္းမူကား ထိုေန႔၌ ဘုရားသခင္သည္ မိမိလုပ္ေဆာင္ေသာဖန္ဆင္းျခင္းအမႈ အလုံးစုံၿပီးဆုံး၍ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနေတာ္မူ၏။
ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲမွ လူေယာက္်ားႏွင့္လူမိန္းမ
4ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူစဥ္အခါက ၎တို႔၏အတၳဳပၸတၱိကား ဤသို႔ျဖစ္၏။ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူရာကာလတြင္ 5ေျမႀကီးေပၚ၌ မည္သည့္ေတာခ်ဳံမွ်မရွိေသး၊ မည္သည့္ေတာျမက္ပင္မွ်လည္းမေပါက္ေသး။ အေၾကာင္းမူကား ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ေျမႀကီးေပၚ၌ မိုးကို႐ြာေစေတာ္မမူေသး။ ေျမကိုထြန္ယက္လုပ္ကိုင္ေသာလူလည္း မရွိေသးေခ်။ 6သို႔ေသာ္ ေျမႀကီးမွေရခိုးေရေငြ႕#2:6 သို႔မဟုတ္ “စမ္းေရ”။ထြက္၍ ေျမတစ္ျပင္လုံးကို စိုစြတ္ေစ၏။ 7ထို႔ေနာက္ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ေျမမႈန႔္ျဖင့္ လူကိုပုံေဖာ္ဖန္ဆင္း၍ သူ၏ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ဇီဝအသက္ကို မႈတ္သြင္းေတာ္မူရာ လူသည္ သက္ရွိသတၱဝါျဖစ္လာ၏။#၁ေကာ 15:45။
8ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ အေရွ႕ဘက္ရွိဧဒင္အရပ္၌ ဥယ်ာဥ္ကိုစိုက္ပ်ိဳးၿပီးလွ်င္ မိမိပုံေဖာ္ဖန္ဆင္းထားေသာလူကို ထိုဥယ်ာဥ္၌ ေနရာခ်ထားေတာ္မူ၏။ 9ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ရႈခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေသာ၊ စားဖြယ္ေကာင္းေသာအပင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေျမမွေပါက္ေစေတာ္မူ၏။ ဥယ်ာဥ္အလယ္၌ အသက္ပင္ႏွင့္ အေကာင္းအဆိုးသိကြၽမ္းရာအပင္ရွိ၏။
10ဥယ်ာဥ္ကိုစိုစြတ္ေစရန္ ျမစ္တစ္ျမစ္သည္ ဧဒင္အရပ္မွစီးထြက္၍ ထိုေနရာမွေလးျဖာကြဲၿပီး ျမစ္ေလးသြယ္ျဖစ္ေလ၏။ 11ပထမျမစ္၏အမည္ကား ဖိရႈန္ျဖစ္၏။ ထိုျမစ္သည္ ေ႐ႊထြက္ေသာ ဟဝိလနယ္ေျမတစ္ေလွ်ာက္ကို ေကြ႕ပတ္စီးဆင္းေလ၏။ 12ထိုျပည္မွထြက္ေသာေ႐ႊသည္ ေကာင္းလွ၏။ ပယင္းႏွင့္မဟူရာေၾကာင္ဝင္ေက်ာက္တို႔လည္း ထြက္၏။ 13ဒုတိယျမစ္၏အမည္ကား ဂိဟုန္ျဖစ္၏။ ထိုျမစ္သည္ ကုရွျပည္တစ္ေလွ်ာက္ ေကြ႕ပတ္စီးဆင္းေလ၏။ 14တတိယျမစ္၏အမည္ကား တိုက္ဂရစ္ျဖစ္၏။ ထိုျမစ္သည္ အဆီးရီးယားျပည္၏အေရွ႕ဘက္သို႔ စီးဆင္းေလ၏။ စတုတၳျမစ္ကား ယူဖေရးတီးျမစ္ျဖစ္၏။
15ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ လူကိုေခၚေဆာင္၍ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေစရန္ ထိုဥယ်ာဥ္၌ထားေတာ္မူ၏။ 16ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္က လူအား “သင္သည္ ဥယ်ာဥ္၌ရွိသမွ်ေသာအပင္၏အသီးကို လြတ္လပ္စြာစားခြင့္ရွိ၏။ 17သို႔ေသာ္ အေကာင္းအဆိုးသိကြၽမ္းရာအပင္၏အသီးကို မစားရ။ အေၾကာင္းမူကား ထိုအသီးကိုစားေသာေန႔တြင္ သင္သည္ မုခ်ေသရမည္”ဟု ပညတ္ထားေတာ္မူ၏။ 18ထို႔ေနာက္ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္က “လူသည္ တစ္ေယာက္တည္းမေနေကာင္း။ သူႏွင့္သင့္ေတာ္သည့္ ကူညီမစသူကို သူ႔အတြက္ ငါဖန္ဆင္းဦးမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 19ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ငွက္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ေျမႀကီးျဖင့္ပုံေဖာ္ဖန္ဆင္းၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ကို လူကမည္သို႔မွည့္ေခၚမည္ကို သိရွိရန္ လူထံသို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့၏။ သက္ရွိသတၱဝါတို႔သည္ လူမွည့္ေခၚသည့္အတိုင္း နာမည္အသီးသီးရၾက၏။ 20ထိုသို႔ လူသည္ ယဥ္ပါးေသာတိရစာၦန္အေပါင္းတို႔ႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ငွက္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္အေပါင္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း အမည္မွည့္ေခၚေလ၏။ သို႔ေသာ္ အာဒံ#2:20 သို႔မဟုတ္ “လူ”။ႏွင့္သင့္ေတာ္သည့္ အေထာက္အမ မရွိေသးေခ်။ 21ထို႔ေၾကာင့္ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ လူကို အိပ္ေမာက်ေစေတာ္မူ၍ သူအိပ္ေပ်ာ္စဥ္ သူ၏နံ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္ယူၿပီးလွ်င္ ထိုေနရာကို အသားျဖင့္ျပန္ပိတ္ေတာ္မူ၏။ 22ထို႔ေနာက္ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ လူထဲမွထုတ္ယူေသာနံ႐ိုးျဖင့္ မိန္းမကိုဖန္ဆင္း၍ လူထံသို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့၏။ 23ထိုအခါ လူက “ယခု ဤသူသည္ ငါ့အ႐ိုးထဲကအ႐ိုး၊ ငါ့အသားထဲကအသားျဖစ္၏။ သူ႔ကို ေယာက္်ားထဲမွထုတ္ယူေသာေၾကာင့္ မိန္းမ ဟူ၍မွည့္ေခၚမည္”ဟု ဆိုေလ၏။
24ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေယာက္်ားသည္ မိဘကိုစြန႔္ခြာ၍ မိမိမယားႏွင့္ေပါင္းဖက္သျဖင့္ ထိုသူတို႔သည္ တစ္သားတစ္ကိုယ္တည္း ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။#မ 19:5၊ မာ 10:8၊ ၁ေကာ 6:16၊ ဧ 5:31။ 25ထိုလူလင္မယားႏွစ္ဦးစလုံးတို႔သည္ အဝတ္မပါအခ်ည္းစည္းေနၾကေသာ္လည္း ရွက္ေၾကာက္ျခင္းမရွိၾကေပ။
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative
ကမ႓ာဦးက်မ္း 2
2
1ဤသို႔ျဖင့္ ေကာင္းကင္၊ ေျမႀကီးႏွင့္တကြ ၎တို႔၌ရွိေသာတန္ဆာအားလုံးၿပီးစီးေလ၏။ 2သတၱမေန႔၌ ဘုရားသခင္လုပ္ေဆာင္ေသာအမႈ ၿပီးဆုံးေလ၏။ ထိုသို႔ မိမိလုပ္ေဆာင္ေသာအမႈအလုံးစုံၿပီးဆုံး၍ သတၱမေန႔၌ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနေတာ္မူ၏။#ေဟၿဗဲ 4:4၊ 4:10။ 3ထိုသတၱမေန႔ကို ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းခ်ီးေပး၍ သန႔္ရွင္းေစေတာ္မူ၏။ အေၾကာင္းမူကား ထိုေန႔၌ ဘုရားသခင္သည္ မိမိလုပ္ေဆာင္ေသာဖန္ဆင္းျခင္းအမႈ အလုံးစုံၿပီးဆုံး၍ ၿငိမ္ဝပ္စြာေနေတာ္မူ၏။
ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ထဲမွ လူေယာက္်ားႏွင့္လူမိန္းမ
4ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူစဥ္အခါက ၎တို႔၏အတၳဳပၸတၱိကား ဤသို႔ျဖစ္၏။ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ေကာင္းကင္ႏွင့္ေျမႀကီးကို ဖန္ဆင္းေတာ္မူရာကာလတြင္ 5ေျမႀကီးေပၚ၌ မည္သည့္ေတာခ်ဳံမွ်မရွိေသး၊ မည္သည့္ေတာျမက္ပင္မွ်လည္းမေပါက္ေသး။ အေၾကာင္းမူကား ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ေျမႀကီးေပၚ၌ မိုးကို႐ြာေစေတာ္မမူေသး။ ေျမကိုထြန္ယက္လုပ္ကိုင္ေသာလူလည္း မရွိေသးေခ်။ 6သို႔ေသာ္ ေျမႀကီးမွေရခိုးေရေငြ႕#2:6 သို႔မဟုတ္ “စမ္းေရ”။ထြက္၍ ေျမတစ္ျပင္လုံးကို စိုစြတ္ေစ၏။ 7ထို႔ေနာက္ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ေျမမႈန႔္ျဖင့္ လူကိုပုံေဖာ္ဖန္ဆင္း၍ သူ၏ႏွာေခါင္းထဲသို႔ ဇီဝအသက္ကို မႈတ္သြင္းေတာ္မူရာ လူသည္ သက္ရွိသတၱဝါျဖစ္လာ၏။#၁ေကာ 15:45။
8ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ အေရွ႕ဘက္ရွိဧဒင္အရပ္၌ ဥယ်ာဥ္ကိုစိုက္ပ်ိဳးၿပီးလွ်င္ မိမိပုံေဖာ္ဖန္ဆင္းထားေသာလူကို ထိုဥယ်ာဥ္၌ ေနရာခ်ထားေတာ္မူ၏။ 9ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ရႈခ်င္စဖြယ္ေကာင္းေသာ၊ စားဖြယ္ေကာင္းေသာအပင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေျမမွေပါက္ေစေတာ္မူ၏။ ဥယ်ာဥ္အလယ္၌ အသက္ပင္ႏွင့္ အေကာင္းအဆိုးသိကြၽမ္းရာအပင္ရွိ၏။
10ဥယ်ာဥ္ကိုစိုစြတ္ေစရန္ ျမစ္တစ္ျမစ္သည္ ဧဒင္အရပ္မွစီးထြက္၍ ထိုေနရာမွေလးျဖာကြဲၿပီး ျမစ္ေလးသြယ္ျဖစ္ေလ၏။ 11ပထမျမစ္၏အမည္ကား ဖိရႈန္ျဖစ္၏။ ထိုျမစ္သည္ ေ႐ႊထြက္ေသာ ဟဝိလနယ္ေျမတစ္ေလွ်ာက္ကို ေကြ႕ပတ္စီးဆင္းေလ၏။ 12ထိုျပည္မွထြက္ေသာေ႐ႊသည္ ေကာင္းလွ၏။ ပယင္းႏွင့္မဟူရာေၾကာင္ဝင္ေက်ာက္တို႔လည္း ထြက္၏။ 13ဒုတိယျမစ္၏အမည္ကား ဂိဟုန္ျဖစ္၏။ ထိုျမစ္သည္ ကုရွျပည္တစ္ေလွ်ာက္ ေကြ႕ပတ္စီးဆင္းေလ၏။ 14တတိယျမစ္၏အမည္ကား တိုက္ဂရစ္ျဖစ္၏။ ထိုျမစ္သည္ အဆီးရီးယားျပည္၏အေရွ႕ဘက္သို႔ စီးဆင္းေလ၏။ စတုတၳျမစ္ကား ယူဖေရးတီးျမစ္ျဖစ္၏။
15ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ လူကိုေခၚေဆာင္၍ ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ကိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေစရန္ ထိုဥယ်ာဥ္၌ထားေတာ္မူ၏။ 16ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္က လူအား “သင္သည္ ဥယ်ာဥ္၌ရွိသမွ်ေသာအပင္၏အသီးကို လြတ္လပ္စြာစားခြင့္ရွိ၏။ 17သို႔ေသာ္ အေကာင္းအဆိုးသိကြၽမ္းရာအပင္၏အသီးကို မစားရ။ အေၾကာင္းမူကား ထိုအသီးကိုစားေသာေန႔တြင္ သင္သည္ မုခ်ေသရမည္”ဟု ပညတ္ထားေတာ္မူ၏။ 18ထို႔ေနာက္ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္က “လူသည္ တစ္ေယာက္တည္းမေနေကာင္း။ သူႏွင့္သင့္ေတာ္သည့္ ကူညီမစသူကို သူ႔အတြက္ ငါဖန္ဆင္းဦးမည္”ဟု မိန႔္ေတာ္မူ၏။ 19ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ ေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ငွက္အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ေျမႀကီးျဖင့္ပုံေဖာ္ဖန္ဆင္းၿပီးလွ်င္ ၎တို႔ကို လူကမည္သို႔မွည့္ေခၚမည္ကို သိရွိရန္ လူထံသို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့၏။ သက္ရွိသတၱဝါတို႔သည္ လူမွည့္ေခၚသည့္အတိုင္း နာမည္အသီးသီးရၾက၏။ 20ထိုသို႔ လူသည္ ယဥ္ပါးေသာတိရစာၦန္အေပါင္းတို႔ႏွင့္ မိုးေကာင္းကင္ငွက္တို႔ကိုလည္းေကာင္း၊ ေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္အေပါင္းတို႔ကိုလည္းေကာင္း အမည္မွည့္ေခၚေလ၏။ သို႔ေသာ္ အာဒံ#2:20 သို႔မဟုတ္ “လူ”။ႏွင့္သင့္ေတာ္သည့္ အေထာက္အမ မရွိေသးေခ်။ 21ထို႔ေၾကာင့္ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ လူကို အိပ္ေမာက်ေစေတာ္မူ၍ သူအိပ္ေပ်ာ္စဥ္ သူ၏နံ႐ိုးတစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္ယူၿပီးလွ်င္ ထိုေနရာကို အသားျဖင့္ျပန္ပိတ္ေတာ္မူ၏။ 22ထို႔ေနာက္ ထာဝရအရွင္ဘုရားသခင္သည္ လူထဲမွထုတ္ယူေသာနံ႐ိုးျဖင့္ မိန္းမကိုဖန္ဆင္း၍ လူထံသို႔ ေခၚေဆာင္လာခဲ့၏။ 23ထိုအခါ လူက “ယခု ဤသူသည္ ငါ့အ႐ိုးထဲကအ႐ိုး၊ ငါ့အသားထဲကအသားျဖစ္၏။ သူ႔ကို ေယာက္်ားထဲမွထုတ္ယူေသာေၾကာင့္ မိန္းမ ဟူ၍မွည့္ေခၚမည္”ဟု ဆိုေလ၏။
24ထိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ ေယာက္်ားသည္ မိဘကိုစြန႔္ခြာ၍ မိမိမယားႏွင့္ေပါင္းဖက္သျဖင့္ ထိုသူတို႔သည္ တစ္သားတစ္ကိုယ္တည္း ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္။#မ 19:5၊ မာ 10:8၊ ၁ေကာ 6:16၊ ဧ 5:31။ 25ထိုလူလင္မယားႏွစ္ဦးစလုံးတို႔သည္ အဝတ္မပါအခ်ည္းစည္းေနၾကေသာ္လည္း ရွက္ေၾကာက္ျခင္းမရွိၾကေပ။
MYANMAR STANDARD BIBLE©
Copyright © 2012, 2014, 2017, 2022 by Global Bible Initiative