Ioan 1
1
1Yn y dechreu yr oedd y gair, a’r gair oedd gyda Duw, a Duw oedd y gair. #1:1 h.y., yr oedd y gair yn Dduw. 2Yr oedd hwn yn y dechreu gyda Duw. 3Trwyddo ef y daeth popeth, a hebddo ef ni ddaeth unpeth a’r a ddaeth. 4Ynddo ef yr oedd bywyd, #1:4 Neu, efallai: Trwyddo ef y daeth popeth, a hebddo ef ni ddaeth dim o gwbl; yr hyn a ddaeth ynddo ef, bywyd oedd. a’r bywyd oedd oleuni dynion. 5A’r goleuni a lewyrcha yn y tywyllwch, a’r tywyllwch ni orfu arno. 6Daeth dyn wedi ei anfon oddiwrth Dduw, a’i enw Ioan. 7Daeth hwn er tystiolaeth, i dystio am y goleuni, er mwyn i bawb gredu drwyddo. 8Nid hwnnw oedd y goleuni, ond er mwyn iddo dystio am y goleuni. 9Yr oedd y gwir oleuni, sydd yn goleuo pob dyn, yn dyfod i’r byd. #1:9 Neu, efallai: Ef oedd y gwir oleuni, sy’n goleuo pob dyn sydd yn dyfod i’r byd. 10Yn y byd yr oedd, a gwnaed y byd trwyddo ef, a’r byd nis adnabu ef. 11At ei eiddo’i hun y daeth, a’i bobl ef ei hunan nis derbyniasant ef atynt. 12Ond cynifer ag a’i derbyniodd, rhoes iddynt hwy allu i ddyfod yn blant Duw, i’r rhai sy’n credu yn ei enw ef, 13y rhai a aned nid o waed #1:13 Gr., o waedau. nac o ewyllys cnawd nac o ewyllys gŵr, ond o Dduw. 14A daeth y gair yn gnawd, a phreswyliodd yn ein plith, a gwelsom ei ogoniant ef, gogoniant megis gogoniant yr uniganedig oddiwrth y tad, yn llawn gras a gwirionedd. 15Y mae Ioan yn tystio amdano, a gwaeddodd gan ddywedyd: “Dyma’r hwn y dywedais amdano. Yr hwn sy’n dyfod ar fy ôl i, yr oedd ef o’m blaen i, am ei fod yn gynt na mi;” 16canys o’i gyfiawnder ef y derbyniasom ni oll, a gras at ras; 17canys y gyfraith, drwy Foesen y rhoddwyd hi, — y gras a’r gwirionedd, drwy Iesu Grist y daethant. 18Ni welodd neb Dduw erioed. Yr uniganedig Dduw, sydd ym mynwes y tad, hwnnw a’i heglurodd ef.
19A hon yw tystiolaeth Ioan, pan ddanfonodd yr Iddewon ato o Gaersalem offeiriaid a Lefiaid i’w holi, “Pwy wyt ti?” 20Ac addefodd ac ni wadodd, ac addefodd, “Nid myfi yw’r Eneiniog.” 21A gofynasant iddo: “Beth ynteu? Ai Elïas wyt ti?” A dywedodd: “Nage.” “Ai’r proffwyd wyt ti?” Ac atebodd: “Nage.” 22Meddent hwythau wrtho: “Pwy wyt ti? — er mwyn i ni roddi ateb i’r rhai a’n danfonodd; beth a ddywedi di amdanat dy hun?” 23Medd yntau: “Myfi, — llais un yn gweiddi yn yr anialwch, ‘Unionwch ffordd yr Arglwydd,’ fel y dywedodd y proffwyd Eseia.” 24Ac anfonasid rhai o blith y Phariseaid, 25a holasant ef a dywedasant wrtho: “Paham ynteu yr wyt yn bedyddio onid yr Eneiniog ydwyt nac Elïas na’r proffwyd?” 26Atebodd Ioan iddynt, a dywedodd: “Yr wyf i ’n bedyddio mewn dwfr. Yn eich canol y mae un yn sefyll nad adwaenoch chwi, 27— yr hwn sy’n dyfod ar f’ôl i, — nad wyf i deilwng i ddatod carrai ei esgid.” 28Hyn a fu ym Methania, dros Iorddonen, lle yr oedd Ioan yn bedyddio. 29Trannoeth y mae’n gweled yr Iesu ’n dyfod tuag ato, a dywed: “Dyma oen Duw sy’n tynnu ymaith bechod y byd. 30Hwn yw’r un y dywedais amdano; ‘Ar f’ôl i y mae gŵr yn dyfod a oedd o’m blaen i, am ei fod yn gynt na mi.’ 31A minnau, nis adwaenwn, ond er mwyn ei amlygu i’r Israel, am hynny y deuthum i gan fedyddio mewn dwfr.” 32A thystiodd Ioan, a dywedodd: “Gwelais yr ysbryd yn disgyn fel colomen o’r nefoedd, ac arhosodd arno ef. 33A minnau, nis adwaenwn ef, ond yr hwn a’m hanfonodd i fedyddio mewn dwfr, dywedodd hwnnw wrthyf: ‘Y neb y gwelych yr ysbryd yn disgyn ac yn aros arno, hwnnw yw’r un sy’n bedyddio ag ysbryd glân.’ #1:33 Neu: yn [yr] ysbryd glân. 34Ac yr wyf innau wedi ei weled, ac wedi tystio mai hwn yw mab Duw.” 35Trannoeth drachefn safai Ioan a dau o’i ddisgyblion, 36ac wedi syllu ar yr Iesu’n rhodio o amgylch, dywed: “Dyma oen Duw.” 37A chlywodd ei ddau ddisgybl ef yn dywedyd a chanlynasant yr Iesu. 38Troes yr Iesu, ac wrth eu gweled yn canlyn, dywed wrthynt; “Beth yr ydych yn ei geisio?” Meddent hwythau: “Rabbi (yr hyn a alwn ni, o’i gyfieithu, yn Athro), ym mha le yr wyt ti’n aros?” 39Medd ef wrthynt: “Deuwch a gwelwch.” Felly aethant a gwelsant ym mha le yr oedd yn aros, ac arosasant gydag ef y diwrnod hwnnw; tua’r ddegfed awr ydoedd hi. 40Yr oedd Andreas brawd Simon Pedr yn un o’r ddau a glywodd gan Ioan, ac a’i canlynodd ef. 41Y mae hwn yn cael yn gyntaf ei frawd ei hun, Simon, ac yn dywedyd wrtho: “Cawsom y Meseia” (yr hyn o’i gyfieithu yw Eneiniog). 42Daeth ag ef at yr Iesu. Wedi edrych arno dywedodd yr Iesu: “Simon fab Ioan wyt ti; Ceffas fydd dy enw,” (yr hyn a gyfieithir yn Garreg#1:42 Gr., Pedr.). 43Trannoeth yr oedd yn ei fryd fyned allan i Galilea, ac y mae’n cael Phylip. Ac medd yr Iesu wrtho: “Dilyn fi”; 44ac o Fethsaida yr oedd Phylip, o dref Andreas a Phedr. 45Y mae Phylip yn cael Nathanael ac yn dywedyd wrtho: “Yr hwn yr ysgrifennodd Moesen yn y gyfraith amdano, a’r proffwydi, — yr ydym ni wedi ei gael, Iesu fab Ioseff, o Nasareth.” 46Ac meddai Nathanael wrtho: “A all dim da fod o Nasareth?” Medd Phylip wrtho: “Tyrd a gwêl.” 47Gwelodd Iesu Nathanael yn dyfod ato, ac medd ef amdano: “Wel dyma mewn gwirionedd Israeliad heb ddim twyll ynddo.” 48Medd Nathanael wrtho: “Sut yr wyt ti’n fy adnabod?” Atebodd Iesu a dywedodd wrtho: “Cyn i Phylip dy alw di, pan oeddit dan y ffigysbren, gwelais di.” 49Atebodd Nathanael iddo: “Rabbi, ti yw mab Duw, ti yw brenin yr Israel.” 50Atebodd Iesu a dywedodd wrtho: “Ai am i mi ddywedyd wrthyt fy mod wedi dy weled dan y ffigysbren, yr wyt ti’n credu? Cei weled mwy na hyn.” 51Ac medd ef wrtho: “Ar fy ngwir, meddaf i chwi, chwi welwch y nef yn agored ac angylion Duw’n esgyn ac yn disgyn ar fab y dyn.”
© Urdd y Graddedigion, Prifysgol Cymru 1945
© Guild of Graduates, University of Wales 1945
Ioan 1
1
1Yn y dechreu yr oedd y gair, a’r gair oedd gyda Duw, a Duw oedd y gair. #1:1 h.y., yr oedd y gair yn Dduw. 2Yr oedd hwn yn y dechreu gyda Duw. 3Trwyddo ef y daeth popeth, a hebddo ef ni ddaeth unpeth a’r a ddaeth. 4Ynddo ef yr oedd bywyd, #1:4 Neu, efallai: Trwyddo ef y daeth popeth, a hebddo ef ni ddaeth dim o gwbl; yr hyn a ddaeth ynddo ef, bywyd oedd. a’r bywyd oedd oleuni dynion. 5A’r goleuni a lewyrcha yn y tywyllwch, a’r tywyllwch ni orfu arno. 6Daeth dyn wedi ei anfon oddiwrth Dduw, a’i enw Ioan. 7Daeth hwn er tystiolaeth, i dystio am y goleuni, er mwyn i bawb gredu drwyddo. 8Nid hwnnw oedd y goleuni, ond er mwyn iddo dystio am y goleuni. 9Yr oedd y gwir oleuni, sydd yn goleuo pob dyn, yn dyfod i’r byd. #1:9 Neu, efallai: Ef oedd y gwir oleuni, sy’n goleuo pob dyn sydd yn dyfod i’r byd. 10Yn y byd yr oedd, a gwnaed y byd trwyddo ef, a’r byd nis adnabu ef. 11At ei eiddo’i hun y daeth, a’i bobl ef ei hunan nis derbyniasant ef atynt. 12Ond cynifer ag a’i derbyniodd, rhoes iddynt hwy allu i ddyfod yn blant Duw, i’r rhai sy’n credu yn ei enw ef, 13y rhai a aned nid o waed #1:13 Gr., o waedau. nac o ewyllys cnawd nac o ewyllys gŵr, ond o Dduw. 14A daeth y gair yn gnawd, a phreswyliodd yn ein plith, a gwelsom ei ogoniant ef, gogoniant megis gogoniant yr uniganedig oddiwrth y tad, yn llawn gras a gwirionedd. 15Y mae Ioan yn tystio amdano, a gwaeddodd gan ddywedyd: “Dyma’r hwn y dywedais amdano. Yr hwn sy’n dyfod ar fy ôl i, yr oedd ef o’m blaen i, am ei fod yn gynt na mi;” 16canys o’i gyfiawnder ef y derbyniasom ni oll, a gras at ras; 17canys y gyfraith, drwy Foesen y rhoddwyd hi, — y gras a’r gwirionedd, drwy Iesu Grist y daethant. 18Ni welodd neb Dduw erioed. Yr uniganedig Dduw, sydd ym mynwes y tad, hwnnw a’i heglurodd ef.
19A hon yw tystiolaeth Ioan, pan ddanfonodd yr Iddewon ato o Gaersalem offeiriaid a Lefiaid i’w holi, “Pwy wyt ti?” 20Ac addefodd ac ni wadodd, ac addefodd, “Nid myfi yw’r Eneiniog.” 21A gofynasant iddo: “Beth ynteu? Ai Elïas wyt ti?” A dywedodd: “Nage.” “Ai’r proffwyd wyt ti?” Ac atebodd: “Nage.” 22Meddent hwythau wrtho: “Pwy wyt ti? — er mwyn i ni roddi ateb i’r rhai a’n danfonodd; beth a ddywedi di amdanat dy hun?” 23Medd yntau: “Myfi, — llais un yn gweiddi yn yr anialwch, ‘Unionwch ffordd yr Arglwydd,’ fel y dywedodd y proffwyd Eseia.” 24Ac anfonasid rhai o blith y Phariseaid, 25a holasant ef a dywedasant wrtho: “Paham ynteu yr wyt yn bedyddio onid yr Eneiniog ydwyt nac Elïas na’r proffwyd?” 26Atebodd Ioan iddynt, a dywedodd: “Yr wyf i ’n bedyddio mewn dwfr. Yn eich canol y mae un yn sefyll nad adwaenoch chwi, 27— yr hwn sy’n dyfod ar f’ôl i, — nad wyf i deilwng i ddatod carrai ei esgid.” 28Hyn a fu ym Methania, dros Iorddonen, lle yr oedd Ioan yn bedyddio. 29Trannoeth y mae’n gweled yr Iesu ’n dyfod tuag ato, a dywed: “Dyma oen Duw sy’n tynnu ymaith bechod y byd. 30Hwn yw’r un y dywedais amdano; ‘Ar f’ôl i y mae gŵr yn dyfod a oedd o’m blaen i, am ei fod yn gynt na mi.’ 31A minnau, nis adwaenwn, ond er mwyn ei amlygu i’r Israel, am hynny y deuthum i gan fedyddio mewn dwfr.” 32A thystiodd Ioan, a dywedodd: “Gwelais yr ysbryd yn disgyn fel colomen o’r nefoedd, ac arhosodd arno ef. 33A minnau, nis adwaenwn ef, ond yr hwn a’m hanfonodd i fedyddio mewn dwfr, dywedodd hwnnw wrthyf: ‘Y neb y gwelych yr ysbryd yn disgyn ac yn aros arno, hwnnw yw’r un sy’n bedyddio ag ysbryd glân.’ #1:33 Neu: yn [yr] ysbryd glân. 34Ac yr wyf innau wedi ei weled, ac wedi tystio mai hwn yw mab Duw.” 35Trannoeth drachefn safai Ioan a dau o’i ddisgyblion, 36ac wedi syllu ar yr Iesu’n rhodio o amgylch, dywed: “Dyma oen Duw.” 37A chlywodd ei ddau ddisgybl ef yn dywedyd a chanlynasant yr Iesu. 38Troes yr Iesu, ac wrth eu gweled yn canlyn, dywed wrthynt; “Beth yr ydych yn ei geisio?” Meddent hwythau: “Rabbi (yr hyn a alwn ni, o’i gyfieithu, yn Athro), ym mha le yr wyt ti’n aros?” 39Medd ef wrthynt: “Deuwch a gwelwch.” Felly aethant a gwelsant ym mha le yr oedd yn aros, ac arosasant gydag ef y diwrnod hwnnw; tua’r ddegfed awr ydoedd hi. 40Yr oedd Andreas brawd Simon Pedr yn un o’r ddau a glywodd gan Ioan, ac a’i canlynodd ef. 41Y mae hwn yn cael yn gyntaf ei frawd ei hun, Simon, ac yn dywedyd wrtho: “Cawsom y Meseia” (yr hyn o’i gyfieithu yw Eneiniog). 42Daeth ag ef at yr Iesu. Wedi edrych arno dywedodd yr Iesu: “Simon fab Ioan wyt ti; Ceffas fydd dy enw,” (yr hyn a gyfieithir yn Garreg#1:42 Gr., Pedr.). 43Trannoeth yr oedd yn ei fryd fyned allan i Galilea, ac y mae’n cael Phylip. Ac medd yr Iesu wrtho: “Dilyn fi”; 44ac o Fethsaida yr oedd Phylip, o dref Andreas a Phedr. 45Y mae Phylip yn cael Nathanael ac yn dywedyd wrtho: “Yr hwn yr ysgrifennodd Moesen yn y gyfraith amdano, a’r proffwydi, — yr ydym ni wedi ei gael, Iesu fab Ioseff, o Nasareth.” 46Ac meddai Nathanael wrtho: “A all dim da fod o Nasareth?” Medd Phylip wrtho: “Tyrd a gwêl.” 47Gwelodd Iesu Nathanael yn dyfod ato, ac medd ef amdano: “Wel dyma mewn gwirionedd Israeliad heb ddim twyll ynddo.” 48Medd Nathanael wrtho: “Sut yr wyt ti’n fy adnabod?” Atebodd Iesu a dywedodd wrtho: “Cyn i Phylip dy alw di, pan oeddit dan y ffigysbren, gwelais di.” 49Atebodd Nathanael iddo: “Rabbi, ti yw mab Duw, ti yw brenin yr Israel.” 50Atebodd Iesu a dywedodd wrtho: “Ai am i mi ddywedyd wrthyt fy mod wedi dy weled dan y ffigysbren, yr wyt ti’n credu? Cei weled mwy na hyn.” 51Ac medd ef wrtho: “Ar fy ngwir, meddaf i chwi, chwi welwch y nef yn agored ac angylion Duw’n esgyn ac yn disgyn ar fab y dyn.”
© Urdd y Graddedigion, Prifysgol Cymru 1945
© Guild of Graduates, University of Wales 1945