Un, vienlaicīgi iesākoties mūzikai un dziesmai, šķita, it kā būtu tikai viens, kas taurētu, un viens, kas dziedātu, un tikai skanētu viena balss, kas teiktu to Kungu un nestu Viņam pateicību, un kad uz augšu kā vesels vilnis pacēlās tautu, cimbāļu, stīgojamo riku un slavas dziesmas skaņas pauzdamas: „Jo tas Kungs ir labs, un Viņa žēlastība paliek mūžīgi!“ tad viss nams, tā Kunga svētnīca, piepildījās ar tā Kunga godības mākoni.
Tā, ka priesteri nevarēja nostāvēt, lai viņi būtu varējuši izpildīt goda amatu, šī mākoņa priekšā, jo tā Kunga godība bija piepildījusi Dieva namu.