Bareng GUSTI mambu ambuné sedep, terus mikir mengkéné: “Ing sak terusé Aku ora bakal mbebendu bumi menèh jalaran sangka manungsa, awit sak obahé atiné manungsa kuwi dasar ala wiwit tyiliké; lan sak terusé Aku ora ngentèkké menèh marang sak rupané sing urip, kaya sing wis Tak tindakké. Selawasé bumi ana, mesti bakal ora mandek waktuné nyebar lan panèn, waktu adem lan panas, ketiga lan rendeng, awan lan wengi.”