Lukan jevanheli 23မှ လူကြိုက်နှစ်သက်သော ကျမ်းပိုဒ်များ။

မျှဝေရန်

Iisussa šano: «Tuatto, prosti heitä. Hyö ei malteta, mitä ruatah.» Saltatat juattih keškenäh Iisussan vuattiet, pantih arvalla, jotta ken mitä šais.

Iisussa vaštasi hänellä: «Šanon šiula toven: šie jo tänäpiänä olet Miun kera ruajušša».

Šiitä hiän šano Iisussalla: «Hospoti, muissa milma, konša tulet omah Valtakuntah».

Iisussa karjahti lujah: «Tuatto, Šiun käsih Mie annan henkeni!» Ta näin šanottuo Hiän anto henkeh.

Tultuo paikkah, kumpasen nimi on Piäkoppa, hyö nuaklittih ristih Iisussa ta pahanruatajat, yksi Hänen oikiella, a toini vašemella puolella.

Oli keškipäivä, kuuvveš tunti. Päiväni pimeni. Koko mualla tuli pimie, ta šitä kešti yhekšänteh tuntih šuate. Jumalankojin saviessa repisi kešeltä kahekši.

Kun šuan šaltatan piälikkö näki, mitä tapahtu, hiän ylenti Jumalua ta šano: «Tämä Mieš tosiehki oli vijatoin».