लूका 15:11-32

येशूले फेरि भन्‍नुभयो, “कुनै मानिसका दुई छोरा थिए। कान्‍छा छोराले बुबालाई भन्‍यो, ‘बुबा, मैले पाउनुपर्ने धन-सम्‍पत्तिको अंश मलाई दिनुहोस्।’ बुबाले पनि आफ्‍नो सम्‍पत्ति दुवै भाइलाई बाँडिदिए। “केही दिनपछि कान्‍छो छोरा आफ्‍नो भएभरको सम्‍पत्ति लिएर अर्कै देशमा गयो। त्‍यहाँ उसले मोज-मज्‍जामा सबै धन उडायो। सबै धन-सम्‍पत्ति सकेकै बेलामा त्‍यस देशमा ठूलो अनिकाल पर्‍यो र उसले धेरै दु:ख पायो अनि ऊ त्‍यस देशको एक जना मानिसकहाँ काम गर्न भनेर गयो। त्‍यस मानिसले उसलाई सुँगुर चराउने काममा लगाए। उसले सुँगुरको चारो खाएर भए पनि पेट भर्न चाहन्‍थ्‍यो। तर कसैले पनि उसलाई खानेकुरा दिएन। “त्‍यतिखेर पो बल्‍ल उसको चेत खुल्‍यो र उसले भन्‍यो, ‘मेरा बुबाकहाँ नोकरहरूले पेटभरि खाएर उबार्छन् पनि। मचाहिँ यहाँ भोक-भोकै मर्न लागिरहेको छु। अब म बुबाकहाँ गएर भन्‍छु– बुबा, मैले परमेश्‍वर र तपाईंको विरोधमा पाप गरें। अब त मलाई तपाईंको छोरा भन्‍न पनि सुहाउँदैन। तर मलाई दया गरी एक जना नोकरजस्‍तै सम्‍झेर राख्‍नुहोस्।’ त्‍यसपछि ऊ उठेर बुबाकहाँ फर्क्‍यो। “बुबाले उसलाई टाढैबाट आइरहेको देखे। उनको हृदय मायाले भरिएर आयो र उनी छोरालाई भेट्‍न दगुरे र खुसी हुँदै छोरालाई अँगालो हालेर म्‍वाइँ खाए। अनि छोराले भन्‍यो, ‘बुबा, मैले परमेश्‍वर र तपाईंको विरोधमा पाप गरेको छु। अब मलाई तपाईंको छोरा भन्‍न पनि सुहाउँदैन।’ तर बुबाचाहिँले नोकरहरूलाई बोलाएर भने, ‘झट्टै सबभन्दा राम्रो लुगा, औँठी र जुत्ता ल्‍याएर यसलाई लगाइदेओ। अनि भोजको लागि सबै कुरो ठीकठाक पार। मोटो बहर काट र खाएर खुसी मनाऔं। मरेको यो मेरो छोरा बाँचेर आयो, ऊ हराएको थियो अब भेटियो!’ तब खुसीयालीको साथमा भोज सुरु भयो। “त्‍यति बेला जेठो छोराचाहिँ खेतमा थियो। फर्केर घरनेर आइपुग्‍दा उसले बाजा बजाएर धुमधामसँग नाच-गान भइरहेको सुन्‍यो अनि एक जना नोकरलाई बोलाएर, ‘यो सब बाजा-गाजा, नाच-गान केको लागि हो?’ भनेर सोध्‍यो। नोकरले भन्‍यो, ‘तपाईंको भाइ फर्केर आउनुभएको छ। उहाँ आरामै आउनुभएकोले तपाईंका बुबाले ठूलो भोज लगाएर खुसीयाली मनाउनुभएको हो।’ यो सुनेर दाजुचाहिँ साह्रै रिसायो र घरभित्र जान पनि मानेन। बुबाले आएर उसलाई बिन्‍ती गर्दै फकाउन लागे। तर उसले बुबालाई यसरी जवाफ दियो, ‘यति वर्षदेखि मैले तपाईंको नोकरजस्‍तै भएर काम गरें। तपाईंले दिनुभएको सबै आज्ञा मैले मानेको छु। तर मलाई चाहिँ कहिले पनि साथीहरूसँग मिलेर खान एउटा पाठोसम्‍म पनि दिनुभएन। तर तपाईंको धन-सम्‍पत्ति वेश्‍याहरूसँग उडाउने छोरा आउँदाचाहिँ तपाईंले यत्रो ठूलो भोज लाउनुभयो।’ बुबाले उसलाई भने, ‘हेर्‌ छोरा, तँ त सधैँभरि मसँगै छस्। मेरो भएभरको सम्‍पत्ति तेरै हो! हामीले आज भोज लगाएर खुसीयाली मनाउनु नै पर्नेथियो किनभने मरेको त्‍यो तेरो भाइ जिउँदो पाइयो, त्‍यो हराएको थियो, अब भेटियो’!”