Psalmen 39:1-13

Ik was van plan zorgvuldig te leven en ook in mijn spreken niet te zondigen. Ik wilde mijzelf in bedwang houden, zolang ongelovigen op mij letten. Ik zweeg en sprak geen woord, ik hield mijn mond en zei zelfs geen goede dingen. Mijn zorgen en problemen werden alleen maar groter. Het verteerde mij van binnen. Als ik zuchtte, laaide alles weer op. Toen sprak ik wel. HERE, laat mij toch zien hoe het met mij afloopt, hoelang ik nog te leven heb. Toon mij maar dat ik eigenlijk niets voorstel. Want voor U is mijn leven niet langer dan enkele decimeters. Mijn leven stelt in uw ogen niets voor. Ieder mens is maar een ademtocht. Een mens gaat voorbij als een schaduw, als een zuchtje wind vliegt zijn leven weg. Mensen verzamelen van alles, maar beseffen niet dat anderen het na hun dood zullen nemen. Maar wat heb ik te verwachten, Here? Ik vertrouw geheel op U. Vergeef mij al mijn zonden, laten de dwazen niet over mij spotten. Ik kan niet spreken, ik zeg niets. Want U hebt alles voor mij gedaan. Neem al dit lijden van mij af, ik zal sterven als U Zich tegen mij verzet. Als U iemand straft voor zijn zonden, vergaat alles wat hem tot aanzien bracht, net zoals een mot een kledingstuk vernielt. Een mens is immers niets meer dan een ademtocht. HERE, luister toch naar mijn bidden en hoor mijn smeken om hulp. Blijf niet zwijgen als ik moet huilen, want dan voel ik mij een vreemde bij U. Ver van U zoals mijn voorouders.

Gratis leesplannen en overdenkingen die te maken hebben met Psalmen 39:1-13